hayatı uzaktan izliyorum aylardır evden çıkmıyorum

bir daha dısarı cıkıp sosyallesmem gerek 5-6 ay belki daha fazla süre oldu bilmiyorum cünkü artık tarihleri karıstırıyorum en son ne zaman okul market mahalle disinda bir yere gittim hatırlamıyorum pek
5-6 ay yani neredeyse yarım yıldır dışarı çıkmamışsınız. Gezmeyi sevdiğiniz bir mekan gitmeyi sevdiğiniz bir kafe falan yok mu. Böyle yaşamak sizi rahatsız ediyor ki konu açmışsınız. bu sorunun üzerinde durun sadece buradan bize anlatmakla kalmayın
 
Aslında sevdigim merak ettigim mekanlar var ilk kez gördügüm yerlerin fotoğrafını çekmeyi seviyorum ama tek basima gezmeyi sevmiyorum yanımda arkadaslarım olsa öyle gezerim diyorum bu cok sacma bir düsünce farkındayım kendimi kötü alistirmisim bu duruma
 
Aileniz varlıklı değil, olsa size ayrı ev açarlardı. Baba çalışıyor erkek kardeş çalışıyor size ve oğlunuza bakıyor. Kardeşiniz ömür boyu size mi bakacak, evlenip kendi ailesini kurmayacak mı? Yarın evlenmek istese birikimi var mı köşede, bu şartlarda onunla hangi kız evlenmek ister? Siz genç yaşta evde otururken babanız her gün işe gidiyor. Adamın yaşlandım yoruldum emekliliğimi yaşayayım deme hakkı da yok. Boşanmak kötü bir şey değil hatta hayat kalitesi için bazen şart. Kimse niye boşandınız demiyor. Ama madem dünyaya bir çocuk getirdiniz ve anne olmak istediniz, onun sorumluluğunu alın. Yazık acıdım adama, sizin çocuk lise üniversite iş bulma diye diye kardeşinizin hayatını alacaksınız elinden.

O iş olmaz bu iş olmaz, patron ne der, iş ortamında rahatsız olur muyum... Bunları söyleme lüksünüz var mı? Çocuğunuz hep çocuk kalmayacak, büyüdükçe okul masrafları artacak. Ergen genç olacak, siz mi vereceksiniz dayısından dedesinden mi isteyecek? Eski eşle bile sağlıklı iletişim kurmamışsınız, niye? Nafaka ödemiyor mu çocuk için? Çocuğa yasal olarak bakması ve masraflarını karşılaması gereken adama dava açın ödesin nafakayı. Evlendi gitti ne demek, yer altında mı yaşıyor da izi bulunmuyor?
 
Ailenin pasif geliri vs. yok bahanelere sığınmak yerine biraz sorumluluk al. Ne yapacaksın 10 yıl sonrada çocuğuna mi diyeceksin bana bak diye. İnsanlara parazit gibi yapışmayın. Kendi hayatının sorumluluğunu kendin al. Yok o konuşur, patronla anlaşır mıyım bilmem ne çalışan herkes çok rahat, kimse senin endişelerini yaşamıyor falan mı sanıyorsun herkes bir yerde sabredip, yoruluyor, çözüm buluyor. Belki çok iyi anlaşıp, işini çok seveceksin. Çocuğun var, yetişkinsin bazı şeyleri aşıp evde öldürme vaktini. Bu çocuk büyüyecek.
 
Herkes evde sıkılmıyor musun çalış demiş ama şahsen iş yeri evden daha sıkıcı iş yerinde sürekli stres altındasın iş arkadaşları için mi işe gideceksin?😂evde oturup sıkılacak vakti olan birinin hobi bulmak için zamanı vardır.İstediğin saatte kalk istediğin saatte yat çocuğun okuldayken bolca vakit daha ne istiyorsun?şaka bir yana zaten genel olarak çalışan bir insan olsaydında hayatın böyle geçecekti işe gittikten sonra ne vakit ne enerjin kalacaktı yani işe gidince sadece para gelecek ve kendini bir amacın var gibi hissedeceksin.yinede çalışmanız en doğrusu bence o çocuğun ihtiyaçları büyüdükçe katlanacak kardeşinizin kendi hayatı var sonsuza kadar size yardım edemez babanızda Allah korusun bir şey olsa ortada kalırsınız.
 
