Hayatta hep yalnız mı kalicam?

Masaldunyam

''Inna lillahi ve Inna ileyhi raciun''
Kayıtlı Üye
2 Temmuz 2020
104
78
32
Hayatım birçok sıkıntıyla geçti ikinci evliliğini yapmış anne babanın çocuğu olarak dünyaya geldim. Annemin ilk evliliginden 2 ablam babamdan 3 abim vardı. 2 abim yurtdışında yaşıyor belki kan bağı var ancak abi diyemem çünkü sayılı gördüm. 1 abim ve diğer 2 ablamla daha çok vakit geçirdim. 3 sene öncesine kadar abla dediğim insanların aslında sırf annemle görüşmek için benle de konuştuklarının farkına vardım....
Babam üvey babadan farksızdı sevildiğimi hiç hatirlamiyorum. Anneme şiddet uygulardi ve hiç anlasamazlardi. Almanya'da yıllarca çalışmış bir sürü parası 10u aşkın dairleri varmış. Gece hayatında hepsini yemiş babacığım.. Annem varken başka kadınlar da varmis. Ben küçükken yavaş yavaş herşeyi yok olmaya baslamis.. Doğduğum ev büyük ,el oyması koltuklar,şatafatlı avizelerin olduğu balkonundan pembe çiçekler sarkan 5.kat bir apartman dairesiydi. Ben 15 yaşıma geldiğimde onu da sattı babam. Küçücük bir eve geçtik.. tabi o kadar mal mülk gidince daha da bunalıma girdi annemle kavgaları daha da arttı.. bir gün yine anneme şiddet göstermeye kalkınca annem babamı terk ediyor. Ben okuldayim birşeyden haberim yok. Annemin ilk evliliğinden olan ablam bize yakın oturuyordu o da eşinden boşanıp kendine ev tutmuştu. Annemle onun yanında yaşamaya başladık. Tabi orda ablam tarafından istenmemeye baslandik ben 15-16 dayım hicbisey hatırlamıyorum doğru düzgün. Annem 50 yaşında iş bulup bir ev tuttu.. Bense çok çalışmama rağmen Anadolu Lisesi kazanmıştım o zamanlar puanla girilen liseydi. Ve annemle olan hayatımız başladı. Tuttuğu evde eşya yok hicbirsey yok.1 cekyatimiz ve tül perdelerimiz var. Annem ise gidiyor ben okula. Ev evimize yakın 3 katlı çok yeni olmayan bir ev. Kapısı tahtadan... Eve geliyorum elimde tel süpürge evi temizleyip annemi bekliyorum... Bir hali var zaten.. annem bir gün koltuk alıyor eve taksitle bir gün çaydanlık.. uzunca bir sure elimde yikadigim okul formamla okula gidiyorum... Kimse bilmiyor hayatımı okuldaki en gözde kızım belkide... Erkekler etrafımda dolaşıyor,bir sürü kız arkadaşım var. Kimseden cekincem yok öyle böyle derken annemle bir düzen kurduk. Oradan çıkıp başka eve taşındık evimiz doğalgazlı teraslı.. çok iyi değil ama diğer evden güzel..
Bu sırada babamı görüyorum yolda ara sıra denk geliyor yaşadığımız yer kucuktu. Annemle çekişmeli boşanma davaları var. Bir gun gördüm zayıflamisti baya o beni gormedi.sonra duydukki hastaneye kaldırmışlar hastaymis. Annemle ziyatine gittik. Bir ay sonra ölüm haberini aldım telefondan... o sıra büyük bı depresyon yasadim...ben üniversite kazandım annem çalışıyor... Bir otelde kahvaltı veriyor,nur iicinde uyusun benim Gül kokulu annem.. çok yorulurdu ama belli etmezdi bana.. beni çok istiyorum diye üniversiteye götürdu yurt tuttu. Şimdiki aklım olsa gitmezdim anneme destek olurdum.. üniversiteye gittim ama annem hep aklımda yalnız bıraktım onu.zaten yalnızdık bu hayatta.
Yaz tatilinde evimdeydim annemin yanında ona destek olmak için bir işte çalışmaya başladım.. işyerinin sahibiyle abi kardeş gibiydik belkide iyi iki arkadaş.. aklımı çeldi içimdeki boşluğu dolduracak bişey buldum belkide onda bilmiyorum ne. Baba sevgisi belkide. Üniversiteyi bırakıp evlendim o adamla... Benden 11 yaş büyüktü... Belkide anneme daha yuk olmak istemedim..kendi yuvamı düzenimi kurmak istedim. Ancak sıkıntılar başladı evliligimde. Zaten evlilik kafasında da değildim.. kendisi alkolü çok severdi ve ben aradığım o sıcak yuvayı bulamadım...
Bu sırada öğrendim ki annem rahatsız aldım annemi hastaneye götürdüm ben demesem annem hala gitmezdi. Bir sürü tahlil sonucu annemin kanser olduğunu öğrendik..
Annem işi bırakıp ilk evliliğinden olan kızının yanına gitti ameliyat olmak için. Benimde o sırada düğün hazirliklarim var.. biz evlendik annem beni gelinlikler içinde gördü. Ancak hiç istemedi o kişiyi ailesi desen kili kırk yarıyor bir gelinligi almak için aylarca dusunuyorlar neysee.. Annem büyük ablamın yanına gidip gelmelere başladı orada kemoterapi alıyor tedavi oluyor evine geri dönüyordu.
Annemin hastane gidip gelmeleri artmaya başladı tedaviler çare vermedi. Her gittiğinde bir organından ameliyat oluyordu. Bir orada bir burada yollarda hasta bir kadın.. Ben mutsuz bir evliliği surduuyorum çünkü başka çarem yok..hatta boşandık eşimle ama aynı evde devam ediyoruz yaşamaya. derken birgun annemi görmeye ablamın evine gittim.Annem burnumda tutuyor ablama yük olmamak için sildim supurdum annemin yemeğini yaptım.. baktım ki ablam gezme tozma peşinde annem yemek yemismi yememismi umrunda değil.. yine birşey demedim.. bunalmistir diye. 10 gun kaldım orada. Annem ben evime dönerken babamdan aldığı maaşın bir kısmını bana verdi. Harçlık olsun diye. Kendi maaş kartını da enişteme vermiş onlara yük olmamak için.. eniştem bunu duyunca gideceğim gün bir kavga çıkardı annem ben ablam aynı arabadayiz annemi hastaneye götürucez oradan beni otogra birakicaklar. Ben para için oradaymisim 10 gün para beklemişim asla para için değil annem için oradaydım... Beni arabada hüngür hüngür aglatti. Annem hasta kadın ağlıyor ben ağlıyorum.. hastane kapısına bıraktı bizi ve abla dediğim insanla basıp gittiler.. ben bilmediğim bı sehirdeyim zaten. Annemin kanseri böbreklere metastaz yaptığı için yapay böbrek takılı o haldeki kadını tekerlekli sandalyeye koyup tedavisini ettirdim.. annem sirtindan vurulmusa döndü ağlaya ağlaya hastane bahçesinde bekledi. Ben o sırada annemin dosyasını aldım. Yaşadığımız yere götürmek için anneme de bilet aldım.. taksiye atladık oradan otogara.. ancak annem yatak hastası.. yürüyecek hali yok o halde otobuste evime getirdim..
Biz anlasamasak bile eşimle annem ve ben bir iki ay yaşadık sonra baktık olmuyor bir akşam yine eşim tartışmaya başladı aldım annemi kendi evimize geldik...
Bu sırada annemin eski halinden eser yok..40 kilolara düştü kanser her yerini sarmış..
Merak etme dedim ben tedavine kaldığın yerden devam ettiricem. Annemi yaşadığımız yere 2 saat uzaklıktaki bir üniversite hastanesine götürdüm tek başıma her hafta götürürdum. Annemi tekerlekli sandalyeye koyardim. Kendim 45 kiloyum herkes 18/19 falan sanıyor beni. Annanenmi diye sorarlardi.
Bir gün yine annemle hastaneye geldik bir yerde kalmamız gerek ben annemi de taksiye koyup yaşlı taksici amcaya buralarda kalabileceğimiz bir pansiyon otel varmı dedim. Yaşlı amca yakınlarda biryer olduğunu söyledi bizi annemle bir aparta getirdi.
Annemle beni kapı girisinde pansiyon yetkilisi karşıladı. Odamızın anahtarini verdi.. tel numarami Tc kimlik aldı. Biz annemle orada kaldık ertesi gün sabah ezaninda yola çıktık hastaneye geldik. Derken işimizi hallettik 2 saatlik mesafede olan evimize döndük.
2 ay sonra telefonuma bir mesaj düştü annen nasıl oldu sen nasılsın..
Pansiyondaki o genç adam. Ben çalışıyorum o sırada.. iyiyim dedim annemi sorarsan o pek iyi değil. Ben çalışıyorum o sırada..annem baya kotulemisti bugün yarın derler ya öyle. Bende durumun ciddiyetinin farkında değilim ya da inanmak istemiyorum annem iyileşecek hep bir umut var.
Öyle böyle derken o genç adam yani şimdiki eşim hergun aradı sordu halimi hatrimi..Siz dedi her hafta çıkıp tedavi için buraya geliyorsunuz burdan size bir ev tutalım burda yaşayın.. bilemedim.. ama orada yaşamak da manasızdi. İnternetten ev bulduk ve taşıdı bizi eşim oraya..
Annemin de hosuna gitti bu durum. Nasılsa artık tedavisi daha rahat olacaktı. Ancak 1 ay yaşayabilir annem...
Çok kötüleşti hastaneye kaldırdık. Çoklu organ yetmezliği dediler. Son günlerde karaciğeri de iflas edince vücudu balon gibi oldu. Heryeri kapkara morardı.. onsuz yaşayamam dediğim annemi o halde görmek de varmis.. eşim hep yanımdaydı..
Ablam dedigim insanlar yoktu kimse yoktu sadece ben annem ve eşim..
Aynı odada refakatçi kaldık 1 aya yakin.. ve bir gün annem gitti......
Ben hiç tanımadığım bir şehirdeydim artık.. yapayalnız..

