• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

hayatınızdan 5 seneyi kocaman bi bavula koyma zorunda kalmak, öyle zor ki...

canım ailenin kavga etme sebebi nedir? bende üniversite sınavlarına hazırlanırken üvey annemle babam sürekli küfürlü tartışırlardı, babam içkili olurdu, bazen banada küfrederlerdi ve kovarlardı evden tek amacım şehir dışında iyi biryeri kazanmak ve burs almaktı ve gerçekleşti hayalim; şükür ki geçti o günlerim şimdi mutluyum üniyi bitiriyorum bu sene, sen de geçecek bu günler deyip sabret; babam da bana tıp yaz dedi ben doktorluk istemediğim için başka bölüm yazdım ama o da hayatımda en çok istediğim meslek değil, tiyatroyu çok severdim ama babam bizi okutmayı bile gözünde çok büyütürdü nerde kalmış tiyatro kursu falan filan, işim olunca paramı kazanınca gitmeyi düşünüyorum kurslara hobi bile olsa yapmalıyım bence içimde kalmasın, doktorlukta gerçekten zor bir meslek hani çok severek seçip sonra bırakanları da gördüm bizim bölümde vardı tıp kazanmış ama bırakıp gelmişti, gerçekten kolay değil hem okuması hem de meslek olarak, tıp kazanamasan bile hayırlısı demelisin her zaman yani mühendislik bölümleri var sayısalcısındır muhtemelen, sağlık diyorsan illaki biyoloji ve kimya okuyabilirsin ve ilaç şirketlerinde çalışabilirsin, belki birgün bir hastalığın çaresini bulabilirsin; bana doktor olmaktan daha da güzel geliyor bunlar, yani tek bir amaç koyarsan önüne olmayacak diye tabiki sürekli yıkılır sürekli stres altında olursun o kadar güzel bölümler varki öğretmenlik, polislik hepsinde insanlara faydalı olabilirsin hatta bence doktorlardan daha faydalı olursun, saplanıp kalma doktorluk fikrine asla, senin hayırlı gördüğün işte bir şer vardır bunu bilemezsin, hayırlısı olsun de Allah a sığın canım.
 
prettywoman89 annemle babam zor hayatları olmuş, ikisi de yılmış. psikoloğumun dediğinie göre,onlar artık öyle bi çözüm bulmuş, tartışmalı anlaşmak öyle uyum sağlamak. hayattan yıldıkça bilinsizlesmiş mi diyim bana karşı, eve karşı. dışarıdan çok farklılar, bi sürü öğrencileri var dereceyle tıp fakültesine girdiler, derece yaptılar. anne baba bazen içerde neler olduğunu görmezmiş,öyle diyo psikoloğum. benim de hastane doktorlarından kabul edilebilcğim bi bölüm tutuyordu annem gitmelisin o da önlük giyiyor, isminin yanında hekim yazıyo diye diye ikna etmeye çalıştı ikna olmadım. diyetisyen hekim yazıyo isminin yanında biliyorum da , bazı hayaller virüs gibi oluyo sanırım, kanatıyor ama vazgeçilmiyor unutulmuyor..
 
prettywoman89 bu arada annemle babam sadece bu konuda ısrarla farketmiyo beni, yani ço severler çok ilgilenirler gıpta ederler, ama bazı konularda farketmediler farkettilerse de yardım etmediler edemediler psikoloğa da biraz bu yüzden gidiyorum.bu da yakıyo canımı haksızlık etmek istemyrm onlara, ama beni en çok inciten konularda bana yardım edememeleri de ya da ediyolarsa da göremem de kaderin kesin çzgisi olsa gerek..
 
