Hayat sizi yorduğunda ne yapıyorsunuz, eskisi gibi olmak için?

zaman unutturuyor işte önce saatler geçiyor sonra günler sonra haftalar sonra aylar hergün kaybettiğin şey aklından bir parça çıkıyor tabi sende hergün biraz daha iyileşiyorsun ama öncesinde dibe vurduğunu hissediyorsun canın bişey yapmak istemiyor mutsuz olduğunu hissediyorsun ama sonunda birgün kabulleniyorsun yok artık böylede yaşanıyormuş hayata katılınıyormuş sonraaa hissetmiyorsun artık bazen aklına geliyor düşünnmek bile istemiyorsun artık geri gelsede boş sen yoksun çünkü...
 
Zaman herşeyin ilacı demişler ya çok klişe gelebilir ama ben buna inanıyorum..
Var olan şeyleri bir anda yok etme gücümüz olsa keşke, ama yaşamak zorundayız işte



 
Bir erkekten mi, nesneden mi , hayalden mi bahsediyorsun. Tamamen kaybettigim bir suru sey oldu. Sacma sapan seyleri kafama taktigimi gordum. Oyle olmasi gerektigi icin olmamis. Simdi gunluk yasiyorum. Ne yarini ne de gecmisi dusunuyorum.

Sevdiğiniz birinden mi ayrıldınız?
Herşey bir imtihan elbet bu sınavı geçip ödülünü alacağım diye düşünürüm ben.. Sabrederim

Hayır ikili ilişkilerle ilgili değil keşke öyle olsa aaman boşver der geçerdim. Bazen çok zor geçiyor işte dertler..
zaman unutturuyor işte önce saatler geçiyor sonra günler sonra haftalar sonra aylar hergün kaybettiğin şey aklından bir parça çıkıyor tabi sende hergün biraz daha iyileşiyorsun ama öncesinde dibe vurduğunu hissediyorsun canın bişey yapmak istemiyor mutsuz olduğunu hissediyorsun ama sonunda birgün kabulleniyorsun yok artık böylede yaşanıyormuş hayata katılınıyormuş sonraaa hissetmiyorsun artık bazen aklına geliyor düşünnmek bile istemiyorsun artık geri gelsede boş sen yoksun çünkü...

o zaman biran önce geçsin ne olur bu çok acı bir şey geleceği görememek kadar acı bir şey. keşke uyusam üzerinden 10 yıl geçmiş olsa.
Çok melankolik bir durumdayım sanırım:85:
 
Acını yaşıyorsun ölücekmişsin gibi geliyor ama ölmüyorsun sonra yavaş yavaş daha az canın acıyor ama kalıyor bir yerlerde acın geçmiyor...
 
Acını yaşıyorsun ölücekmişsin gibi geliyor ama ölmüyorsun sonra yavaş yavaş daha az canın acıyor ama kalıyor bir yerlerde acın geçmiyor...
Hayatımda ikinci kez böyleyim diğerini atlatmam daha kolay olmuştu. En kötüsü de kimsenin seni anlamaması, yanında oluyormuş gibi yapması..
 
Hiç..
Dibe vurur her insan öyle ya da böyle.Sebepler değişse de.
Birde sizi dibe çeken asla değiştiremeyeceğiniz ne yaparsanız yapın bir çaresini bulamayacağınız bir şey ise.Yapacak çok şey yoktur.Kabullenmek dışında.Bende bu yüzden kabullenirim.
Neden diye sormaya başlarsam çok derin bi mevzu çıkamam bir sonuçta bulamam.
Kabullenince durumu,daha kolay atlatıyor insan.Daha hırslanıyor hayata,evet ben başaracağım diye.Hemde olanlara rağmen.
 
bende böyle hissediyorum bazen hiç birşey tat vermiyor bazen.
Boşluğa bakıyorum gibi hissediyorum.
ama gecicek başka caresi var mı ?
gecmek zorunda iyi yada kötü
 
Eskisi gibi olmuyor hiç bir şey

Tükendiğimi her hissettiğimde biraz daha eskidiğimi kabul ediyorum hepsi bu...
 