..üzerinden 3sene.4 ay geçti eşimle bu olaydan 6 ay sonra evlendik. Evlenirken de tek başınaydim.. Şimdi mutlu bir yuvam var Allah esirgesin.. Aradığım o yuvayı buldum galiba.. anneciğimin mezarına 15 günde bir gideriz eşimle.. Ancak bebeğimiz olmuyor eşimde sperm düşüklüğü var.. Ben bu hayatta bir yavrum olsun istiyorum...
 
Son düzenleme:
Allah rahmet eylesin.nurlar içinde uyusun anneciğin.cok çekmiş çok üzüldüm.
İnşallah simdiki eşinle çok mutlu olursun.sende çok çekmişsin.merak etme hep yalnız kalmazsın.esin olur,çocukların olur.Allah sağlık versin yeter ki.
Sadece ölümün çaresi yok.
İnsanın anne acısı geçmez hep yüreğinde o acıyla yaşarsın ama yaşarsın.o acıyla yaşamayi da öğrenir insan.
Hiç üzülme annen acılarından kurtulmuş.yerinde dinlenir inşallah.
Bol bol dua oku canım.
Gerekirse psikiyatrla görüş desteği çok olur.
 
Hayatım birçok sıkıntıyla geçti ikinci evliliğini yapmış anne babanın çocuğu olarak dünyaya geldim. Annemin ilk evliliginden 2 ablam babamdan 3 abim vardı. 2 abim yurtdışında yaşıyor belki kan bağı var ancak abi diyemem çünkü sayılı gördüm. 1 abim ve diğer 2 ablamla daha çok vakit geçirdim. 3 sene öncesine kadar abla dediğim insanların aslında sırf annemle görüşmek için benle de konuştuklarının farkına vardım....
Babam üvey babadan farksızdı sevildiğimi hiç hatirlamiyorum. Anneme şiddet uygulardi ve hiç anlasamazlardi. Almanya'da yıllarca çalışmış bir sürü parası 10u aşkın dairleri varmış. Gece hayatında hepsini yemiş babacığım.. Annem varken başka kadınlar da varmis. Ben küçükken yavaş yavaş herşeyi yok olmaya baslamis.. Doğduğum ev büyük ,el oyması koltuklar,şatafatlı avizelerin olduğu balkonundan pembe çiçekler sarkan 5.kat bir apartman dairesiydi. Ben 15 yaşıma geldiğimde onu da sattı babam. Küçücük bir eve geçtik.. tabi o kadar mal mülk gidince daha da bunalıma girdi annemle kavgaları daha da arttı.. bir gün yine anneme şiddet göstermeye kalkınca annem babamı terk ediyor. Ben okuldayim birşeyden haberim yok. Annemin ilk evliliğinden olan ablam bize yakın oturuyordu o da eşinden boşanıp kendine ev tutmuştu. Annemle onun yanında yaşamaya başladık. Tabi orda ablam tarafından istenmemeye baslandik ben 15-16 dayım hicbisey hatırlamıyorum doğru düzgün. Annem 50 yaşında iş bulup bir ev tuttu.. Bense çok çalışmama rağmen Anadolu Lisesi kazanmıştım o zamanlar puanla girilen liseydi. Ve annemle olan hayatımız başladı. Tuttuğu evde eşya yok hicbirsey yok.1 cekyatimiz ve tül perdelerimiz var. Annem ise gidiyor ben okula. Ev evimize yakın 3 katlı çok yeni olmayan bir ev. Kapısı tahtadan... Eve geliyorum elimde tel süpürge evi temizleyip annemi bekliyorum... Bir hali var zaten.. annem bir gün koltuk alıyor eve taksitle bir gün çaydanlık.. uzunca bir sure elimde yikadigim okul formamla okula gidiyorum... Kimse bilmiyor hayatımı okuldaki en gözde kızım belkide... Erkekler etrafımda dolaşıyor,bir sürü kız arkadaşım var. Kimseden cekincem yok öyle böyle derken annemle bir düzen kurduk. Oradan çıkıp başka eve taşındık evimiz doğalgazlı teraslı.. çok iyi değil ama diğer evden güzel..
Bu sırada babamı görüyorum yolda ara sıra denk geliyor yaşadığımız yer kucuktu. Annemle çekişmeli boşanma davaları var. Bir gun gördüm zayıflamisti baya o beni gormedi.sonra duydukki hastaneye kaldırmışlar hastaymis. Annemle ziyatine gittik. Bir ay sonra ölüm haberini aldım telefondan... o sıra büyük bı depresyon yasadim...ben üniversite kazandım annem çalışıyor... Bir otelde kahvaltı veriyor,nur iicinde uyusun benim Gül kokulu annem.. çok yorulurdu ama belli etmezdi bana.. beni çok istiyorum diye üniversiteye götürdu yurt tuttu. Şimdiki aklım olsa gitmezdim anneme destek olurdum.. üniversiteye gittim ama annem hep aklımda yalnız bıraktım onu.zaten yalnızdık bu hayatta.
Yaz tatilinde evimdeydim annemin yanında ona destek olmak için bir işte çalışmaya başladım.. işyerinin sahibiyle abi kardeş gibiydik belkide iyi iki arkadaş.. aklımı çeldi içimdeki boşluğu dolduracak bişey buldum belkide onda bilmiyorum ne. Baba sevgisi belkide. Üniversiteyi bırakıp evlendim o adamla... Benden 11 yaş büyüktü... Belkide anneme daha yuk olmak istemedim..kendi yuvamı düzenimi kurmak istedim. Ancak sıkıntılar başladı evliligimde. Zaten evlilik kafasında da değildim.. kendisi alkolü çok severdi ve ben aradığım o sıcak yuvayı bulamadım...
