• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hayata ne kadar bağlısınız?

Sevgi perisi

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
13 Temmuz 2018
301
359
33
34 yaşında 2 çocuk annesiyim.Kucuk yaştan itibaren türlü dertlerim oldu.En son iş ve evlilikte yaşadığım sorunlar beni hayattan soğuttu.Gecenlerde bir yerimde kitle çıktı kanser oldum kesin ilerlemistir ölecegim diye sevindim gerci onemsiz bir seymis:) Sonra çocuklarım geldi aklıma onlara kim bakar annesiz kalırlar diye vicdan azabı duydum yani ben hayata çocuklarım için katlaniyorum.Normal bir psikoloji değil değil mi?.Siz neler düşünüyorsunuz?
 
forumdaki kanser merakı, her şeyi kansere bağlama olayı beni dehşete düşürüyor. sevinilecek bir şey değil, haberi aldığınız anda çoktan yıkılmış olurdunuz merak etmeyin.

normal bir psikoloji değil bu arada, çocuklarınız için destek almalısınız.
 
Yapmayın lütfen... Hayat bu kadar kolay terkedilip gidilecek biryer mi ? Daha çocuklarınızın mürüvveti var, ne bileyim onların mutluluklarına şahit olmak, torun falan sevmek var... Kötü yaşanmışlıklar hayattan soğutur bilirim ama psikolojik destek almalısınız aşmak için. Daha güçlü olmalısınız. Hatalarınızı, kötü anılarınızı kabul edip kucaklamalısınız. Ancak hayata böyle devam edebilirsiniz.
 
Kanser hastalarından özür diliyorum tabi kitle olunca ona yordum örnek verdim diyeyim başka bir sebep de olabikio ölüm beni ürkütmüyor
 
Kimisi kanser olmadığını duyar üzülür, kimisi kanser olduğunu duyar yıkılır.
Hayat işte..

Ama çok merak ediyorum benim hiç derdim tasam sorunum olmadı diyenlerle mi bir aradasınız ki çocuklarınız olduğu halde ölmeyi diliyorsunuz?

Tedavi görün lütfen. Arkanızda kalanlarınızın psikolojisi için.
 
Yarın ölecek gibi bağlı değilm aslında ölmeyecek gibide bağlıyım işte böyle birşey
Bu sözü bir yerden duymuştum tam benlik
Kanseri hep ölümle anmak doğru değil
Birçom kanser hastası atlatıyor bu hastalığı
Şeker tansiyon kalp belkide daha çok insan hayatına mal oluyor
 
O iş öyle olmuyor işte. Ben hayatımın genelinde karamsar ve depresif bir insan oldum. Aynı dediğiniz gibi, ölümden de pek korkum yoktu. Çoğu zaman istedim de ölmeyi. Kanser kelimesi de ürkütücü gelmezdi.

Ne zaman iki sevdiğim insanın kanser sürecine yakından tanık oldum ve onları kaybettim, o vakit korkar oldum ölmekten. Öyle güzel güzel ölmüyorsunuz haberiniz olsun... Bu konuda fazla bir şey yazmak istemiyorum, binlerce kanser hastası var bu ülkede. Lütfen siz de bu kadar basit sanmayın hastalık sonucu ölmeyi.

Çocuk demişsiniz. Yeğenlerim annelerini kaybettikten sonra öyle şeyler yaşandı ki, eskiden umursamadığım ağrılarım için koşa koşa hastaneye gitmeye başladım. Zira bir çocuk dünyaya getirdiysem, paşa paşa yaşamak zorundayım. En azından yaşamak için elimden geleni yaparım. Gerisi Allah'a emanet.

Çok uzattım, sorunuzun cevabına gelecek olursam, ölmeyi isteyecek kadar zor şeyler yaşadım. Ancak artık hiçbir şeyin ölümü düşündürecek kadar beni üzmesine müsaade etmiyorum.
 