Siz neyin acısını çekiyorsunuz bilemiyorum ama kendi adıma hiç aşk acısı çekmedim amann dedim hep, kimse için kendimi yiyip bitiremem. Babam öldüğünde çok küçüktüm anlamadım. Ama kaybetiğim bebeğim bitirdi beni, olmuyorken olmuyor diyorsun ama olup gitmesi feci.

Eğer gerçekten dibe vurmuşsam, hikaye oluyor toparlanmak hele de eskisi gibi olmak (kendi adıma) Sadece sevdiklerim için oscarlık oynuyorum. Yani kelin merhemi yok başına sürmeye.

Allah korusun bir evlat acısı değilse yaşadığınız, inanın yıllar sonra bugüne bakınca boşuna kendimi hırpalamışım demeniz kuvvetle muhtemel
 
Hayatımda ikinci kez böyleyim diğerini atlatmam daha kolay olmuştu. En kötüsü de kimsenin seni anlamaması, yanında oluyormuş gibi yapması..


Aslında insanlar seni anlıyor ama sen içinde yaşadığın acının büyüklüğünü anlamadıklarını düşünüyorsun. Durumum senden çok farklı değil sadece Allahtan sabır diliyorum sende öyle yap bol bol dua et.
 
Hayatımda ikinci kez böyleyim diğerini atlatmam daha kolay olmuştu. En kötüsü de kimsenin seni anlamaması, yanında oluyormuş gibi yapması..

Beni annem bile anlamıyor düşünsene.. :) Bununla ancak kendin başaçıkabilirsin bence o da hayattan daha çok zevk almaya çalışarak ve de bulunduğun düzende değişiklikler yaparak oluyor ancak. Ne biliyim radikal değişiklikler yap mesela taşın, tayin iste, imkanın varsa evin içini değiştir..Hiçbirisine mi imkan yok yürüyüş yap her gün mutlaka yürüyüş seratonin salgılatıyormuş, tv izlediğin saatleri yattığın yatağın yerini yönünü değiştir. Mutlaka böyle zamanlarda bir şeyler değiştirmek güzelleştirir ancak. Bir de gerçekten anın tadını çıkarmak çok önemliymiş ben bunu biraz geç ama yeni keşfettim o kadar güzel oluyor ki o an içimden ne geliyor diyelim ki çok önemli bir konferanstayım tamam ama dinlemek istemiyorum işte çıkıp geziyorum ya ne zorum var bir şeyleri yapmazsak hayattan çok şey eksilir sanıyoruz ya da yaparsak çok şey kaybederiz.Oysa ki o kadar önemli bir kayıp olmuyor hiç , bazen risk alıp denemek lazım :34: Geçende de topuklular ayağımızı acıttı çıkardık çoraplarla yürüdük biraz arkadaşımla :52::52: evet delilik gibi ama çok daha özgür :) Arada delilik güzel galiba :1:
 

valizini topla terkedemezsen de kaç bi kaç günlüğüne bi yerlere ve giderken arkada bırak herşeyi...

yaşadıklarını unutmazsın ama onlarla beraber yaşamaya alışırsın zamanla...
bunun için zamana şans vermelisin...
 
Annemi kaybettim, şuana kadar hiç acı çekmediğimi gösterdi bu acı bana, arkasından işlerimiz tehlikeye girdi ve 1 yıldır çırpınıyoruz, en son olarak bugün benim ruhumu daraltıp işyerinden firar etmeme sebep olan olay ise; babamın iş yerini devretmeyi düşünmesi ciddi ciddi, bir yandan da bir sürü borç, öyle az buz değil 100-200 bin gibi, daha fazlası.

Geçmişte yapılan hatalar, babamın üzgün ve düşünceli halleri, emeklerini düşünmesi..


Yaptığım ise, hiç bir şey..!
Ne yapılabilir ki? Beynimde türlü sorular var başı belli olup sonu olmayan..
Karmakarışığım..
Hangisine çare bulabilirim? Ölüm acısına mı? İflas etmemeye mi?
Bunları yaşamış ve yaşıyorken hangi sebep beni mutlu edebilir ki?
 
Son düzenleme:
geç ayna karsısına kendınle dertleş kendını sev halıne şükret pozıtıf düşün
 
Annemi kaybettim, şuana kadar hiç acı çekmediğimi gösterdi bu acı bana, arkasından işlerimiz tehlikeye girdi ve 1 yıldır çırpınıyoruz, en son olarak bugün benim ruhumu daraltıp işyerinden firar etmeme sebep olan olay ise; babamın iş yerini devretmeyi düşünmesi ciddi ciddi, bir yandan da bir sürü borç, öyle az buz değil 100-200 bin gibi, daha fazlası.