Bu sırada öğrendim ki annem rahatsız aldım annemi hastaneye götürdüm ben demesem annem hala gitmezdi. Bir sürü tahlil sonucu annemin kanser olduğunu öğrendik..
Annem işi bırakıp ilk evliliğinden olan kızının yanına gitti ameliyat olmak için. Benimde o sırada düğün hazirliklarim var.. biz evlendik annem beni gelinlikler içinde gördü. Ancak hiç istemedi o kişiyi ailesi desen kili kırk yarıyor bir gelinligi almak için aylarca dusunuyorlar neysee.. Annem büyük ablamın yanına gidip gelmelere başladı orada kemoterapi alıyor tedavi oluyor evine geri dönüyordu.
Annemin hastane gidip gelmeleri artmaya başladı tedaviler çare vermedi. Her gittiğinde bir organından ameliyat oluyordu. Bir orada bir burada yollarda hasta bir kadın.. Ben mutsuz bir evliliği surduuyorum çünkü başka çarem yok..hatta boşandık eşimle ama aynı evde devam ediyoruz yaşamaya. derken birgun annemi görmeye ablamın evine gittim.Annem burnumda tutuyor ablama yük olmamak için sildim supurdum annemin yemeğini yaptım.. baktım ki ablam gezme tozma peşinde annem yemek yemismi yememismi umrunda değil.. yine birşey demedim.. bunalmistir diye. 10 gun kaldım orada. Annem ben evime dönerken babamdan aldığı maaşın bir kısmını bana verdi. Harçlık olsun diye. Kendi maaş kartını da enişteme vermiş onlara yük olmamak için.. eniştem bunu duyunca gideceğim gün bir kavga çıkardı annem ben ablam aynı arabadayiz annemi hastaneye götürucez oradan beni otogra birakicaklar. Ben para için oradaymisim 10 gün para beklemişim asla para için değil annem için oradaydım... Beni arabada hüngür hüngür aglatti. Annem hasta kadın ağlıyor ben ağlıyorum.. hastane kapısına bıraktı bizi ve abla dediğim insanla basıp gittiler.. ben bilmediğim bı sehirdeyim zaten. Annemin kanseri böbreklere metastaz yaptığı için yapay böbrek takılı o haldeki kadını tekerlekli sandalyeye koyup tedavisini ettirdim.. annem sirtindan vurulmusa döndü ağlaya ağlaya hastane bahçesinde bekledi. Ben o sırada annemin dosyasını aldım. Yaşadığımız yere götürmek için anneme de bilet aldım.. taksiye atladık oradan otogara.. ancak annem yatak hastası.. yürüyecek hali yok o halde otobuste evime getirdim..
Biz anlasamasak bile eşimle annem ve ben bir iki ay yaşadık sonra baktık olmuyor bir akşam yine eşim tartışmaya başladı aldım annemi kendi evimize geldik...
Bu sırada annemin eski halinden eser yok..40 kilolara düştü kanser her yerini sarmış..
Merak etme dedim ben tedavine kaldığın yerden devam ettiricem. Annemi yaşadığımız yere 2 saat uzaklıktaki bir üniversite hastanesine götürdüm tek başıma her hafta götürürdum. Annemi tekerlekli sandalyeye koyardim. Kendim 45 kiloyum herkes 18/19 falan sanıyor beni. Annanenmi diye sorarlardi.
Bir gün yine annemle hastaneye geldik bir yerde kalmamız gerek ben annemi de taksiye koyup yaşlı taksici amcaya buralarda kalabileceğimiz bir pansiyon otel varmı dedim. Yaşlı amca yakınlarda biryer olduğunu söyledi bizi annemle bir aparta getirdi.
Annemle beni kapı girisinde pansiyon yetkilisi karşıladı. Odamızın anahtarini verdi.. tel numarami Tc kimlik aldı. Biz annemle orada kaldık ertesi gün sabah ezaninda yola çıktık hastaneye geldik. Derken işimizi hallettik 2 saatlik mesafede olan evimize döndük.
2 ay sonra telefonuma bir mesaj düştü annen nasıl oldu sen nasılsın..
Pansiyondaki o genç adam. Ben çalışıyorum o sırada.. iyiyim dedim annemi sorarsan o pek iyi değil. Ben çalışıyorum o sırada..annem baya kotulemisti bugün yarın derler ya öyle. Bende durumun ciddiyetinin farkında değilim ya da inanmak istemiyorum annem iyileşecek hep bir umut var.
Öyle böyle derken o genç adam yani şimdiki eşim hergun aradı sordu halimi hatrimi..Siz dedi her hafta çıkıp tedavi için buraya geliyorsunuz burdan size bir ev tutalım burda yaşayın.. bilemedim.. ama orada yaşamak da manasızdi. İnternetten ev bulduk ve taşıdı bizi eşim oraya..
Annemin de hosuna gitti bu durum. Nasılsa artık tedavisi daha rahat olacaktı. Ancak 1 ay yaşayabilir annem...
Çok kötüleşti hastaneye kaldırdık. Çoklu organ yetmezliği dediler. Son günlerde karaciğeri de iflas edince vücudu balon gibi oldu. Heryeri kapkara morardı.. onsuz yaşayamam dediğim annemi o halde görmek de varmis.. eşim hep yanımdaydı..
Ablam dedigim insanlar yoktu kimse yoktu sadece ben annem ve eşim..
Aynı odada refakatçi kaldık 1 aya yakin.. ve bir gün annem gitti......
Ben hiç tanımadığım bir şehirdeydim artık.. yapayalnız..

