- 3 Haziran 2019
- 32
- 21
- 3
- Konu Sahibi Angelsonthefloor
- #1
Iyi akşamlar, bu konuyu açıp açmamakta tereddüt etmiştim ama korktuğum için açıyorum...
Hayatımdan endişe duyuyorum çünkü.
27 yaşındayım ve bayadır "Annem" ve "Babam"la sorunlar yaşıyorum. Ikisindende NEFRET EDIYORUM, hele "Anne" diye hitap etmek zorunda kaldığım kadından daha çok!
Hiç bir şekil anlaşamıyoruz. Eskide yaptığım tüm hataları yüzüme vuruyor, beni aşalıyor, psikolojik baskı uyguluyor! Babam denilecek o kişiyi eğer dışardaysa hemen arayıp eve gelmesini söylüyor ve beni dövdürtüyor, üzerime yürütüyor! Babam zaten çok sinirli birisi, ağzından küfür hiç ama hiç eksik olmaz. Bana küfür eder, bana her zaman salak manyak der, köpek, hayvan der, benim için neler yaptıklarını yüzüme kakar. HER DAIM ONLAR HAKLILAR! HELE ANNEM hayatta haksız olduğu konu yoktur hep o haklıdır. Alışverişime karışır, kiloma karışır, arkadaşlarıma karışır, sevdiğim insana bile karıştı. Her daim düşündüğü Dost ve Düşmanıdır! Sadece rezil olmayalım diye tutturur. Anneme genellikle sıkıntımı anlatamam, çünkü anlamaz. Hep ama hep haksız bulur beni. Ergenlikteykende bana yapmadığını bırakmamıştı. Dışardan insanlar ne kadar iyi, ne kadar saygılı, sevecen Annen ve Babam var derler ama evin içinde psikolojik terör estiriyorlar.
Panik atak hastasıyım, depresyonda varmış. Psikoloğa gidiyorum. Hiç dışarıya çıkamayan bir insandım hatta yalnı bile çıkamazdım ama şimdi ALLAHa şükür yalnız başıma çıkabiliyorum. Bu panik atakları çok fazla yaşarken ve yalnız başıma dışarı çıkamazken, devlet dairesinde bir işim vardı Babamla gitmiştim. Yanında panik atak geçirmiştim ama öyle böyle değil, bunu Babama diyememiştim ama. Çünkü neden ben kendi kendime yapıyormuşum diye söylenip dururdu, sende hiç bir şey yok derdi milletin için de birde yüzünü eğip kaşlarını çatıp azarlardı! Panik atak geçirdiğimi diyemezdim. Anlayışsızın ve Egoistin tekidir kendisi! Annemde farklı değil ya. Her zaman beni suçladı panik ataklar geçiriyorum diye, kendi kendine yapıyorsun dedi. Oturupta benimle adam akıllı hiç konuşmadı. Hiç bir zamam kızı gibi görmedi, IÇTENLIKLE SARILMADI EN ÇOKTA CANIMI BU YAKAR. Kendimi pek ifade edebilen birisi değilim ben sanırım. Bir gün olsun şu yaşımdayım Annemin bana Kızım dediğini bilmem, neymiş zamanında Babaannem ona kaynana yanında Kızım kelimesi kullanızmaş demiş, ondandır diyemiyormuş. Ama oğluna öylemi! Annen seni verene kurban olsun, evin erkeği bilmem ne bilmem ne. Aramıza bu kıskançlığıda o soktu ya neyse. Ilk defa ona sevdiğim ve evlenmek istediğimi birisini anlatmıştım ama dedim lütfen babama deme. Aman ALLAHIM nerden dedim sanki kendimi satmışım gibi üstüme geldiler. Babam bir güzel bağırdı çağırdı, bu evden gidersen asla ve asla geri gelemezsin dedi! Annem üzerime saldı ama bir taraftanda önüne geçiyormuş gibi gösteriyor kendini, büyük TIYATRO! ÇOK SEVER KENDISI BABAMI ÜZERIME SALIP BENI DÖVDÜRTMEYI! Kendi içime çok yaşadığım şeyler oldu ve bu yüzdendir ki panik ataklara yakalandım. Anneme sorsanįz neler yaşadığımı bilmez, çünkü hiçbir derdimi anlatamamışımdır ona anlatamamda. Psikoloğum bile hayatımı annemden daha fazla biliyor, ne yazık ki! Bugün de bayağı bir kavga ettik. Tuvaletleri sildim, elimde eldiven var diye ve ıslaktı eldiven, evin kapılarını dirseğimle kapatmak durumunda kaldım, bu da ses yaptığı için, sen babamı eve çağır bu evdeki kapıları küt küt örtüyor benimle ne derdi var vs. falan. Babam tabii üzerime yürüdü, ağzına geleni saydı. Annem de öyle bir güzel geçmişte olan her şeyleri yüzüme vurdu. Eskiden evde eşyaları kırardım sinir krizleri geçirdiğim için. Kaç kerede evden gittim ama ikna edip geri döndürdüler - keşke gelmeseymişim, ölüp kurtulsaymışım! Ve en sonunda Babam beni öldürmekle tehdit etti! YAPARDA! Eğer bu evde bir daha gürültü olursa seni öldürürüm dedi, hapse gireceğim bilsem bile dedi. Ki mutlu olurlar, benden kurtuldukları için.