Nerden nasıl baslasam bilmiyorum Ankarada yasıyorum 31 yasındayım bir cocuğum var yıllar önce bosandım ve ailemle yasıyorum calısmıyorum günümü cocuğumla ev isleriyle geciriyorum cocuguma ödev yaptırıyorum onu okula götürüp getiriyorum hayatımı tekdüze yasıyorum marketlere gidip geliyorum mahalle icinde yürüyüs yapıyorum aylardır evde durup uzak mesafede bir yere gitmiyorum bazen kız arkadaşlarımla görüşüyorum




Daha önce psikolojik destek almak icin psikiyatriye gittim hayatımı degistirmek istiyorum ama adım atamıyorum arkadaslarımın bir sorunu olsa hemen yardım etmek isterim onlara akıl veririm ama kendim icin bir sey yapmıyorum kendime deger vermiyorum güvenim zedelendi özgüvenim yok sürekli kendimi elestiriyorum kendime nasıl deger veririm özgüvenim nasıl artar neler yapabilirim bilmiyorum o yüzden konu acmak istedim




Hayatıma dair sikayet etmekten yoruldum artık sikayet eden değil yapıcı birisi olmak istiyorum
Sanki 31 yıldır hic dünyada degilmisim gibi kopuk yasıyorum cocukken sessiz biriydim kız arkadaslarıma cok bagımlıyım onlarla konuşmak bana iyi geliyor sevdiğim insanlardan ilgi görmek hoşuma gidiyor insanlar beni sevsin onaylasın istiyorum hep



yalnız kalmak beni korkutuyor ama aynı zamanda insanlardan kacıyorum uzaylı gibi hissediyorum kendimi bazen
Bu yaşıma geldim daha kendimi tamamen kesfedemedim


insanlar nasıl mutlu olur kendini nasıl geliştirir hayattan nasıl zevk alır bunu düşünüyorum kendimi durmadan sabote ediyor gibiyim
sizden öneri bekliyorum neler yapabilirim
Sizin öncelikle dediğiniz gibi özgüven çalışmanız lazım. Özgüven olmadıktan sonra sosyal ortamda da yalnız bırakırsınız kendinizi iş hayatında da. Bunun için kendiniz üzerinde çalışmalısınız.
 
Güneydoğudayım burada kadınlar inşaat sektörüne bile el atmış durumda,
Hangi güneydoğu orası ya ? İnşaat mühendisi kadınlar zaten her yerde var onu diyorsanız. Tabiki kadınlar her yerde çalışıyor ekonomi kötü ekmek parası. Bir kadının güneydoğuda mı çalışması ve özel sektörde iş bulması kolay Ankara’da mı ?
Amma abarttınız ya
 
Bak arkadaşım, bu olanlar içinde en kötüsü ne biliyor musun? Çocuguna kötü örneksin. Öslışmayan, pasif, kaygılı beceriksiz bir anne modelisin.
Evde sığıntı olmasan da olacaksın. Bir zaman sonra çocugunun yaptıkları göze batacak. Onun üzerine de söz hakkı olacak anne baba ve kardeşinin.
Hayatın bir gerceğini diyeyim mi?
ŞİMDİYE GÜVENME!
Yarın annen ölür baban evlenir istenmezsin o evde. Gelin gelir istenmezsin. 40-45 yasında işsiz güçsüz beceriksiz kalırsın evladınla.
Neden çocugun birsey istediğinde dayı, dedeye el açıyorsun? Onlar zaten verir de kendi kazandığın bir baska olur. Kazan biriktir ev araba sahibi ol. Nasılsa ailenle yasıyorsun. Annem sürüyor gezdiriyor beni desin.
Madem sosyal hizmetler okudun o alanda cslış. Kimsenin çalışmak istemiyorum o bölümde deme gibi bir lüksü yok. İnsanlar çok mu severek çalışıyor, çalıştığı işi seviyor ? Sen annesin. Bir sekilde kendi cekirdek aileni toparlamak zorundasın. Aklını başına al. Çok pişman olursun. Asalak gibi yasama.
 
Hayır kilolu değilim normal bir kilodayım gisla

Cocugumun ihtiyaclarini babam ve kardesim karsiliyor cok haklısınız cok önceden calismam gerekirdi ama nasıl bir iste calismaliyim yapabilir miyim becerir miyim patron ve diger calisanlarla anlasabilir miyim diye düsünüyorum kendimi yetersiz beceriksiz ve aptal gibi hissediyorum
Bir kadın tanımışım. İki çocukla boşandı. Otuzbeşine kadar köyden çıkmamış bir kadın. Bosanınca iş buldu bazılarından ayrıldı başka işlerde çalostı vs en son sevdiği bir işi yapıyordu. Çocuklara bakamayacağı için eşine vermişti şimdi almış tekrar. Kitap okumaya baslamış, gezilere gidiyor vs kadın resmen kendini buldu. Korkmayın atın adım. Terapi de alın bir yandan ikili ilerleyin
 
Hangi güneydoğu orası ya ? İnşaat mühendisi kadınlar zaten her yerde var onu diyorsanız. Tabiki kadınlar her yerde çalışıyor ekonomi kötü ekmek parası. Bir kadının güneydoğuda mı çalışması ve özel sektörde iş bulması kolay Ankara’da mı ?
Amma abarttınız ya
Hayır mühendis falan değil özelden isterseniz size sayfasını atarım,Burada yaşıyorum benden iyi mi bileceksiniz...Ya Ankara'dan İstanbul'dan gelip görmeden sadece dizelerden izleyerek buralar hakkında yorum yapmasanız mı artık
 