..üzerinden 3sene.4 ay geçti eşimle bu olaydan 6 ay sonra evlendik. Evlenirken de tek başınaydim.. Şimdi mutlu bir yuvam var Allah esirgesin.. Aradığım o yuvayı buldum galiba.. anneciğimin mezarına 15 günde bir gideriz eşimle.. Ancak bebeğimiz olmuyor eşimde sperm düşüklüğü var.. Ben bu hayatta bir yavrum olsun istiyorum...
Basin sagolsun! Sen gorevini yaptin. Evlatlik gorevlerini yerine getirdin. Annenin mekani cennet olur insallah!
insallah en kisa zamanda cocugun olur ama olmuyorsa da bir cocuk evlat edinebilirsiniz?
Allah yardimciniz olsun🌸
 
Gozlerim doldu neler yasamissiniz. Anneciginizin mekani cennet olsun. İnsallah cok mutlu olun yuvanizda. Hayirlisiyla saglikla bebeğinize kavusun tez zamanda
 
Okurken içim sızladı .
Allah rahmet eylesin, Nur içinde uyusun anneciğin. Sen üzerine düşen evlatlık görevini yapmıssın. Ölümden başka herseye çare var.

Tedavi görüyor musunuz?
İnşallah en kısa sürede hamilelik haberini paylaşırsın burada .
 
Çok şükür eşinizle karşılaşıp mutlu yuvanızı bulmuşsunuz. Allah bir evlat nasip eder inşallah tedavi oluyor musunuz?
 
Çok etkileyici bir hikayeniz var okurken çok üzüldüm. Ne mutlu ki sonunda sizi sevip yanınızda olan eşinizi bulmuşsunuz. Umarım bir gün bebeğiniz de olur. Artık çoğu şeyin tedavisi var asla umudumuzu kaybetmeyin
 
En derinden hissettim o acını, o çaresizliğini.
Umarım herşey senin için çok güzel olur, anneciğin nurlar içinde yatsın. Bu hayatta annemizden başka kimimiz var sanki, bana bunu hatırlattı hayat hikayen..

Allah sana senin gibi evlat versin.
Sen ne güzel evlatsın öyle..
 