Geçmişte yapılan hatalar, babamın üzgün ve düşünceli halleri, emeklerini düşünmesi..


Yaptığım ise, hiç bir şey..!
Ne yapılabilir ki? Beynimde türlü sorular var başı belli olup sonu olmayan..
Karmakarışığım..
Hangisine çare bulabilirim? Ölüm acısına mı? İflas etmemeye mi?
Bunları yaşamış ve yaşıyorken hangi sebep beni mutlu edebilir ki?

Eli kolu bağlı kalmak işte içimizi acıtan da bu..
Evet anne, baba kaybı çok acı.
Oysa ben babamı yaşamasına rağmen hiç sıcaklığını hissetmedim. Babam var benim diyemedim
Annem hep arkamda duran kadın... Artık oda inanmıyor bana, başaracak bir şeylerim olmadığını düşünüyor
Hayat zor işte tek kelimeyle...

Rabbim hepimizi feraha erdirsin, babana işinde yardımcı olsun.
 
Daha ne kadar dibe vurabilirim ki dediğim de bi dip daha görüyorum. Bu yaşta bu kadar bıkılır mı herşeyden?

Bilmiyorum bunun cevabı bende de yok. Sanırım çok fazla sorumluluk almaktan yada yüklenilmekten oluyor tüm bunlar
Ben 22 yaşındayım halbu ki benim yaşıtlarım sevgili edinir, arkadaşlarıyla o avm senin bu avm benim gezer
Bana bunlar bile mutluluk vermiyor o dereceye geldim

geç ayna karsısına kendınle dertleş kendını sev halıne şükret pozıtıf düşün
Sorunda pozitif olamamak zaten yapamıyorum
Diyorum bugün yeni bir başlangıç olsun
Ama günü kalbim kırılmadan tamamlayamıyorum hiç bir zaman
Mutsuzum işim yok, yok hiçbir şeyim yok
Daha nasıl pozitif olayım herkes mutluyken onları izlerken nasıl olayım..
Daha anlatamadığım bir sürü sebep var
 

valizini topla terkedemezsen de kaç bi kaç günlüğüne bi yerlere ve giderken arkada bırak herşeyi...

yaşadıklarını unutmazsın ama onlarla beraber yaşamaya alışırsın zamanla...
bunun için zamana şans vermelisin...

Ben İstanbul'da yaşıyorum ve herkes bu şehirde
Valizimi alıp gidip kalacağım kimse yok
 

Siz neyin acısını çekiyorsunuz bilemiyorum ama kendi adıma hiç aşk acısı çekmedim amann dedim hep, kimse için kendimi yiyip bitiremem. Babam öldüğünde çok küçüktüm anlamadım. Ama kaybetiğim bebeğim bitirdi beni, olmuyorken olmuyor diyorsun ama olup gitmesi feci.

Eğer gerçekten dibe vurmuşsam, hikaye oluyor toparlanmak hele de eskisi gibi olmak (kendi adıma) Sadece sevdiklerim için oscarlık oynuyorum. Yani kelin merhemi yok başına sürmeye.

Allah korusun bir evlat acısı değilse yaşadığınız, inanın yıllar sonra bugüne bakınca boşuna kendimi hırpalamışım demeniz kuvvetle muhtemel

Aşk acısı da çektim zamanında ama bu olanların dışında hiçbir şeymiş o acı
Biran önce gelse keşke onu diyeceğim o günler
Rabbim size de sabır versin inşallah
 
Son düzenleme:
valla canım aynen hayat beni de çok yordu yormaya da devam ediyor.nefes alamıyorum sanki çok bunalıyorum:85::85::85:.

hayatta en önemli şey sağlık.ben biraz da sağlık sorunlarından da çekiyorum da yine de şükretmek lazım tabi ki.

canım sıkkınsa ağlarım müzik dinlerim uyumaya çalışırım.ama geçmez ki hiçbir türlü.

offf dertlendim yine:85::85:.
 
Son düzenleme:
Back
X