prettywoman89 annemle babam zor hayatları olmuş, ikisi de yılmış. psikoloğumun dediğinie göre,onlar artık öyle bi çözüm bulmuş, tartışmalı anlaşmak öyle uyum sağlamak. hayattan yıldıkça bilinsizlesmiş mi diyim bana karşı, eve karşı. dışarıdan çok farklılar, bi sürü öğrencileri var dereceyle tıp fakültesine girdiler, derece yaptılar. anne baba bazen içerde neler olduğunu görmezmiş,öyle diyo psikoloğum. benim de hastane doktorlarından kabul edilebilcğim bi bölüm tutuyordu annem gitmelisin o da önlük giyiyor, isminin yanında hekim yazıyo diye diye ikna etmeye çalıştı ikna olmadım. diyetisyen hekim yazıyo isminin yanında biliyorum da , bazı hayaller virüs gibi oluyo sanırım, kanatıyor ama vazgeçilmiyor unutulmuyor..

yesil narcım anladım annenin zorlaması da sanırım biraz takıntı yapmaman için bu konuyu ve belkide yapamayacağını düşünüyorlar bilmiyorum ama bence insan isteyince ve sevince herşeyi yapar onlarla iletişim kuramamak bizim en büyük problemimiz işte biliyormusun beni de hiç bir zaman anlamadılar, ne hissettiklerimizi bilemediler bizi hayata karşı yalnız bıraktılar ve bütün sorumluluklarımızla biz ezildikçe ezildik senin psikologa gitme şansın olmuş o açıdan sevindim benim param da yoktu yol parası bulamazsam yürürdüm öğle yemeğini arkadaşlar ısmarlardı bursumu alınca öderdim falan, bu zorlukları yaşayınca diğer zorluklar hayatta kolay geliyor canım, o yüzden bende başaracağına inanıyorum ama diyetisyenlik gerçekten alakasız geldi tabi oda insanlara yardımcı oluyor ama senin istediğin değil herhalde birde puanından dolayımı bu sene olmuyor yoksa sınava giremeyecekmisin sağlık durumundan dolayı orayı anlamadım
 
Son düzenleme:
Daha hayatın çok başındasın... Öyle de temizsin ki bunu buradan çok güçlü hissettim.
Bu sınavlar, kaygılar hepimizin hayatını öyle çok mahvediyor ki tarifi imkansız. Ama başarabilirsin ben sana inanıyorum
Sadece zamana ihtiyacın var bence. keşke gidebilsen bir kaç gün kendini dinlesen sonra her şeye tekrar başlasan, yılmasan...
İnşallah Rabbim yardımcın olur, gönlündekini hayırla sana verir..
 
prettywoman89


anneminki zorlama değil de, geçen sene diyetisyenlik mühendislik ne biliyim öğretmenlik bi sürü bölüm oluyor, hayatını riske atma diyetisyenliğe git sevmezsen okulu bırak,yeniden hazırlan dedi annem. yapabileceğimi düşünüyor ama ben sınav kontrolümü kaybettiğim için, sorularla değil vücutsal fonksiyolarla uğrstgm için korkuyordu geçen sene, seneye daha kötü olursa bu seneyi çöpe atma diyordu. beslenme diyetetkle ftr de çok tutuyor bizim dönemde. önlük filan giyiyor, hastane doktoru kabul ediliyor ya annem içinde ukde kalmaz diye git dedi , o böyle bi alaka kurdu haklı da bi nevi. ama ben hoşlanmıyorum çok, bu sene yine aynı sıkıntıyı yaşamasaydım ygsyle tıp şansım yüksek olucakken, şimdi çok iyi bi lys performansına kaldı. benim de gücüm kalmadı,sınav anı yiyip btrnce beni. bu arada senin de zor bi hayatın olmuş sanki, ama çok şeyi aşmış gibi görünüyosun, anlatmak istersen bseyler bende seni dnleyeblrlm.
 
