Hayat ne garip geliyor...ayni durumu hisseden var mi?

kalemlisan

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
16 Kasım 2012
507
93
123
Almanya
merhaba,

kendi penceremden hayat bana bir garip geliyor... bazi seyleri hayatimdan cikarmisin olmamalari aslinda bir sorun teskil etmiyor...alismisim sanki, cogu sey anlamsizlasmis. gezmek gülmek eglenmek...yok benim listemde. eglenmek olmasinda ama diger ikisi olmali hayatinda insanin...heleki insanin icinin gülüyor olmasi ne kadar önemli öyle degil mi?

isten eve evden ise.. monoton bir dünya

sorunlara karsi direnerek devam etmeye sartlandirmisim sanki kendimi zorladigimi görüyorum
aslinda mevcut sartlar icinde bu sekilde devam etmekte istemiyorum
ah dünya ne garipsin
oysa bir kez hayattayim bir gün yok olacagim...
en icime sinecegi sekilde secebilseydim yolumu diyorum bir yandan

diger yandan belki böylesi hayirlidir derken; söyle bir ic sesi isitir gibiyim bu böyle devam etmemeli...

acaba yeni bir ufukla icime sinecek sekilde devam etmek nasip olur mu insaAllah olur ümidiyle
yine yola devam... düse kalka...
yine hayata devam... düse kalka...
Ah ne garipsin Dünya...
yada dünya degil de
belki de garip olan; beni bu düsüncelere iten kendi ic sesim ve düsüncelerim?
 
Dediğiniz gibi monotonluk işte. Tekdüze yaşadığınız için böyle hissediyorsunuz.
Yaz geldi dışarı çıkın arkadaşlarınızla akşam bi kahve için.
Insan kendini bu şekilde izole ettikçe hayat daha karmaşık geliyor. Mutlu olabileceğiniz şeyler yapın.
Bi kursa gidin mesela. Hem sosyallik olur sizin acınızdan hemde çevreniz genişler. Yok mu hobiniz veya öğrenmek istediğiniz bir dil ?
 
Sosyallik güzel bir sey ama bu da duruma göre degisir. bazen öyle oluyor ki o ortamda durmak benim icin izdiraba dönüsebiliyor...olmamayi tercih edebiliyorum cogu zaman...
belki de tanimadigim ortamlarda kendimi cok KasTIGIMdan SIKILIyorda olabilirim.

kendimi izole etmisim evet. sanki sonradan alismisimda böyle olmasina ama böyle olmasini da istemiyorum...

böyle karisik bir durum icindeyim..

bazen guzel hava olmasina ragmen kendimi eve kapattigim oluyor... bu halime görünce gercekten kendime üzülüyorum nasil oldu da bu hale geldi diye dusunuyorum...
 
Hayat banada garip nefes bıle alamıyorsun bazen yada çevrende ki kalabalığı seyredıyorsun kalabalık ıcınde yalnız oldugunu farkedıyorsun tek basına kımsesiz konusacak hıc kımse yok .Şimdi farkettım bır Hayat böyle güzel dıye yazmışım :))) profılıme ne yaman çelişki aman arada huxunlenıyoruz ıste.Kötusun hayat kötü kımısıne baharları getırırsın kimileride hep kışı yaşar adalet mi bu hak mı bu ne yağmur dındi ne de çiçekler açtı ömrüm hep yas 2013 ten bu yana tek ıstegım vardı o da olmadı şimdi onuda isteyemıyorum cunkü gelmeyecek olanın ıstemek aptallık olsa gerek .Arkadas konunda saçmaladım sen bakma bana yazasım geldı bugun üzüntülüyüm ...Bende ne ümit kaldı ne hayal :))
 
Son düzenleme:
Çok düşünmeyin, anın tadını çıkarın. Keyif aldığınız şeyleri yapın. Sevdiklerinize sarılın. Hayat bundan ibaret.
 
Cogu insanda bu durum var son zamanlarda.

Hicbir seyden zevk alamamak.

Bence bos vaktin gencligin ve sagligin kiymetini bilmiyoruz.
 
Çok düşünmeyin, anın tadını çıkarın. Keyif aldığınız şeyleri yapın. Sevdiklerinize sarılın. Hayat bundan ibaret.

evet bunu basarabilseydim keske. belkide insanin kendi ic sesi kisiyi yaniltiyordur. veya birseyler yanlis gidiyor ve degismesi gerekiyordur. ama degismek icin risk almak gerekiyordur ki buda insani korkutuyordur. Zor bir durum.
 
evet bunu basarabilseydim keske. belkide insanin kendi ic sesi kisiyi yaniltiyordur. veya birseyler yanlis gidiyor ve degismesi gerekiyordur. ama degismek icin risk almak gerekiyordur ki buda insani korkutuyordur. Zor bir durum.
Risk almaktan korkuyorsanız hep mutsuz ve "acaba"larla yaşayan biri olmaya mahkumsunuz demek zaten...
 
