fndk fndk teşekkür ederim gerçekten,çok iyi olur. nerden başliyim bilmiyorum . koleje başladım ortaokulda, ama benim yaşantımla ailmle oradaki çocukların hayatı çok başkaydı.yine de bi şekilde geçti. olimpiyatlara katıldım, sonra da ders çalştm desem yalan olur epey bilinçsizce bi lise tercihi yaptım ve yaşadgmz yerdeki en iyi liseye kaydoldum. liseye geçecgm yaz, koleje gitti gide gide öğretmen lisesine mi gidilirmiş dediler, önemsemedim.puanım iyidi çünkü, annemgilden ayrılamamstm.neyse liseye geçtiğim yaz, annemle babamın öyle zor günleri başladı ki, hep kavga, hep vurdumduymaz haller. ama öyle değiller aslında tam bi melek, tam güzel yüzlü insanlardı. zor bi hayatları olmuş, dışarıdan harika görünen annemle babam evde hep kavga hep gürültü asla farketmedler ne halde olduğumu. kolej bitti, oradaki insanlardan çook daha farklı insanların arasına düşüverdim birden, annemle babmda kendi içlerine dönünce kaldım mı yapayalnız. 35 yaşında adamın biri takıldı peşime, kimseye bsey anlatamyrm hergün adamı görüyrom çocuklarını görüyorum takip ediliyorum. biri beni öldürücek mi, kçırıcak mı diye okb, mutsuzluktan depresyon başlangıcı atılmış. daha 15 yaşındayım. lise haytım byunca hergün sıradan hayatları olan insanlara imrenerek baktım, ben hhergün uyuyodum çünkü eve gelip, uyuyodum ağlıyodum 4 sene ve annemlern kavgasıyla,milletin üstümdeki baskılarını dinliyodum. ama derslerim de öte yandan, inadına iyidi derce yapıyodm. çalşarak da değil, yaşamıyodum zaten. sonra bi tane sevgili yaptım, o adamdan korktgmdan. gittim çocuğa sığındm ama hep dürüsttüm. ayrılmak istedim sonra içim acıyodu, o ben değildim çünkü, babasının küçük kızı babası onu farketmese de, ayrılmalydı çocuktan. ayrılamadm brakmadı. liseyi zehir etti bana, burası küçük bi yer, herşey hemen duyulup başınıza bela olur.2 farklı ben vardım, bi kolejden, annemgilin arkdaslarından tanıdıkları ben, gerçek ben, bi de kurtlar sofrasındaki ben. gel gelelim depresyon sardı, anksiyete sardı her tarafımı. obes.komlp sardı. annemgil önemsemedi,psiklğa gttm kendim, ilaca başlamamz lazım, rol yapıyosun hiç iyi değilsin dedi, destek göremedim kimseden.ilaç da kullanmadım. doktor olmak istiyordum, çocukluktan beri. çılgınca. lise sonda sınava girdim anksyeteyim , zaten hayatım elvermyodu sınav anı da hastalık nüksedince bcok insanın imrenerek baktgı bı sonucum olmasına rağmen mezuna kaldım, doktor olmalıydım çnkü. ama mezunda, sorunlar daha da büyüdü. bu sene mezunum. yne pek çalısamadm ama iyidim, sınav anı anksiyete yeniden sarınca beni, doktorluğa bi kez daha el sallar gibiyim. 5 senelik kısır döngü anca bu kadar kısaltabildim, daha yazsam yazsam bitmycek.