Öyle kendimi buldum ki yazdıklarında.. Ben bir aile içinde yaşanabilecek en kötü şeylere şahit oldum lise çağında. Kendime gelemedim uzun süre, tek hayalim tek isteğim istediğim bölümü kazanmaktı onu bi kaçış olarak gördüm.
Sonuç olarak ben şu an hayalini kurduğum bölümdeyim, ailemden uzağa gidince onları affettim şimdi daha huzurluyum iyi anlaşıyoruz, sevdiğim insanla sözleniyorum yaza. Yani tüm sorunlarım bitmiş gibi duruyor dışarıdan dimi?
Ama beni sorarsan hala terapi görüyorum kendimle olan hesaplaşmam bitmedi, bitmiyor.
 
daha yolun çok başındasın.
tırmalayacaksın, kendine inat ve kendine rağmen tutunacaksın...
gücün yetmiyorsa tıbbi destekle yetiyorsa maneviyat ile
mutlu olmak için iyi olmak için inat edeceksin,savaşacaksın...

ayrıca somut bakarsak;
öğretmen lisesi mezunu olmak bir ayrıcalıktır...
bazen süreç bizi rehavete sürükler ve bu normaldir... dalgalanacağız ki yolumuzu bulalım...
teşhisi konmuş bir psikolojik rahatsızlığın varsa mutlaka ama mutlaka ilaçlarını kullanmalısın ve tedavine devam etmelisin...
 
violetto

ama biticek, bak o kadar sevindim ki senin için bana göre bi adım öndesin, tutkunu sanırım en büyük tutkunu almışssın. bense arkadaşlar hocalar eş dost bende o potansiyeli görürken, bu sene 2. girişim olmasına rağmen anksiyetem sağolsun biraz o biraz da şuan göremediğim bi sürü sebepten dolayı 2dir tökezliyorum,tökzledkce de daha çok acıyo canım. ama sunu unutma, herşeyden kalır biraz, hiç yaşanmadı diye rol yapma kendine. sadece özgür bırak kendini ve şunu önereblrm sanırım kendinle yalnız kalma, yönetmeye çalış hislerini elinden geldiğince..
 
Lahesis
anksiyete teşhisim var, ama ben uyutmak istemdiğim için kendimi ilaçtan çok korktum. hiç kullanmadım. psikoloğum da daha yeni basladgm için tam bilmiyor ama bastırılmış depresyonla,obs. komp. olablcğni söyledi, kesin olarak tek tanı anksiyete şuan. ama dgerleri de %90 var yani. keşke böyle olmasaydı ..
 
güzelim muhtemelen yaşça senden çok çok büyüğüm, abla gibi görüp dinle beni...
kuzenimin küçük küçük başlayan psikolojik sorunları major depresyona kadar ilerledi... ilaç kullanmayı reddetti biz de evet kendin aşabilirsin diyerek destek verdik bundan 6-7 sene önce... psikolojik sorunlara bakış açım çok önyargılıydı onun durumuna şahit olmadan önce, hayat enerjim her durumda yüksektir benim belki de o yüzden anlayamadım onu önceleri, sonra dinledikçe, şahit oldukça tedavisiz olmayacağını anladık ve yıllarca doktor kontrolünde artan ya da azalan dozlarda ilaçlarını kullandı, ilaçlarını kullanırken hayatına gayet normal devam etti ve gün geçtikçe daha iyi oldu... hala ilaç kullanıyor ama şimdi eski sıkıntılar çok geride kaldı... o yüzden sana tavsiyem uzmanla görüş ve uzmanın tedavisini kabul ederek başla işe... hiç olmadı bir psikologla görüş ilaçsız bir başlangıç olur senin için...

kendini sev, kendine güven, önünde uzun kocaman bir ömür var... ben güçlüyüm güçlü olacağım iyi olacağım diye telkin et kendine...
 
gerçekten çoook zor bir durum Allah yar ve yardımcınız olsun
 
Bende 5 Sene gerisine donmeyi o kadar cok isterdimki...
Cnm benim Seni cok iyi anliyorum ama hic bir zaman vaz gecme elbet bir gun kadar bizede guler insaAllah...
 
Back
X