Hayatım birçok sıkıntıyla geçti ikinci evliliğini yapmış anne babanın çocuğu olarak dünyaya geldim. Annemin ilk evliliginden 2 ablam babamdan 3 abim vardı. 2 abim yurtdışında yaşıyor belki kan bağı var ancak abi diyemem çünkü sayılı gördüm. 1 abim ve diğer 2 ablamla daha çok vakit geçirdim. 3 sene öncesine kadar abla dediğim insanların aslında sırf annemle görüşmek için benle de konuştuklarının farkına vardım....
Babam üvey babadan farksızdı sevildiğimi hiç hatirlamiyorum. Anneme şiddet uygulardi ve hiç anlasamazlardi. Almanya'da yıllarca çalışmış bir sürü parası 10u aşkın dairleri varmış. Gece hayatında hepsini yemiş babacığım.. Annem varken başka kadınlar da varmis. Ben küçükken yavaş yavaş herşeyi yok olmaya baslamis.. Doğduğum ev büyük ,el oyması koltuklar,şatafatlı avizelerin olduğu balkonundan pembe çiçekler sarkan 5.kat bir apartman dairesiydi. Ben 15 yaşıma geldiğimde onu da sattı babam. Küçücük bir eve geçtik.. tabi o kadar mal mülk gidince daha da bunalıma girdi annemle kavgaları daha da arttı.. bir gün yine anneme şiddet göstermeye kalkınca annem babamı terk ediyor. Ben okuldayim birşeyden haberim yok. Annemin ilk evliliğinden olan ablam bize yakın oturuyordu o da eşinden boşanıp kendine ev tutmuştu. Annemle onun yanında yaşamaya başladık. Tabi orda ablam tarafından istenmemeye baslandik ben 15-16 dayım hicbisey hatırlamıyorum doğru düzgün. Annem 50 yaşında iş bulup bir ev tuttu.. Bense çok çalışmama rağmen Anadolu Lisesi kazanmıştım o zamanlar puanla girilen liseydi. Ve annemle olan hayatımız başladı. Tuttuğu evde eşya yok hicbirsey yok.1 cekyatimiz ve tül perdelerimiz var. Annem ise gidiyor ben okula. Ev evimize yakın 3 katlı çok yeni olmayan bir ev. Kapısı tahtadan... Eve geliyorum elimde tel süpürge evi temizleyip annemi bekliyorum... Bir hali var zaten.. annem bir gün koltuk alıyor eve taksitle bir gün çaydanlık.. uzunca bir sure elimde yikadigim okul formamla okula gidiyorum... Kimse bilmiyor hayatımı okuldaki en gözde kızım belkide... Erkekler etrafımda dolaşıyor,bir sürü kız arkadaşım var. Kimseden cekincem yok öyle böyle derken annemle bir düzen kurduk. Oradan çıkıp başka eve taşındık evimiz doğalgazlı teraslı.. çok iyi değil ama diğer evden güzel..
Bu sırada babamı görüyorum yolda ara sıra denk geliyor yaşadığımız yer kucuktu. Annemle çekişmeli boşanma davaları var. Bir gun gördüm zayıflamisti baya o beni gormedi.sonra duydukki hastaneye kaldırmışlar hastaymis. Annemle ziyatine gittik. Bir ay sonra ölüm haberini aldım telefondan... o sıra büyük bı depresyon yasadim...ben üniversite kazandım annem çalışıyor... Bir otelde kahvaltı veriyor,nur iicinde uyusun benim Gül kokulu annem.. çok yorulurdu ama belli etmezdi bana.. beni çok istiyorum diye üniversiteye götürdu yurt tuttu. Şimdiki aklım olsa gitmezdim anneme destek olurdum.. üniversiteye gittim ama annem hep aklımda yalnız bıraktım onu.zaten yalnızdık bu hayatta.
Yaz tatilinde evimdeydim annemin yanında ona destek olmak için bir işte çalışmaya başladım.. işyerinin sahibiyle abi kardeş gibiydik belkide iyi iki arkadaş.. aklımı çeldi içimdeki boşluğu dolduracak bişey buldum belkide onda bilmiyorum ne. Baba sevgisi belkide. Üniversiteyi bırakıp evlendim o adamla... Benden 11 yaş büyüktü... Belkide anneme daha yuk olmak istemedim..kendi yuvamı düzenimi kurmak istedim. Ancak sıkıntılar başladı evliligimde. Zaten evlilik kafasında da değildim.. kendisi alkolü çok severdi ve ben aradığım o sıcak yuvayı bulamadım...
Bu sırada öğrendim ki annem rahatsız aldım annemi hastaneye götürdüm ben demesem annem hala gitmezdi. Bir sürü tahlil sonucu annemin kanser olduğunu öğrendik..
Annem işi bırakıp ilk evliliğinden olan kızının yanına gitti ameliyat olmak için. Benimde o sırada düğün hazirliklarim var.. biz evlendik annem beni gelinlikler içinde gördü. Ancak hiç istemedi o kişiyi ailesi desen kili kırk yarıyor bir gelinligi almak için aylarca dusunuyorlar neysee.. Annem büyük ablamın yanına gidip gelmelere başladı orada kemoterapi alıyor tedavi oluyor evine geri dönüyordu.
Annemin hastane gidip gelmeleri artmaya başladı tedaviler çare vermedi. Her gittiğinde bir organından ameliyat oluyordu. Bir orada bir burada yollarda hasta bir kadın.. Ben mutsuz bir evliliği surduuyorum çünkü başka çarem yok..hatta boşandık eşimle ama aynı evde devam ediyoruz yaşamaya. derken birgun annemi görmeye ablamın evine gittim.Annem burnumda tutuyor ablama yük olmamak için sildim supurdum annemin yemeğini yaptım.. baktım ki ablam gezme tozma peşinde annem yemek yemismi yememismi umrunda değil.. yine birşey demedim.. bunalmistir diye. 10 gun kaldım orada. Annem ben evime dönerken babamdan aldığı maaşın bir kısmını bana verdi. Harçlık olsun diye. Kendi maaş kartını da enişteme vermiş onlara yük olmamak için.. eniştem bunu duyunca gideceğim gün bir kavga çıkardı annem ben ablam aynı arabadayiz annemi hastaneye götürucez oradan beni otogra birakicaklar. Ben para için oradaymisim 10 gün para beklemişim asla para için değil annem için oradaydım... Beni arabada hüngür hüngür aglatti. Annem hasta kadın ağlıyor ben ağlıyorum.. hastane kapısına bıraktı bizi ve abla dediğim insanla basıp gittiler.. ben bilmediğim bı sehirdeyim zaten. Annemin kanseri böbreklere metastaz yaptığı için yapay böbrek takılı o haldeki kadını tekerlekli sandalyeye koyup tedavisini ettirdim.. annem sirtindan vurulmusa döndü ağlaya ağlaya hastane bahçesinde bekledi. Ben o sırada annemin dosyasını aldım. Yaşadığımız yere götürmek için anneme de bilet aldım.. taksiye atladık oradan otogara.. ancak annem yatak hastası.. yürüyecek hali yok o halde otobuste evime getirdim..
Biz anlasamasak bile eşimle annem ve ben bir iki ay yaşadık sonra baktık olmuyor bir akşam yine eşim tartışmaya başladı aldım annemi kendi evimize geldik...
Bu sırada annemin eski halinden eser yok..40 kilolara düştü kanser her yerini sarmış..
Merak etme dedim ben tedavine kaldığın yerden devam ettiricem. Annemi yaşadığımız yere 2 saat uzaklıktaki bir üniversite hastanesine götürdüm tek başıma her hafta götürürdum. Annemi tekerlekli sandalyeye koyardim. Kendim 45 kiloyum herkes 18/19 falan sanıyor beni. Annanenmi diye sorarlardi.
Bir gün yine annemle hastaneye geldik bir yerde kalmamız gerek ben annemi de taksiye koyup yaşlı taksici amcaya buralarda kalabileceğimiz bir pansiyon otel varmı dedim. Yaşlı amca yakınlarda biryer olduğunu söyledi bizi annemle bir aparta getirdi.
Annemle beni kapı girisinde pansiyon yetkilisi karşıladı. Odamızın anahtarini verdi.. tel numarami Tc kimlik aldı. Biz annemle orada kaldık ertesi gün sabah ezaninda yola çıktık hastaneye geldik. Derken işimizi hallettik 2 saatlik mesafede olan evimize döndük.
2 ay sonra telefonuma bir mesaj düştü annen nasıl oldu sen nasılsın..
Pansiyondaki o genç adam. Ben çalışıyorum o sırada.. iyiyim dedim annemi sorarsan o pek iyi değil. Ben çalışıyorum o sırada..annem baya kotulemisti bugün yarın derler ya öyle. Bende durumun ciddiyetinin farkında değilim ya da inanmak istemiyorum annem iyileşecek hep bir umut var.
Öyle böyle derken o genç adam yani şimdiki eşim hergun aradı sordu halimi hatrimi..Siz dedi her hafta çıkıp tedavi için buraya geliyorsunuz burdan size bir ev tutalım burda yaşayın.. bilemedim.. ama orada yaşamak da manasızdi. İnternetten ev bulduk ve taşıdı bizi eşim oraya..
Annemin de hosuna gitti bu durum. Nasılsa artık tedavisi daha rahat olacaktı. Ancak 1 ay yaşayabilir annem...
Çok kötüleşti hastaneye kaldırdık. Çoklu organ yetmezliği dediler. Son günlerde karaciğeri de iflas edince vücudu balon gibi oldu. Heryeri kapkara morardı.. onsuz yaşayamam dediğim annemi o halde görmek de varmis.. eşim hep yanımdaydı..
Ablam dedigim insanlar yoktu kimse yoktu sadece ben annem ve eşim..
Aynı odada refakatçi kaldık 1 aya yakin.. ve bir gün annem gitti......
Ben hiç tanımadığım bir şehirdeydim artık.. yapayalnız..