Gerçekten korkuyorum. Hem de çok. Evden kaçmayı düşünüyorum. Işsizim şuan birde zor olacak ama napayım.
En zoruma giden Annem. Her zaman ona derdimi anlatabilmeyi çok istemişimdir. Hani bazı şeylere ona ne kadar uymasa bile, benim açımdan baksın istemişimdir. Böyle bana gerçekten beni severek içtenlikle sarılsın istemişimdir. Iki kahve yapıp onunla konuşmayı, hele ki hele BENI ANLAMASINI! BENI SEVMESINI!
Beni hiç sevmedi, sevemedi bunu çok iyi biliyorum sevemicekte. Belkide halama çok benzediğim için. Eskiden yüz ameliyatı olmayı çok isterdim, sadece halama benzememek için.........Çok yorgunum.
Ve ben de artık onlardan NEFRET EDIYORUM HEM DE ÖYLE BÖYLE DEĞIL. AYAKTA DURMAK ZORUNDAYIM. YALNIZIM AMA AYAKTA DURMAK ZORUNDAYIM.
Içimi dökmek istedim sadece. Kusuruma bakmayın.
Hayatımdan endişe duyuyorum çünkü.
27 yaşındayım ve bayadır "Annem" ve "Babam"la sorunlar yaşıyorum. Ikisindende NEFRET EDIYORUM, hele "Anne" diye hitap etmek zorunda kaldığım kadından daha çok!
Hiç bir şekil anlaşamıyoruz. Eskide yaptığım tüm hataları yüzüme vuruyor, beni aşalıyor, psikolojik baskı uyguluyor! Babam denilecek o kişiyi eğer dışardaysa hemen arayıp eve gelmesini söylüyor ve beni dövdürtüyor, üzerime yürütüyor! Babam zaten çok sinirli birisi, ağzından küfür hiç ama hiç eksik olmaz. Bana küfür eder, bana her zaman salak manyak der, köpek, hayvan der, benim için neler yaptıklarını yüzüme kakar. HER DAIM ONLAR HAKLILAR! HELE ANNEM hayatta haksız olduğu konu yoktur hep o haklıdır. Alışverişime karışır, kiloma karışır, arkadaşlarıma karışır, sevdiğim insana bile karıştı. Her daim düşündüğü Dost ve Düşmanıdır! Sadece rezil olmayalım diye tutturur. Anneme genellikle sıkıntımı anlatamam, çünkü anlamaz. Hep ama hep haksız bulur beni. Ergenlikteykende bana yapmadığını bırakmamıştı. Dışardan insanlar ne kadar iyi, ne kadar saygılı, sevecen Annen ve Babam var derler ama evin içinde psikolojik terör estiriyorlar.
