Bu sabah işe giderken yolda 3 yaşında bir çocuk bana el salladı

ben de ona el salladım yanıma geldi elimde gevrek poşeti vardı . ne aldın bende istiyorum dedi hoşuma gitti öyle tatlıydı ki çocuk gevreğimi ona verdim ama şuan izmir acayip yağışlı ve bu çocuk üzerinde ince bir kazak ve terlikle dolaşıyordu bu yağmurda

içim parçalandı acayip kötü hissettim kendimi sonra annesi çağırdı annesi de çöp toplayan bir kadınmış yani bu çocukcağız bu soğukta annesi ile sokak sokak gezip çöp topluyor ayağında terlikler sırtında ince bir kazak

sabahtan beri o çocuğu düşünüyorum hayat neden bu kadar acımasız mesela bizim çocuklarımız evde sıcacık evimizde yediği önünde yemediği arkasında bir tabir vardır ya oyunlar oynarken yaşının gerektirdiği gibi yaşarken bu güzelim çocuklar neden bu şartlarda aklıma geldikçe gözlerimden yaş geliyor.