..üzerinden 3sene.4 ay geçti eşimle bu olaydan 6 ay sonra evlendik. Evlenirken de tek başınaydim.. Şimdi mutlu bir yuvam var Allah esirgesin.. Aradığım o yuvayı buldum galiba.. anneciğimin mezarına 15 günde bir gideriz eşimle.. Ancak bebeğimiz olmuyor eşimde sperm düşüklüğü var.. Ben bu hayatta bir yavrum olsun istiyorum...
Aglaya aglaya okudum kanser hastaligini gecen ay yenen biri olarak.o acilar tarifsiz kaldiki ben annenizin ucte birini bile cekmemisimdir o acilarin.unutmadan lutfen sizde tahlil yaptirin mutkala cunku benide genetik vurdu.bebek olayina gelince eger boyle iyi bir esim olsaydi onum bebegi olmasaydi her turlu kabulum olurdu.merhamet bir adama en cok yakisan seydir. Zira benim 10 milyara yakin para alan baktigi zaman adama benzeyen esim beni ameliyat masasinda birakti avmlerde gezdi. O yuzden benim artik tek kriterim merhametli olsun.tekrar evlenecek olsam asgari ucret alsin sadik olsun merhametli olsun yeter.siz cok guclu bir insansiniz lutfen hayatinizi guzellestirin.❤🐞🎈
 
Senin onca emeğine onca hizmetine rabbimin karşılık vermeyeceğini seni sevindirmeyecegini mi sanıyorsun hizmetini yapmışsın acılarin dinmiş şimdi ödül zamanı duaya sarıl tedavinizi olun rabbimtez zamanda kucağınızi doldursun inşallah..
 