Bir kişi ile teamül mu yaratıyorsunuz ? Ben zaten doğuda yaşıyorum eşim de doğulu
Hayır mühendis falan değil özelden isterseniz size sayfasını atarım,Burada yaşıyorum benden iyi mi bileceksiniz...Ya Ankara'dan İstanbul'dan gelip görmeden sadece dizelerden izleyerek buralar hakkında yorum yapmasanız mı artık
 
Sosyal hizmetler okudum ama bu bölüm ile ilgili meslek yapmak istemiyorum daha önce markette calısmayı denedim ama olmadı bir ay sonra cıktım ilgi alanımın ne oldugunu bulmaya calısıyorum basarısız birisi olmaktan korkuyorum küçük düsmek rezil olmak da istemiyorum insanların hakkımda olumsuz seyler söylemesi beni hemen etkiliyor çok hassas birisiyim

Eee ona yok, buna yok hayatboyu baskalarindan mi gecinceksin?? Baban emekli olacak, kardesin evlenip gidecek sonra ne olacak saniyorsun? Sein bir cocugun var ona bakmak icin calisman lazim. Herkes bayilarak mi calisiyor saniyorsun ablacim, insanlarin cogu ekmek parasi icin calisiyor. Sosyal hizmetleri begen begenme gul gibi meslek bul bir is calis. Elinde meslegin varken markette raf dizmek de aptallik kusura bakma.
 
Nereye kadar baba evinde yasiycaksiniz ki calisip cocugunla kendine mis gibi bir hayat kursan mesela cok olmak yerine az olsun tatli olsun ekonomik durumlar aldi basini gidiyor bi anda hersey mukemmel olamaz zaten ama bi yerden baslaman lazim gencecik kadinsin ve bakmakla yukumlu oldugun bir cocugun var onun gelecegini dusunmeniz gerek baba ve kardes bi yere kadar
 
Doguda yaşıyorum burada kadınların çalışması batidaki kadar normal karşılanmıyor kültürel olarak. Özel sektöru kastediyorum Malesef birçok doğu şehri büyük bir köy hala
Ben de 20 yıldır Diyarbakır'da yaşıyorum tek bir kişi görmedim çalışan kadını anormal bulan. Bahsettiğiniz daha çok içe dönük, dışa kapalı muhafazakar çevreler. E onun da şehirle ilgisi yok. Ankarada Eskişehirde yaşayıp çalışmayı bırak din baskısıyla burnunu evden çıkaramayan tanıdıklarım var. Aile yapısı tamamen 😊
 
Sevgili konu sahibi, daha su gibi genc en güzel yasinizdasiniz. Hayat size adim atmaz, siz hayata bir adim aticaksiniz. Cocugunuz artik büyümüs. Kendinize önce bir is bakinin, bu temizlige gitmek olur, sekreterlik olur, part time bisey olur, Huzur evlerinde sosyal hizmet olur. Benim annem burda Almanyada 6 cocuga ragmen 2 temizlik isime giderdi. Temizligide kücümsemeyin, emek emektir. Hayata önce bir tutunun neresi olursa olsun. Cocugunuza mis gibi anneniz öglenden sonra da bakar. Is size zamanla arkadasligi ve sosyalligi zaten beraberinde getirecek. Maasinizla size böyle sevgiyle kucak acmis olan ailenize hediye alin. Size sahip cikan gönlü güzel aslan parcasi kardesinizede güzel bir saat alin. Onun yükünü hafifletin. Ilerde gelininiz bile görümceme kocam bakmis diye lsf eder. Ettirmeyin simdiden dimdik ayaklanin. Icinizdeki sesleri dinlemeyin,sürekli kisisel gelisim kitaplari okuyarak güclenin. Psikolojikher destegi,kaygi korku icin alin. Kayinpederimin güzel bir sözü vardi! Kendi göbegini kendin kes! Sevgilerle
 
Ben de 20 yıldır Diyarbakır'da yaşıyorum tek bir kişi görmedim çalışan kadını anormal bulan. Bahsettiğiniz daha çok içe dönük, dışa kapalı muhafazakar çevreler. E onun da şehirle ilgisi yok. Ankarada Eskişehirde yaşayıp çalışmayı bırak din baskısıyla burnunu evden çıkaramayan tanıdıklarım var. Aile yapısı tamamen 😊
Gel de anlat işte...
 
Sevgili üyeler evet hepiniz sonuna kadar haklısınız nereye kadar böyle gidecek
Bu devran böyle sürmez bir gün kardeşim evlenir annem babam yaşlanır ölümlü dünya benim kendim ve çocuğumun geleceği için korku kaygılarımı yenip özgüveni yükseltip çalışmam bir yerden başlamam gerek artık...
 
Back
X