Nereden nasil baslasam da icimdeki cigligin yankisini sizlere ulastirabilsem?
Yazacagim her kelime kifayetsiz kalir icimdeki kanayan yarayi anlatmaya, bu oyle birsey ki sanki tum uzuvlarimi keskin bir bicakla ligme ligme dogruyorlar...
12 senelik bir evliligin son 2 senesinde bir barisik bir kus surdurdugum iliskimin, 1 bucuk sene once epilepsi hastasi olan bebegimi kaybettikten sonra, suregelen anlasmazliklar zincirine bir yenisi daha eklenerek problem problemi dogurmustu ki biz yine de diger yavrularimiza sarilarak birbirimize destek olarak daha fazla anlayis gostererek bu acinin zaman icinde kabuk baglamasini sagladik, ve yine hep yeniden diyerek inancla askla tekrar devam ettik...
Taa ki 5 ay oncesine hastane koridorunda bir el omzuma dokunana kadar, bir cift kahverengi goz uzun uzun bakiyordu bana, sonunda merhaba diye baslayan konusmamiz koyu bir sohete birakti o gun yerini, aslinda bu kisi yanimdaki apartman da oturan sahistan baskasi degildi, arada camdan bakarken gordugumden ibaretti sureti sadece ama nedense o gune kadar asla tek kelime dahi etmemistik..
O hastane koridorunda basladigimiz arkadasligimiz zaman icinde oyle bir hal almisti ki, artik gecelere kadar oturuyor cay kahve yemek birbirimiz olmadan yapamiyorduk, konusmadigimiz birbirimizin sesini duymadan gecen tek bir gunumuz dahi yoktu. Oyle ki artik okuldan bile almaya geliyordu beni, hayatimizi en ince ayrintisina kadar anlatiyor, delicesine guveniyorduk birbirimize...
1 bucuk ay once yine esimle saglikli iletisim kuramadigimiz kanaatine varip ayri yasama karari aldigimiz 15.gun de bir tanidik esimin arabasinin farkli bir yere park edildigini sonrasinda yanimdaki apartmana girdigini soyleyene dek asla hicbir seyden suphelenmemistim, bunun esime bir soylentiden ibaret oldugunu anlattigimdaki, verdigi cevap;' O benim 1 bucuk senedir esim, dini nikahimiz var, helalim' diyordu,hemen akabinde; 'seni artik sevmiyorum istemiyorum, iki dunya bir araya gelse de artik seninle yasamam' diyordu da baska birsey demiyordu.
Bunlari soyleyen benim delicesine sevdigim o adammiydi?
Aslinda bu bir kabustu, ve ben esimi uyandirip, cok kotu bir kabus gordum deyip, sarilarak onu koklayarak tekrar uykuya dalacaktim..
Ama bu gercegin taa kendisi idi, bana bu seref....... yapan gozlerine bile bakarken icimin titredigi, ellerine dokunurken kalbimin gum gum attigi, erkegim herseyim dedigim kisi miydi?
Ya o bir yilan gibi sinsice yuvamin icine suzulup, zaman icinde yavas yavas adim adim esimi zehirleyen o kisi?
Ben hayatimin en buyuk kazigini yedim, ve ben suan aslinda yasamiyorum sadece nefes aliyorum, taa baslar da yazdigim gibi, her bir uzvumu bicaklarla kesip ligme ligme ediyorlar, simdi soyleyin bana, nasil unuturum nasil silerim onu icimden, nasil bakarim onune onsuz?
Yaptigi tum cirkefliklerine ragmen, nasil da seviyorum onu, bu etik degil!
Lanet olsun kalbim neden cikaramiyorum onu bir an bile aklimdan`?
O eller nasil baska elleri tuttu?
O diller nasil baska kadina helalim dedi?
O dudaklar nasil baska dudaklari optu?
Ben tum bu sorular icinde kafayi siyirmak uzereyim, psikolojik destek aliyorum ama yok yokkkkkk olmuyor, akimdan tek saniye olsun cikaramiyorum arkadaslar.... (ne bana hazirlanan bu kahpe tuzagi ne de lanet olsun ki bana bunlari yasatan kocam dedigim adami!)
hic olmasa icindeki ates bi nebze dinerdi.
sen üzüldükçe yıkıldıkça onlar mutluluğu yaşıyolar buna hakları hiç yok !!
sen güçlü olmalısın ve güçlüsünde...onların karşısında güçlü kalmalısın bunu yapmalısın.ve bırak onlarıda allah affetsin yuva yıkanın asla yuvası olmaz bunu sakın unutma