Çocukluğunuzu doyasıya yaşamadınız mı acaba? Zira çocuklar fıtraten hayat doludur ama aileler bazen çocuğun fıtratını bozar, çocukluğunda doya doya gülüp eğlenemeyen hatta ağlayamayanlar - çocukluğunu yaşayamayanlar- ilerde de hayattan zevk alamayan, duygularını doyasıya yaşayamayan bireylere dönüşebiliyor. Önce sorunun kökenini bulmanız gerekli diye sordum.
Küçük şeylerle başlayabilirsiniz. Mesela bir çocuğu severek, onu gözlemleyerek. Boşanma aşamasında ve 20aylık bir çocuk annesi olarak, benim en büyük terapistim oldu kızım. Çocukluğumdaki yaraları görebilmemi sağladı. Bu yaraları ne kadar onardım veya onarabildim meçhul ama farkındalık bile büyük bir adım benim için
 
Cogu insanda bu durum var son zamanlarda.

Hicbir seyden zevk alamamak.

Bence bos vaktin gencligin ve sagligin kiymetini bilmiyoruz.

cok haklisiniz bu dedikleriniz cok dogru...yani bir dis agrisi oldugunda bile herseyi unutup o agriya odaklaniyor insan. ama o agri gidince yine eski dertlerine daliyor... acaba zorla kendimize dert mi ariyoruz...
 
Risk almaktan korkuyorsanız hep mutsuz ve "acaba"larla yaşayan biri olmaya mahkumsunuz demek zaten...
risk kelimesinin kendisi biraz ürkütücü. Ve risk almak gercekten cok zor. yani bana sunu hatirlatiyor;

Bir ameliyat öncesi bilincenlidirmek amaciyla hastanin eline verilen kagit var ya riskleri bile bile imzalanmasi gereken. ne kadar zor bir durum hasta icin...
 
Bu bahsettiğiniz uç bir örnek. Bir hasta için bulunduğu durum tamamen zor zaten, elindeki kağıtlarla ilgisi yok ki.
Sizi değiştirecek, mutlu edecek riskler daha farklı olur. Hiç bilmediğiniz bir ülkeye gitmek, yeniden üniversite okumak, tarzını değiştirmek, kilo vermek vs vs yani.
 

Olabilir...yani illaki olmustur. hatta hatirliyorum da aslinda kücükügümden bu yana kurtulamadigim bazi yaralarimi...hatta büyüklügümde bile beni takip eden.
buna neden olan birisi oluyor elbet ve o birisinin sucunu tum aile cekiyor.
ama aslina bakacak olursak onun yüzünden tüm ailenin cektiklerinin sorumlulugunu alsinda o bir kisi yüklenmis ahirete dogru yaklasiyor... Hesabini versin bakalim yaradana.. nasil verecekse...

Sizin adiniza sevindim. Evladinizla bundan sonra nice hayirli huzurlu güvenli kötülüklerden uzak bir ömür yasamaniz duasiyla ile.
 
Teşekkür ederim, siz de en yakın zamanda aradığınız iç huzura erişirsiniz umarım.
Bir de insanlara en iyi gelen şey birinin sevincine sebep olmak, bir yarasını sarmak bence. Bu yüzden de uygun zamanda, uygun yerde yardım derneklerinde gönüllü olarak görev almayı istiyorum. Yavaştan o tür güvenilir dernekleri, çocuk esirgeme kurumu, huzurevleri gibi yerleri araştırmaya çalışıyorum. Belki size de iyi gelir diye bunu da paylaşmak istedim
 

evet haklisiniz aslinda, degisiklik. monotonluktan kendimizi kurtarmak belki iyi gelecektir. mesela en azindan bir iki kilo vermenin mutlulugu da bazen tarif edilemez bir mutluluga neden olabiliyor.
ama degisiklik asamasinda istikrarli kalip tekrar monotonluga düsmemek sartiyla...

yakinimin böyle bir durumu söz konusu. Onu hatirladim sanirim. Ameliyat gerekli deniliyor ama ameliyatla düzelebilirde düzelmeyebilirde deniliyor; yani ameliyata mi uzulelim yoksa ameliyat esnasinda olusacak riskler hakkinda okuduklarimiza mi.
aslinda insanin ailesinin yakinlarinin saglikli ve huzurlu olmasi; farkedilmesi gereken ayri bir nimet.
 

Tesekkür ederim. yani mantikli ve gönüle yatan bir sey. insallah nasip olur gönlümüzün ic yarasina merhem olacak hayirli yerlerde görev alabilmek..
 
Yazimi okudunuz, yanitladiniz, fikirlerinizi paylastiniz. Herbirinize ayri ayri tesekkürler.
selametle ve esenle kaliniz.
Hayirli aksamlar.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…