Hayatım birçok sıkıntıyla geçti ikinci evliliğini yapmış anne babanın çocuğu olarak dünyaya geldim. Annemin ilk evliliginden 2 ablam babamdan 3 abim vardı. 2 abim yurtdışında yaşıyor belki kan bağı var ancak abi diyemem çünkü sayılı gördüm. 1 abim ve diğer 2 ablamla daha çok vakit geçirdim. 3 sene öncesine kadar abla dediğim insanların aslında sırf annemle görüşmek için benle de konuştuklarının farkına vardım....
Babam üvey babadan farksızdı sevildiğimi hiç hatirlamiyorum. Anneme şiddet uygulardi ve hiç anlasamazlardi. Almanya'da yıllarca çalışmış bir sürü parası 10u aşkın dairleri varmış. Gece hayatında hepsini yemiş babacığım.. Annem varken başka kadınlar da varmis. Ben küçükken yavaş yavaş herşeyi yok olmaya baslamis.. Doğduğum ev büyük ,el oyması koltuklar,şatafatlı avizelerin olduğu balkonundan pembe çiçekler sarkan 5.kat bir apartman dairesiydi. Ben 15 yaşıma geldiğimde onu da sattı babam. Küçücük bir eve geçtik.. tabi o kadar mal mülk gidince daha da bunalıma girdi annemle kavgaları daha da arttı.. bir gün yine anneme şiddet göstermeye kalkınca annem babamı terk ediyor. Ben okuldayim birşeyden haberim yok. Annemin ilk evliliğinden olan ablam bize yakın oturuyordu o da eşinden boşanıp kendine ev tutmuştu. Annemle onun yanında yaşamaya başladık. Tabi orda ablam tarafından istenmemeye baslandik ben 15-16 dayım hicbisey hatırlamıyorum doğru düzgün. Annem 50 yaşında iş bulup bir ev tuttu.. Bense çok çalışmama rağmen Anadolu Lisesi kazanmıştım o zamanlar puanla girilen liseydi. Ve annemle olan hayatımız başladı. Tuttuğu evde eşya yok hicbirsey yok.1 cekyatimiz ve tül perdelerimiz var. Annem ise gidiyor ben okula. Ev evimize yakın 3 katlı çok yeni olmayan bir ev. Kapısı tahtadan... Eve geliyorum elimde tel süpürge evi temizleyip annemi bekliyorum... Bir hali var zaten.. annem bir gün koltuk alıyor eve taksitle bir gün çaydanlık.. uzunca bir sure elimde yikadigim okul formamla okula gidiyorum... Kimse bilmiyor hayatımı okuldaki en gözde kızım belkide... Erkekler etrafımda dolaşıyor,bir sürü kız arkadaşım var. Kimseden cekincem yok öyle böyle derken annemle bir düzen kurduk. Oradan çıkıp başka eve taşındık evimiz doğalgazlı teraslı.. çok iyi değil ama diğer evden güzel..
Bu sırada babamı görüyorum yolda ara sıra denk geliyor yaşadığımız yer kucuktu. Annemle çekişmeli boşanma davaları var. Bir gun gördüm zayıflamisti baya o beni gormedi.sonra duydukki hastaneye kaldırmışlar hastaymis. Annemle ziyatine gittik. Bir ay sonra ölüm haberini aldım telefondan... o sıra büyük bı depresyon yasadim...ben üniversite kazandım annem çalışıyor... Bir otelde kahvaltı veriyor,nur iicinde uyusun benim Gül kokulu annem.. çok yorulurdu ama belli etmezdi bana.. beni çok istiyorum diye üniversiteye götürdu yurt tuttu. Şimdiki aklım olsa gitmezdim anneme destek olurdum.. üniversiteye gittim ama annem hep aklımda yalnız bıraktım onu.zaten yalnızdık bu hayatta.
Yaz tatilinde evimdeydim annemin yanında ona destek olmak için bir işte çalışmaya başladım.. işyerinin sahibiyle abi kardeş gibiydik belkide iyi iki arkadaş.. aklımı çeldi içimdeki boşluğu dolduracak bişey buldum belkide onda bilmiyorum ne. Baba sevgisi belkide. Üniversiteyi bırakıp evlendim o adamla... Benden 11 yaş büyüktü... Belkide anneme daha yuk olmak istemedim..kendi yuvamı düzenimi kurmak istedim. Ancak sıkıntılar başladı evliligimde. Zaten evlilik kafasında da değildim.. kendisi alkolü çok severdi ve ben aradığım o sıcak yuvayı bulamadım...
Bu sırada öğrendim ki annem rahatsız aldım annemi hastaneye götürdüm ben demesem annem hala gitmezdi. Bir sürü tahlil sonucu annemin kanser olduğunu öğrendik..
Annem işi bırakıp ilk evliliğinden olan kızının yanına gitti ameliyat olmak için. Benimde o sırada düğün hazirliklarim var.. biz evlendik annem beni gelinlikler içinde gördü. Ancak hiç istemedi o kişiyi ailesi desen kili kırk yarıyor bir gelinligi almak için aylarca dusunuyorlar neysee.. Annem büyük ablamın yanına gidip gelmelere başladı orada kemoterapi alıyor tedavi oluyor evine geri dönüyordu.
Annemin hastane gidip gelmeleri artmaya başladı tedaviler çare vermedi. Her gittiğinde bir organından ameliyat oluyordu. Bir orada bir burada yollarda hasta bir kadın.. Ben mutsuz bir evliliği surduuyorum çünkü başka çarem yok..hatta boşandık eşimle ama aynı evde devam ediyoruz yaşamaya. derken birgun annemi görmeye ablamın evine gittim.Annem burnumda tutuyor ablama yük olmamak için sildim supurdum annemin yemeğini yaptım.. baktım ki ablam gezme tozma peşinde annem yemek yemismi yememismi umrunda değil.. yine birşey demedim.. bunalmistir diye. 10 gun kaldım orada. Annem ben evime dönerken babamdan aldığı maaşın bir kısmını bana verdi. Harçlık olsun diye. Kendi maaş kartını da enişteme vermiş onlara yük olmamak için.. eniştem bunu duyunca gideceğim gün bir kavga çıkardı annem ben ablam aynı arabadayiz annemi hastaneye götürucez oradan beni otogra birakicaklar. Ben para için oradaymisim 10 gün para beklemişim asla para için değil annem için oradaydım... Beni arabada hüngür hüngür aglatti. Annem hasta kadın ağlıyor ben ağlıyorum.. hastane kapısına bıraktı bizi ve abla dediğim insanla basıp gittiler.. ben bilmediğim bı sehirdeyim zaten. Annemin kanseri böbreklere metastaz yaptığı için yapay böbrek takılı o haldeki kadını tekerlekli sandalyeye koyup tedavisini ettirdim.. annem sirtindan vurulmusa döndü ağlaya ağlaya hastane bahçesinde bekledi. Ben o sırada annemin dosyasını aldım. Yaşadığımız yere götürmek için anneme de bilet aldım.. taksiye atladık oradan otogara.. ancak annem yatak hastası.. yürüyecek hali yok o halde otobuste evime getirdim..
Biz anlasamasak bile eşimle annem ve ben bir iki ay yaşadık sonra baktık olmuyor bir akşam yine eşim tartışmaya başladı aldım annemi kendi evimize geldik...
Bu sırada annemin eski halinden eser yok..40 kilolara düştü kanser her yerini sarmış..
Merak etme dedim ben tedavine kaldığın yerden devam ettiricem. Annemi yaşadığımız yere 2 saat uzaklıktaki bir üniversite hastanesine götürdüm tek başıma her hafta götürürdum. Annemi tekerlekli sandalyeye koyardim. Kendim 45 kiloyum herkes 18/19 falan sanıyor beni. Annanenmi diye sorarlardi.
Bir gün yine annemle hastaneye geldik bir yerde kalmamız gerek ben annemi de taksiye koyup yaşlı taksici amcaya buralarda kalabileceğimiz bir pansiyon otel varmı dedim. Yaşlı amca yakınlarda biryer olduğunu söyledi bizi annemle bir aparta getirdi.
Annemle beni kapı girisinde pansiyon yetkilisi karşıladı. Odamızın anahtarini verdi.. tel numarami Tc kimlik aldı. Biz annemle orada kaldık ertesi gün sabah ezaninda yola çıktık hastaneye geldik. Derken işimizi hallettik 2 saatlik mesafede olan evimize döndük.
2 ay sonra telefonuma bir mesaj düştü annen nasıl oldu sen nasılsın..
Pansiyondaki o genç adam. Ben çalışıyorum o sırada.. iyiyim dedim annemi sorarsan o pek iyi değil. Ben çalışıyorum o sırada..annem baya kotulemisti bugün yarın derler ya öyle. Bende durumun ciddiyetinin farkında değilim ya da inanmak istemiyorum annem iyileşecek hep bir umut var.
Öyle böyle derken o genç adam yani şimdiki eşim hergun aradı sordu halimi hatrimi..Siz dedi her hafta çıkıp tedavi için buraya geliyorsunuz burdan size bir ev tutalım burda yaşayın.. bilemedim.. ama orada yaşamak da manasızdi. İnternetten ev bulduk ve taşıdı bizi eşim oraya..
Annemin de hosuna gitti bu durum. Nasılsa artık tedavisi daha rahat olacaktı. Ancak 1 ay yaşayabilir annem...
Çok kötüleşti hastaneye kaldırdık. Çoklu organ yetmezliği dediler. Son günlerde karaciğeri de iflas edince vücudu balon gibi oldu. Heryeri kapkara morardı.. onsuz yaşayamam dediğim annemi o halde görmek de varmis.. eşim hep yanımdaydı..
Ablam dedigim insanlar yoktu kimse yoktu sadece ben annem ve eşim..
Aynı odada refakatçi kaldık 1 aya yakin.. ve bir gün annem gitti......
Ben hiç tanımadığım bir şehirdeydim artık.. yapayalnız..