Panik atak hastasıyım, depresyonda varmış. Psikoloğa gidiyorum. Hiç dışarıya çıkamayan bir insandım hatta yalnı bile çıkamazdım ama şimdi ALLAHa şükür yalnız başıma çıkabiliyorum. Bu panik atakları çok fazla yaşarken ve yalnız başıma dışarı çıkamazken, devlet dairesinde bir işim vardı Babamla gitmiştim. Yanında panik atak geçirmiştim ama öyle böyle değil, bunu Babama diyememiştim ama. Çünkü neden ben kendi kendime yapıyormuşum diye söylenip dururdu, sende hiç bir şey yok derdi milletin için de birde yüzünü eğip kaşlarını çatıp azarlardı! Panik atak geçirdiğimi diyemezdim. Anlayışsızın ve Egoistin tekidir kendisi! Annemde farklı değil ya. Her zaman beni suçladı panik ataklar geçiriyorum diye, kendi kendine yapıyorsun dedi. Oturupta benimle adam akıllı hiç konuşmadı. Hiç bir zamam kızı gibi görmedi, IÇTENLIKLE SARILMADI EN ÇOKTA CANIMI BU YAKAR. Kendimi pek ifade edebilen birisi değilim ben sanırım. Bir gün olsun şu yaşımdayım Annemin bana Kızım dediğini bilmem, neymiş zamanında Babaannem ona kaynana yanında Kızım kelimesi kullanızmaş demiş, ondandır diyemiyormuş. Ama oğluna öylemi! Annen seni verene kurban olsun, evin erkeği bilmem ne bilmem ne. Aramıza bu kıskançlığıda o soktu ya neyse. Ilk defa ona sevdiğim ve evlenmek istediğimi birisini anlatmıştım ama dedim lütfen babama deme. Aman ALLAHIM nerden dedim sanki kendimi satmışım gibi üstüme geldiler. Babam bir güzel bağırdı çağırdı, bu evden gidersen asla ve asla geri gelemezsin dedi! Annem üzerime saldı ama bir taraftanda önüne geçiyormuş gibi gösteriyor kendini, büyük TIYATRO! ÇOK SEVER KENDISI BABAMI ÜZERIME SALIP BENI DÖVDÜRTMEYI! Kendi içime çok yaşadığım şeyler oldu ve bu yüzdendir ki panik ataklara yakalandım. Anneme sorsanįz neler yaşadığımı bilmez, çünkü hiçbir derdimi anlatamamışımdır ona anlatamamda. Psikoloğum bile hayatımı annemden daha fazla biliyor, ne yazık ki! Bugün de bayağı bir kavga ettik. Tuvaletleri sildim, elimde eldiven var diye ve ıslaktı eldiven, evin kapılarını dirseğimle kapatmak durumunda kaldım, bu da ses yaptığı için, sen babamı eve çağır bu evdeki kapıları küt küt örtüyor benimle ne derdi var vs. falan. Babam tabii üzerime yürüdü, ağzına geleni saydı. Annem de öyle bir güzel geçmişte olan her şeyleri yüzüme vurdu. Eskiden evde eşyaları kırardım sinir krizleri geçirdiğim için. Kaç kerede evden gittim ama ikna edip geri döndürdüler - keşke gelmeseymişim, ölüp kurtulsaymışım! Ve en sonunda Babam beni öldürmekle tehdit etti! YAPARDA! Eğer bu evde bir daha gürültü olursa seni öldürürüm dedi, hapse gireceğim bilsem bile dedi. Ki mutlu olurlar, benden kurtuldukları için.
Gerçekten korkuyorum. Hem de çok. Evden kaçmayı düşünüyorum. Işsizim şuan birde zor olacak ama napayım.
En zoruma giden Annem. Her zaman ona derdimi anlatabilmeyi çok istemişimdir. Hani bazı şeylere ona ne kadar uymasa bile, benim açımdan baksın istemişimdir. Böyle bana gerçekten beni severek içtenlikle sarılsın istemişimdir. Iki kahve yapıp onunla konuşmayı, hele ki hele BENI ANLAMASINI! BENI SEVMESINI!
Beni hiç sevmedi, sevemedi bunu çok iyi biliyorum sevemicekte. Belkide halama çok benzediğim için. Eskiden yüz ameliyatı olmayı çok isterdim, sadece halama benzememek için.........Çok yorgunum.
Ve ben de artık onlardan NEFRET EDIYORUM HEM DE ÖYLE BÖYLE DEĞIL. AYAKTA DURMAK ZORUNDAYIM. YALNIZIM AMA AYAKTA DURMAK ZORUNDAYIM.
Içimi dökmek istedim sadece. Kusuruma bakmayın.
Aile çok önemli gercekten insallah hayırlı biriyle evlenip mutlu bi yuva kurarsın.. Ekonomik özgürlüğün olmadığı sürece kaçsan nereye gideceksin bi şekilde kendine yeni yollar çizmeye çalışmalısın...
ama hazıra dağlar dayanmıyor. Evet o mesleği yapmak istemiyorum çünkü Panikataklara yakalanmama o işinde payı var ve ben kalp çarpıntısı, nefes alamama, korku vs yaşamak istemiyorum.
