Hayatımı planlamaktan yoruldum

O listelere uyabiliyorsaniz o da iyi birşey aslında. Ben liste yapsam kesin aksar, birgün çocuk hastalanır, birgün işyerinde anı girev çıkar, birgün çocuk evde defterini unutur. 🤣

Tam anlatamadım derdimi. Yaptığım bütün planlara listelere saati saatine uyabiliyorum diye bir şey yok. Tabii ki aksıyor, farklı şeyler çıkıyor o an planda değişiklik yapmak gerekiyor. Normalde bu çok dert edilecek bir şey değil, ötelenir sonra yapılır. Ama plana sadık kalamamak, bir şeylerin aksaması beni çok kötü bir ruh haline sokuyor. O günümden bir daha hayır gelmiyor yani.
 
Tam olarak ben de böyleyim, yaş 37. Ve hissettiklerim sizinkiyle aynı. Spontane yaşayamıyorum ama hayatıma dönüp bakınca başarmak istediklerimde harika yol katetmisligim de yok.
Tam olarak bırakılabilir mi bırakırsam bu beni mutlu eder mi ya da ne derece mutlu eder bilemiyorum ama benim de bunaldigim, yetersiz hissine kapildigim apaçık bir gerçek.
Açtığınız konu benim de kendimi gözden geçirmeme vesile oldu,olacak... Teşekkür ederim.
 
Okb falan bilmem yanlış konuşmayayım ama bana normal gelmedi. Bu nereye kadar gidecek böyle…yarın birgün evlenip çoluk çocuğa karışırsanız yeni ailenizi de böyle kontrol altında tutmaya çalışacak mısınız
sadece acıktığında yemek ye, canın istediğinde dışarıya çık, keyif aldığın kadar kitap oku. vb.vb.
bir süre yapmak zorundayım düşüncesinden kurtulman gerekiyor. (psikologum böyle tavsiye etmişti)
 
Merhaba herkese.
Başlıktan anlaşılacağı üzere ajanda tutmayı, planlama yapmayı çok seven biriyim. Üniversitedeyken sınavlarımı, ders saatlerimi planlamakla başlamıştım bu işe. Sonrasında da devam ettim, çünkü bütün haftanın, ayın planını önümde görmek beni aşırı rahatlatan bir şey-di. Örnek vermem gerekirse temizlik planları, egzersiz planları, öğün planları… Gün gün, hafta hafta, ay ay, hangi gün ne yapacağım, nereyi temizleyeceğim bellidir. Hangi kitabı okuyacağım, hangi filme hangi tarihte gideceğim hepsi belli. Mutlaka bir sonraki günün öğün planı aklımdadır. Bu gibi şeyler. Belki şu an okurken o kadar kötü bir şey gibi gelmiyor kulağa ama aşırı bunaldım. Mesela aralıklı oruç yapıyorum bu sefer de yediğim saatleri planlıyorum. Aslında sağlığım için yaptığım bir şey bile gözüme batmaya başladı. Çünkü sürekli bir plana sadık kalmaya çalışmaktan yoruldum.

Sanki hayatımı kontrol altına almaya çalıştıkça yine de yakalamıyorum. Bu sefer daha da hırslanıp daha iyi planlamaya çalışıyorum. Bugün yine nasıl daha efektif bir şekilde ajanda tutabilirim diye youtubedan bir şeyler izlerken birden ağlamaya başladım. Deliriyor muyum? Artık spontane bir şeyler yapmak istiyorum, anı yaşamak istiyorum. Ama aklım hep o günün planı, yapılacaklar listeleri ile dolu oluyor. Sanki planlamazsam bir şeyleri kaçıracakmışım gibi hissediyorum.

Kontrol delisi olabilir miyim ya da bu okb mi? Belki aynı durumu yaşayan birileri vardır.
Bu hangi psikolojik Problem olarak adlandiriliyor bilmiyorum ama hayat Boyle birsey degil ki!

Bir uzmana gidin, biz Burda uzman olmayan kisiler olarak yuzlerce abuk sabuk yorum yazip, beyninizi daha da bulandiracagiz.
 
plan yapmama durumuna uyabilir misiniz peki? mesela bugünden itibaren plan yapmayın ajandaya not etmeyin desek mümkün mü?
 
Ben uçuk bir durum görmedim. Ne yiyeceğini bir gün düşünmezsin, iki gün düşünmezsin, 3. Gün artık önden planlama yapman ( alışveriş yapman, bakliyati ıslatman vs. ) gerekir.
tiyatroya gitmek istiyorsan 1 ay önceden biletini alman gerekir çünkü biletler bitiyor.
işe giderken kıyafetini akşamdan hazırlarsan sabah daha hızlı hazırlanırsın.
bu kış yapmak istediklerini düşünürsen ona göre kurslara yazılırsın böylece kışın boş geçmemiş olur.
hele ki çocuk sahibi olunca bu planlari daha katmerli bir şekilde yapman gerekecek çünkü okulların kontenjanı da çabuk doluyor.
 
