Hayatıma her şey normalmiş gibi devam etmek suçlu hissettiriyor

endoplazmikretikulumcu

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
1 Kasım 2020
247
149
53
34
merhaba herkese kızkardeşim bu aralar sürekli hastanede birkaç kanser belirtisi var ancak henüz teşhis konmadı
Lakin sorunum şu normal hayatıma bakmak beni suçlu hissettiriyor
mesela bugün evlilik yıldönümümüzdü ve eşim güzellik olsun diye yemeğe çıkardı ben yemeğe gittiğim için de eşimin aldığı çiçeği alıp elimde eve kadar taşıdığım için de kötü hissettim
Saçmalıyorum belki ama ne bileyim o kötü iken iyi olmak eğlenmek suçmuş gibi geliyor
Bir de başkaları görür de “bunun kardeşi hasta bu eğleniyor” demesinler diye de uğraşıyorum bu konuyla..
Sizler ne düşünüyorsunuz
 
Ben de biraz öyleyim. Sevdiğim biri sıkıntıdayken ya da üzgünken ben tam anlamıyla mutlu olamıyorum. Bence içinizden geldiği gibi davranın.
Açıkçası içimden gelmiyor ama eşimi de üzmek istemedim yani yemeğe gelmeyi reddetsem ya da ne gerek vardı gibi konuşsam kırılırdı eminim
 
Açıkçası içimden gelmiyor ama eşimi de üzmek istemedim yani yemeğe gelmeyi reddetsem ya da be gerek vardı gibi konuşsam kırılırdı eminim
Bu arada çok geçmiş olsun. Söylemeyi unutmuşum. Umarım kardeşinizdeki belirtiler yanıltıyordur. İnşaallah bir şeyi yoktur.
 
Geçmiş olsun öncelikle.. bir yandan da hayat devam ediyor işte... Üzülsek de aklımızın bir yerinde sürekli o düşünce dönse de hayat devam ediyor... Keşke hayat devam etmese diyorsunuz kendiniz için, iş güç günlük dertler derken hayatın acımasızca devam ettiğini görüyoruz.
Evli olduğum için bile pişman olduğum anlar oluyor benim. Keşke ailemle olsaydım hastalıkta yanlarında dursaydim hayat kısa diyorum.. aynı gün eşimle bir şeye gulebiliyoruz sonra diyorum ki kendi kendime ne kadar iki yüzlüsün daha iki saat önce ne diyordun...

Yani kendimden kaçmama hatta nefret etmeme bile sebep oluyor bu düşünceler. Ben de kurtulamiyorum bu histen...

Manevi yönümü güçlendirmeye söz veriyorum akşamına alkol alıyorum mesela. Sonra daha çok pişmanlık... Vallahi konuyu görünce kendimi gördüm. Ben de çok dertliyim
 
Hayatinizda herşey normal degilki? Sonuc acıklanmamis 23 yasında ki kardesinize kanser teshisi konma riski varken nasıl normal olsun hayat?

Baskalarinin gözüne sokmadan paylasimsiz es arasinda bir yıl donumu tebriği olur elbet.

Ancak üzgünüm ablasini kanserden kaybeden bana hicbir güc icim rahat edene dek hayati normallestiremezdi.
Yıllar geciyor benim hayatim hala normal degil.Eksikken normal hissetmek cok güc konu sahibi.

Dilerim kız kardesinizin sonucu tertemiz cıkar.Dilerim tüm özel günlerinizi maaile kutlarsiniz.
Bir de.."baskalari ne derse desin acaba kardesim ben eglenirken üzülür mü duruma?"diye düsünüp hareket ederseniz huzursuz olmazsiniz.
 
çok normal
böyle böyle atlatacaksınız inşallah ailecek
bazen güleceksiniz bazen ağlayacaksınız sonra bir bakmış iyileşmiş kardeşiniz
zaten ona destek olabilmeniz güçlü olabilmeniz için sizin de moralinizin iyi olması gerekiyor.
inşallah sonuçları iyi gelir
 
çok geçmiş olsun. benim çevremde de genç yaşta geçirip atlatanlar oldu. eminim kardeşiniz de süreci atlatacak.
bir de şöyle düşünün, eşiniz yaşadıklarınızı görüp sizi biraz olsun iyi hissettirmek için düzenlemiştir bunları. kimse kahkahalarla eğlenmenizi beklemez ama böyle küçük kaçamaklar sizin psikolojiniz için de çok iyi olur.
kendinizi suçlu hissetmeyin. siz sağlam durabilinki kardeşinize de destek olun.
 
Henüz patoloji sonucu çıkmadı anladığım kadarı ile inşallah temiz gelir ve bu günleri bir an önce unutursunuz.

Sizin evlilik yıl dönümü için eşiniz ile yemeğe çıkmanız kardeşinize üzülmüyorsunuz onu unutuyorsunuz demek değil. Ve ya çıkmamanız da daha çok üzülüyor anlamına gelmiyor. Bu düşünceyi içselleştiriseniz daha kolay olur belki. Eşiniz bu sıkıntılı süreçte az da olsa size nefes aldırmak istemiş ne güzel. Siz o yemeğe mutlu olup eğlenmek için gitmediniz sadece gittiniz ve hayat arkadaşınız ile yemek yediniz , eşiniz size "yanındayım " mesajı verdi o kadar

Sağlıklı günleriniz olsun
 
öncelikle Allah tez zamanda şifalar versin.

Bende yakın zamanda çok sevdiğim birini kaybettim ve bazen hayata devam etmek beni suçlu hissettiriyor. Ama şimdi dönüp diyorum ki yaşasaydı beni mutlu olmamı daha çok isterdi.

Hayat devam ediyor maalesef
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…