..üzerinden 3sene.4 ay geçti eşimle bu olaydan 6 ay sonra evlendik. Evlenirken de tek başınaydim.. Şimdi mutlu bir yuvam var Allah esirgesin.. Aradığım o yuvayı buldum galiba.. anneciğimin mezarına 15 günde bir gideriz eşimle.. Ancak bebeğimiz olmuyor eşimde sperm düşüklüğü var.. Ben bu hayatta bir yavrum olsun istiyorum...
😢Hayatını uzulerek okudum rabbim en kisa zamanda evlatla taclandirsin yuvani benimde yakin bi arkadasimin esinde ayni sikayet vatdi ilk bebek tüp bebek le oldu ikinci normal kendiliginden oldu Allahdan umud jesilmez raabim yuzunuzu guldursun
 
Annem bu hayattaki kanayan yaram ve konunuzu okurken gozyaslarimi tutamadim. Oyle derinden hissettim ki yasadiklarinizi...

Anneniz huzur icinde uyusun. Cok emektarmis. Siz de oyle hayirli ve guzel bir evlatsiniz ki...

Umarim tez zamanda bebeginize kavusursunuz ve cok mutlu olursunuz.
 
film gibi

Neler yaşamışsın öyle

Okurken içim burkuldu

Allah rahmet eylesin annene de babana da

İnşallah eşinle çok çok mutlu olursunuz.
 
Offf içim parçalandı. Ne acıklı bir hayat hikayen varmış. Roman gibi. Çokta güzel anlatmışsın. Kalemin çok kuvvetli. Ama valla helal olsun. Ne güçlü durmuşsun 👏🏻👍🏻
Sperm düşüklüğü çok problemli bir sorun değil. Erkeklerin hiç spermi olmuyor, ameliyat oluyorlar. Gebelik için tek sperm yetiyor. Biz en son eşimle Ankara’da Prof Kaan Aydos’a gittik. Eğer sorun eşindeyse 3 aylık bir kür ile %90 çözerim dedi. Sizde Bir deneyin isterseniz.
Allah inşAllah size sizin gibi bir evlat nasip eder 🙏🏻
 
X