Ailenizle yaşarken nasıl bir hayatınız vardı? Yani çocukken veya devamında sürekli aşırı sorumluluk verilen bir çocuk muydunuz ? Şöyle örnek vereyim, ben çocukken okuldan gelince bulaşıkları yıkamam, evi toplayıp süpürmem, yemek yemem ve ödevlerimi yapmam gerekiyordu. Bu en az sorumluluk verilen bir günde böyleydi. Eksik bir şey olursa dayak yiyordum. Bu kadar ekstrem bir yaptırım olmayabilir fakat haddinden fazla sorumluluk verilen ve eksiksiz olmazsa yaptırıma maruz kalan bir çocuk muydunuz ?
 
Yani usenmiyormusunuz ajandaya yazmaya hani onemli seyleri not edersin hastane randevusu gibi ama bir aylik plan ne yiyecegin hangi odayi temizleyecegin bunlri yazmak abarti ve sacma gereksiz yani aglamaniz falanda bunun yanli oldugunu gosteriyor zaten birakin yazmayin akisina birakin hepimiz oyle yasiyoruz sonucta :)
 
en sonunda sizi hasta eder bu durum. Ben maalesef sizin gibiyim hatta saatlere takılıyım. Yapacağım herseyin saati belli eger o saat diliminin dışına taşarsa rahatsız oluyorum. Buda bende epey stres yaratıyor. Stres yaptıkça da vücudumu yaralar sarıyor.
 
Ben uçuk bir durum görmedim. Ne yiyeceğini bir gün düşünmezsin, iki gün düşünmezsin, 3. Gün artık önden planlama yapman ( alışveriş yapman, bakliyati ıslatman vs. ) gerekir.
tiyatroya gitmek istiyorsan 1 ay önceden biletini alman gerekir çünkü biletler bitiyor.
işe giderken kıyafetini akşamdan hazırlarsan sabah daha hızlı hazırlanırsın.
bu kış yapmak istediklerini düşünürsen ona göre kurslara yazılırsın böylece kışın boş geçmemiş olur.
hele ki çocuk sahibi olunca bu planlari daha katmerli bir şekilde yapman gerekecek çünkü okulların kontenjanı da çabuk doluyor.

Akşamdan nohut ıslamak kadar basit mi geldi yazdıklarım çok ilginç. Herkes böyle yaşıyormuş demek ki, ben abartmışım.
 
Ailenizle yaşarken nasıl bir hayatınız vardı? Yani çocukken veya devamında sürekli aşırı sorumluluk verilen bir çocuk muydunuz ? Şöyle örnek vereyim, ben çocukken okuldan gelince bulaşıkları yıkamam, evi toplayıp süpürmem, yemek yemem ve ödevlerimi yapmam gerekiyordu. Bu en az sorumluluk verilen bir günde böyleydi. Eksik bir şey olursa dayak yiyordum. Bu kadar ekstrem bir yaptırım olmayabilir fakat haddinden fazla sorumluluk verilen ve eksiksiz olmazsa yaptırıma maruz kalan bir çocuk muydunuz ?

Aksine hiçbir iş yaptırılmayan bir çocuktum. Tek sorumluluğum okuldu.
 
plan yapmama durumuna uyabilir misiniz peki? mesela bugünden itibaren plan yapmayın ajandaya not etmeyin desek mümkün mü?

Hiçbir plan yapmama kısmına uymak mümkün değil tabii ki, o zaman bütün işler aksar. Ama artık sadece çok önemli şeyleri planlamaya çalışacağım.
 
Yani usenmiyormusunuz ajandaya yazmaya hani onemli seyleri not edersin hastane randevusu gibi ama bir aylik plan ne yiyecegin hangi odayi temizleyecegin bunlri yazmak abarti ve sacma gereksiz yani aglamaniz falanda bunun yanli oldugunu gosteriyor zaten birakin yazmayin akisina birakin hepimiz oyle yasiyoruz sonucta :)

Üşenmiyorum. Ritüel gibi oldu, her hafta ve her ay başında oturup haftalık aylık planları yaparım. Burda bir sorun yok bence, tek sorun büyük küçük demeden her şeyi en ince ayrıntısına kadar planlayıp bunlara uyamayınca kontrolü kaybetmiş gibi hissetmek.
 
Aksine hiçbir iş yaptırılmayan bir çocuktum. Tek sorumluluğum okuldu.

