Üniversiteyi kazandığım yılları hatırlıyorum. Memleketten, evden ayrılıcağım diye ne kadar üzülmüştüm. Uzak yere gittim okumak için dört seneyi şöyle böyle bitirdim. Oraya tam alıştım derken okul bitti eve geldim. İş arama sürecinde hem sevgilimden uzaktaydım hem de üniversiteden sonra eve gelmek ölümdü. E şimdi kendi üniversitemin ve sevgilimin olduğu şehirde güzel bir iş imkanım oldu. Orayla atandım ve gideceğim nasipse, şimdi de eve alıştığım için yeniden uzaklara gitmek, sonrasında da evlilik düşünceleri çok zor geliyor. Böyle evde olunca ne güzel, her şey ne kadar güvenli, kolay, huzur doluydu. Yeniden mücadeleye atılma fikri beni ürkütüyor. Neden hayat neden?