- 16 Şubat 2012
- 6.594
- 11.147
- 448
- Konu Sahibi nomunomuchua
-
- #61
Bu hayat olmamış yenisini istiyorum diyor insan bazen...
Nomu ya kocana verdiğin şansa gerçekten inanıp emek verecek ya da çekeceksin kendini. Sen sanki hep ortadasın,bence seni yoran da bu. Biçok kişi hissediyordu emin ol şu yaşadıklarını. Mesela benim geçen yılım, anlattıkların bazında o kadar felaket bir yıldı ki(Allah bi daha yaşatmasın) senin yazdıkların solda sıfır kalır. Kurtuldum,erdim,nirvanaya yükseldim edasında söylemiyorum,yanlış anlama lütfen. Her karanlığın bir sonu vardır. Buna inan, dua et. Beynini de olumsuz düşüncelerden kurtar.
Not:başka bir üyeliğimden senin konularına sık sık yazardım,onu kapattım. Sevgiler
Değişik bir bakış açısı.Bu yaşıma kadar bu hayatımda beni mutlu eden şeyler sadece evlat sahibi olmak ,üniversiteyi bitirmek ve iş sahibi olmak.
Hayatımızı seçimler etkiliyor.O an verdiğimiz kararlar.Davranış şekillerimiz
Ben 19 yaşıma geri dönmeyi ve seçmediğim öteki hayatı görmeyi isterdim..Kimbilir neler yaşayacaktım aklımda hep bu var.19 yaşında evliliğe evet demeseydim ve 20 yaşımda bekar genç bir bayan olarak bambaşka bir şehre tek başıma memur olarak gitseydim ,kendime ev tutsaydım ,üniversiyede bekar olarak devam etseydim..Özgürlüğün tadını doyasıya çıkarsaydım 30 umda da evlenseydim.Dahamı mutlu olurdum acaba.
Cherry içimi kararttın bea, yapma bea27 daha genç kız, keşke 27 olsam pfff
romantik komedi derken anlamadımDeğişik bir bakış açısı.
İnsan hep düşünüyor değil mi?
Yasanmasi mumkunken yasayamadigi şeyleri.
Bu son birkaç cümleniz bir romantik komedinin girişi olabilir :)
Bu yaşıma kadar bu hayatımda beni mutlu eden şeyler sadece evlat sahibi olmak ,üniversiteyi bitirmek ve iş sahibi olmak.
Hayatımızı seçimler etkiliyor.O an verdiğimiz kararlar.Davranış şekillerimiz
Ben 19 yaşıma geri dönmeyi ve seçmediğim öteki hayatı görmeyi isterdim..Kimbilir neler yaşayacaktım aklımda hep bu var.19 yaşında evliliğe evet demeseydim ve 20 yaşımda bekar genç bir bayan olarak bambaşka bir şehre tek başıma memur olarak gitseydim ,kendime ev tutsaydım ,üniversiyede bekar olarak devam etseydim..Özgürlüğün tadını doyasıya çıkarsaydım 30 umda da evlenseydim.Dahamı mutlu olurdum acaba.
Seçmediğimiz hayat beni de gıdıkladı şu an, gece gece pfff
Bu yaş olayı algısı da çok acayip:/ eskiden benden bikaç yaş büyük bi kadın yaşımı sorar 23 derdim "oooo çok gençsin derdi" 26 yaşımda yine "oooo çok gençsin tepkisi" 30 yaşımda da yine benden bikaç yaş büyük kadından "ooo çok küçüksün" tepkisi..60 yaşımda da aynı tepkiyi görcem eminim benden bikaç yaş büyük kadından
Bence herkes yakın geçmişine dönüp de değiştirmek istediklerini aklına getirip ona göre veriyor bu tepkileri. Yapmayın kızlar 27-28-29-30 hatta 31nolmuş yani yaşanmış olmuş bitmiş. Önümüze bakalım
Aynen, ben de eski yıllarıma,yaşıma,aklıma geri dönmek istemiyorum. Allah uzak etsin:)38 yaşındayım eskiden 30 yaş bile gözümde çok büyük geliyordu.Şimdi öyle değil.Belli bir kıvama gelmek için büyümek gerekiyormuş.Bu yaşımdaki tecrübemi seviyorum.
Nomu giz seneye bugun ben seni durterim napan la diyeEvet burada gelinlik modelini seçtiği günlerinden bildiğim üyeler var.
Yıllandık, yaşlandık..
Pek çoğu bugün çocuklu, hatta kimi 2. ye hamile.
Kimi boşandı, kimi meslek sahibi oldu.
Kimi ev aldı, kimi araba..
Öyle ya da böyle yıllar yaşamlarına bir şey kattı.
Vayy bee diyorum bu kızın gelinlik seçimine yorum yapmıştım ya ben.
Şimdi 2. yavrusunu bekliyor demek..
Bense 4 yıl önce neysem bugün o hislerde, o belirsizlikte, o benlikte ama artık 30 um..
Dolu dolu 30 hem de.
Beni gören, eskilerden bilen üyeler ne düşünüyordur benim için acaba?
Yıllar geçiyor, hayatımda değişen tek şey oturduğum ev, yaşadığım şehir falan.
Benim yaşamıma da şöyle bir artı eklendi diyemem, eksi eklendi diyebilirim ama..
Yeni tanıştığım kişiler yaşımı sorduğunda umutsuz bir 30 çıkıyor ağzımdan..
Bu aralar kafamda hep aynı sorular..
Nasıl bir hayat yaşadım?
Şimdi ölsem ardımdan mutlu bir hayat yaşadı diyen olur mu?
İsteklerimin ne kadarını elde ettim?
Ne ürettim?
Falan..
30 yaş sendromu yaşıyorum galiba
Seneye de beni aynı görürseniz, bir dürtün olur mu?
Hoooppp napıyon böyle diye
Bende 28 yaşındayım
2 yıldır evliyim
Eşimle azımsanmayacak şeyler yaşadık
Eski konulardan yeni konulara doğru gittikçe aslında hayatın yerinde durmadığını gördüm
Ama hiç bu iki yıl kadar hiç bir yere aitsizlik hissi yaşamamıştım
Gönüllü annelik yapmak istiyorum
Bir kaç yıl sonra buradan gideceğim için kendime güvenemiyorum
İlik donörü olmak istiyorum ama hastayım
Doktora yapıyorum ama kendimi o kadar başarısız görüyorum ki
Benden birşey olmaz diyorum
Eve geliyorum ne doğru düzgün yemek biliyorum nede temizlik
Bazen içimden sen ne boktan bir insansın hiç bir işe yaramıyorsun diyorum
Yalnızca asiste ettiğim derslerde genç öğrencilerle mutluyum
Bide yiğenim var onunla
Hiç birşey hiç kimse o içimde ki boşluğu doldurmuyor
Maneviyata yöneliyorum devamlılık olmuyor
Bir ay onlarca kitap okuyorum diğer ay tek bir sayfaya bile bakmıyorum
Şimdide el işine saracağım kafayı
Kimsesiz çocuklar için
Çünkü içimde öyle büyük bir boşluk var ki bende kimsesiz gibi hissediyorum kendimi
Bir çocuğum olsa nasıl olur onuda bilemiyorum
Seninde sorunun bence ait hissedememen...
Ruhunu doyuracak aktiviteleri düşün ve yapmaya çalış belki sana iyi gelecektir.
Kusura bakma konu gibi yorum oldu
Nomu giz seneye bugun ben seni durterim napan la diyenot aldim bak
Ayrinti isterim amaDürt cidden.
Yetti artık sen hala orda mısın de :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?