Anladım. Normalde dediğim gibi çocuklar büyüyünce böyle şeyler yaşayabiliyor. Mesela ben hiçbir işim yokken bile yapmam gereken bir şey varmış gibi bir hisle yaşıyorum sürekli. Bir noktada takıntı olmuş gibi duruyor, bir uzmandan destek alıp aynı anda yaşam biçiminizde düzenlemeler yaparak halledersiniz diye düşünüyorum 😊
 
Anladım. Normalde dediğim gibi çocuklar büyüyünce böyle şeyler yaşayabiliyor. Mesela ben hiçbir işim yokken bile yapmam gereken bir şey varmış gibi bir hisle yaşıyorum sürekli. Bir noktada takıntı olmuş gibi duruyor, bir uzmandan destek alıp aynı anda yaşam biçiminizde düzenlemeler yaparak halledersiniz diye düşünüyorum 😊

Yaşadıklarınız çok üzücü gerçekten. Günlük hayatınızı çok etkiliyor mu bu bir şeyler yapmam gerek hissi?
 
kikelomo kikelomo ben de planlı ve organize yaşayan bir insanım. İş ve hayat şartlarım hayatı akışa bırakmama müsaade etmiyor. Ancak ben planlı olmanın aynı zamanda esnek olunduğunda hayatı kolaylaştırdığını düşünüyorum.

Zaten planlama birebir uymak için değil, rota oluşturmak amacıyla yapılmalı. “Hayatın akışı içinde organize olabilmek” diye bir tabir vardır. Yani siz planınızı yaparsınız, bunlar, hayatın planları ile bazen örtüşür, bazen örtüşmez. Etki alanımız sınırlı. Bunu kabul ederek hareket etmemiz lazım.

Mesela benim bugün yapılacaklar listeme yazdığım tonla şey vardı, ancak sabah hasta uyandım. Yapacak bir şey yok. Yarın bugünden kalan işleri tekrar planlarım, olur biter.
 
Yaşadıklarınız çok üzücü gerçekten. Günlük hayatınızı çok etkiliyor mu bu bir şeyler yapmam gerek hissi?

Etkiliyordu, yani huzurla oturamıyordum mesela, sürekli kafamda işleri kontrol ediyordum eksik bir şey var mı diye vesaire... Üstüne gide gide azaldı ama hala o his var tabi, terapi almadan geçer mi bilmiyorum.
 
Merhaba herkese.
Başlıktan anlaşılacağı üzere ajanda tutmayı, planlama yapmayı çok seven biriyim. Üniversitedeyken sınavlarımı, ders saatlerimi planlamakla başlamıştım bu işe. Sonrasında da devam ettim, çünkü bütün haftanın, ayın planını önümde görmek beni aşırı rahatlatan bir şey-di. Örnek vermem gerekirse temizlik planları, egzersiz planları, öğün planları… Gün gün, hafta hafta, ay ay, hangi gün ne yapacağım, nereyi temizleyeceğim bellidir. Hangi kitabı okuyacağım, hangi filme hangi tarihte gideceğim hepsi belli. Mutlaka bir sonraki günün öğün planı aklımdadır. Bu gibi şeyler. Belki şu an okurken o kadar kötü bir şey gibi gelmiyor kulağa ama aşırı bunaldım. Mesela aralıklı oruç yapıyorum bu sefer de yediğim saatleri planlıyorum. Aslında sağlığım için yaptığım bir şey bile gözüme batmaya başladı. Çünkü sürekli bir plana sadık kalmaya çalışmaktan yoruldum.

Sanki hayatımı kontrol altına almaya çalıştıkça yine de yakalamıyorum. Bu sefer daha da hırslanıp daha iyi planlamaya çalışıyorum. Bugün yine nasıl daha efektif bir şekilde ajanda tutabilirim diye youtubedan bir şeyler izlerken birden ağlamaya başladım. Deliriyor muyum? Artık spontane bir şeyler yapmak istiyorum, anı yaşamak istiyorum. Ama aklım hep o günün planı, yapılacaklar listeleri ile dolu oluyor. Sanki planlamazsam bir şeyleri kaçıracakmışım gibi hissediyorum.

Kontrol delisi olabilir miyim ya da bu okb mi? Belki aynı durumu yaşayan birileri vardır.
En sevdigiiimmm:) bende böyleyim düzenli olarak herşeyi öğün öğün yazarım ve bu bana inanılmaz bir rahatlık hissi verir ,fakat olası plan degisikligine de acigimdir eve gittiğimde ajandama yazdığım dışında birşey yaptıysam üstünü çizer yaptığım şeyi yazarım ,bu kafa yapısı olarka bı tık rahatlatıyor esneklik veriyor ve beni zorlamıyor ,sizi anlıyorum sadece biraz esneklik sizi rahatlatır aslında..
 
Etkiliyordu, yani huzurla oturamıyordum mesela, sürekli kafamda işleri kontrol ediyordum eksik bir şey var mı diye vesaire... Üstüne gide gide azaldı ama hala o his var tabi, terapi almadan geçer mi bilmiyorum.
Ben de huzurla oturamıyorum, aklım hep şu saatte şu iş var diye plana takılı kalıyor. Ajandayı fırlatıp atamadım ama üstlerdeki bir yorumu dikkate alarak gün içindeki planımı günlük gibi yazdım, saat vermedim. Sadece spor aktivitelerine saat verdim bir de sinema hastane gibi saati belli olanlara. Biraz rahatladım galiba. Yine günün planını görmüş oldum ama saat baskısı gitti en azından.
 
Back
X