Yarın ölecek gibi bağlı değilm aslında ölmeyecek gibide bağlıyım işte böyle birşey
Bu sözü bir yerden duymuştum tam benlik
Kanseri hep ölümle anmak doğru değil
Birçom kanser hastası atlatıyor bu hastalığı
Şeker tansiyon kalp belkide daha çok insan hayatına mal oluyor
Ya aslında hastalık adı yazmasam iyiymiş örnek verdim sadece
 
Ölmeyi dileyeceginize hayatınızdaki sorunları çözmek daha kolay değil mi? İş sorunluysa değiştirin, koca sorunluysa bosayin. Hayat bize bir kez sunulmuş bir hediye. Ölmeyi istemek normal bir şey değil.
 
Olur öyle arada sırada sikmayin canınızı. ..
kitap okuyun(Mesnevi oneririm mesela) film izleyin, geçmiş dönem Türkiye tarihi belgeselleri(Demirkırat, Son darbe oneririm mesela) izleyin bir kafa dagitin sonra bir uğraş bulun içinizden ne yapmak geliyorsa onu yapın bir süre. ..toparlanirsiniz bir nebze yeterli değilse profesyonel yardım alın bir psikologdan.

Allah kimsenin evladini cocuk yasta anasız bırakmasın.babasız da birakmasin elbette ama anasız hiç birakmasin.

Zaten ulkenin hali ortada...yarısi kv kp elti gorumceyle kafayi tirlatmak uzere yarisi ekonomik krizle bogusmaktan kocasini/karısını bile dusunecek halde degil, aslinda kimsenin hali güllük Gülistanlik değil.hatta çok zor bir yıldan geçiyoruz Malesef.....hele sosyal medyadaki mutluyum zevkten ölüyorum asktan gozumden kalp cikiyor 7/24 tatil modundaydiz falan hepsi hikaye o sacmaliklara sakin sakin hiç inanmayın. ..Güler Sabancı'yi takip ediyorum ig de kadın koca yılda sadece bayram tatilinde 2 gün dinlendi ya hu!!! 3. gün Londra'da bilmem ne toplantısındaki diye hikaye atmıştı. ..O bile sürekli tatil eglencede değil ama bizim kezbanlarla kamiller her gün cistakcistakcistak:halay::KK200::eğlence::KK68:

Artık bir türlü çağdaşlaşmayı basaramadik diye mi yoksa coğrafyanın kaderi mi nedir bilmem bir gorgusuzuk ve ezikligin dibinde çoğunluğun ruh hali..o yüzden kimse olduğu gibi değil herkes hadsizlikde nirvanayi zorlamayi marifet saniyor.
Sosyal medyadaki mutlu aile tablolarida cok sanal,O yüzden o 8 tl lik 101 çerezinin yanına kahve koyup hikaye atmaya falan hiç inanma...kocişle akşam keyfisi :p gidip baksan koca uyukluyor kendide selfie çekmekle, gorumcesini eltisini catlatmakla mesgul uğraşmaktan kahveyi Soguttu haberi yok...:)))
çerez ise 3 gün sonra yine bir foto fon olacak:)))

Bizde mutluluktan olmuyoruz yani rahat ol...ne maddi ne manevi hiç bir şey yetmiyor bazen...ama insanım aklım var ben bu durumu yonetebilirim diyerek yeni bir maceraya soyunup duruyoruz ha bire...her macera her uğraş farklı bir deneyim başka türlü bakma yetisi kazandiriyor insana...böylece birazda biz oyalanıyoruz bu dünyada. .

Allah evlatlarini sana bagislasin seni de onlara...sıkma canını her gecenin bir sabahı elbette var :KK66:
 
Bence ne söylediğinin farkında değilsin .uzman yardımı şart ..

Kanserle dalga geçiyorsun resmen .birgün kanser olduğunu soylerlerse gel konuşalım .babamı kanserden kaybettiğim için böyle saçmalıklara katlanamıyorum. Birde iki çocuğun var ,ayıptır yahu
 
Back
X