Bundan 11-12 sene evvel hayatım mahvoldu dediğim bir olay yaşadım. Asla umut vermediğim, teklifini reddettiğim biri bana musallat oldu. Tehdit etmeye ve beni sürekli rahatsız etmeye başladı. O zamanlar üniversite üçüncü sınıftaydım. Yaz tatilinde eve gelince anneme anlattım. Çok korkuyordum. Babam öğrendi ve hayatım daha da mahvoldu. Çünkü babam ne yazık ki beni suçladı. Kendi tabiriyle “ben kuyruk sallamasam neden bana musallat olacak ki” Nasıl acılar çektim, nasıl korktum. Okula göndermem seni dedi. Son bir senem kalmıştı. Yalvardım, yakardım. Bir yandan hala tehdit ediliyordum, bir yandan babam üstüme geliyordu.
En sonunda intihar etmeye karar verdim. Evdeki tüm ilaçları içtim. 10 dk sonra kız kardeşlerim aklıma geldi. “Eğer ben ölürsem insanlar iftira atarlar bana ve ucu kız kardeşlerime dokunur” dedim. Önce kusturdum kendimi, sonra kimseye haber vermeden hastaneye gittim. Midem yıkandı ve tek başıma eve geldim. 38 kiloya düştüm iki ayda.
Sonra babam insafa geldi de üniversiteye gönderdi. Okulu bitirmeye yakın trafik kazası geçirdim. İki ay yatalak bir şekilde yattım. Bacaklarım kırılmıştı. O sırada kpss ye çalıştım ve 94 puan alarak atandım. Allah yaşattıklarının mükafatını, çabalarımın karşılığını verdi. Kendi ayaklarımın üzerinde durdum.
Bu olaydan sonra başıma ne gelirse gelsin hep “sen o yılları atlattın. Bu yaşadığın ne ki” deyip yoluma devam ediyorum.
Bizi öldürmeyen şey güçlendirir
