Adamin biri,
> Bilge bir kral olmakla un salmis olan kralin yanina gider.
> Krala sunu sorar
> 'Efendim soyleyin bana hayatta ozgurluk var midir? '
> Kral 'Elbette' der,
> 'Kac bacagin var senin? '
> Adam soruya sasirarak 'Iki efendim' der.
> Kral 'Pekala, tek bacaginin ustunde durabilir misin? '
> 'Elbette' diye cevap verir adam.
> Kral 'O halde hangi bacagin ustunde duracagina karar ver'.
> Adam biraz dusunur ve sol bacagi ustunde durmaya karar verir.
> 'Tamam' der kral
> 'Simdi de oteki bacagini kaldir.'
> Adam sasirir 'Bu imkansiz kralim' der.
> 'Gordun mu? ' der kral '
> Ozgurluk budur.
> Sadece ilk karari almakta ozgursun.
> Ondan sonrasinda degil.'
>
>
> Tiziano Terzani'nin 'Atlikarincada Bir Tur Daha' adli kitabinda
> Okudugum bu kucuk oyku yillardir tartisilan ozgurluk kavrami
> uzerinde bir kez daha dusunmeme yol acti.
> Hayat gercekten boyleydi.
> Ilk karari aliyordun ve gerisi o ilk karara bagli olarak
> gerceklesiyordu.
> Hayat hata kabul etmiyordu.
> Ilk kararin dogruysa isler yolunda gidiyordu
> ama eger yanlis bir karar aldiysan,
> hersey zincirleme yanlis gidiyordu.
>
> Mesela meslegini secerken...
> Hasbelkader, iyi dusunmeden, yeteneklerinin farkinda olmaksizin
> bir meslek sectiginde omur boyu isini zorla yapmaya
> mahkum oluyordun.
> Isinin basindayken baska bir is yapmayi ozluyordun.
> Ama biliyordun ki; ozgurlugunu kullanmis ilk karari vermistin ve
> Yeniden baslama cesaretin yoktu.
>
> Bazi insanlar vardi hayatta...
> Onlar ise her seyi ardlarinda birakip yeniden baslayacak kadar
> cesurlardi. Ama sen onlardan biri olamiyordun.
> Bunca emek bunca calismayi sanki copmus gibi bir cirpida
> ativeremiyordun.
>
> Oysa goz ardi ettigin bir sey vardi. Hayat cok kisaydi
> Ve mutsuz oldugun islerle zaman oldurmek
> ayni zamanda ruhunu oldurmekle es anlamliydi.
>
>
> Evlilik konusunda da iyi karar vermek gerekiyordu.
> Yanlis bir karar ayni evde yasayan iki dusman yaratabilirdi.
> Ask zorunluluga donusebilir ve hayatini cehenneme cevirebilirdi.
> Ilk karari aliyordun, bu konuda ozgurdun
> ama devaminda senin kararina bagli olmayan
> pek cok sey gerceklesiyordu.
>
> Hayat kararlardan ibaretti ve kararlar birer kibritti.
> Dogru yerde ateslediginde seni isitacak ates,
> corbani kaynatacak ates oluyordu,
> yanlis yerde atesledigin vakit ise
> icinde bulundugun evle birlikte seni de yakiyordu.
>
> Hayat oyle basite alinacak bir oyun degildi.
> Oyunun kurallarini bilmen ve ona gore oynaman gerekiyordu.
> Ama cogu zaman oyunun kurallarini bilmek yetmiyordu.
> Cok daha onemli olan baska bir sey vardi.
> Kendini bilmek...
> Ne istedigini, neyin seni mutlu edecegini ve kim oldugunu,
> Neler yapabilecegini bilmek zorundaydin.
> Ancak o zaman dogru kararlar veriyor ve
> mutlu bir hayata sahip oluyordun.
>
> Ve kararlar birer kibritti...
> Ya kendini yakiyordun ya da isitiyordun...
>
> Bilge bir kral olmakla un salmis olan kralin yanina gider.
> Krala sunu sorar
> 'Efendim soyleyin bana hayatta ozgurluk var midir? '
> Kral 'Elbette' der,
> 'Kac bacagin var senin? '
> Adam soruya sasirarak 'Iki efendim' der.
> Kral 'Pekala, tek bacaginin ustunde durabilir misin? '
> 'Elbette' diye cevap verir adam.
> Kral 'O halde hangi bacagin ustunde duracagina karar ver'.
> Adam biraz dusunur ve sol bacagi ustunde durmaya karar verir.
> 'Tamam' der kral
> 'Simdi de oteki bacagini kaldir.'
> Adam sasirir 'Bu imkansiz kralim' der.
> 'Gordun mu? ' der kral '
> Ozgurluk budur.
> Sadece ilk karari almakta ozgursun.
> Ondan sonrasinda degil.'
>
>
> Tiziano Terzani'nin 'Atlikarincada Bir Tur Daha' adli kitabinda
> Okudugum bu kucuk oyku yillardir tartisilan ozgurluk kavrami
> uzerinde bir kez daha dusunmeme yol acti.
> Hayat gercekten boyleydi.
> Ilk karari aliyordun ve gerisi o ilk karara bagli olarak
> gerceklesiyordu.
> Hayat hata kabul etmiyordu.
> Ilk kararin dogruysa isler yolunda gidiyordu
> ama eger yanlis bir karar aldiysan,
> hersey zincirleme yanlis gidiyordu.
>
> Mesela meslegini secerken...
> Hasbelkader, iyi dusunmeden, yeteneklerinin farkinda olmaksizin
> bir meslek sectiginde omur boyu isini zorla yapmaya
> mahkum oluyordun.
> Isinin basindayken baska bir is yapmayi ozluyordun.
> Ama biliyordun ki; ozgurlugunu kullanmis ilk karari vermistin ve
> Yeniden baslama cesaretin yoktu.
>
> Bazi insanlar vardi hayatta...
> Onlar ise her seyi ardlarinda birakip yeniden baslayacak kadar
> cesurlardi. Ama sen onlardan biri olamiyordun.
> Bunca emek bunca calismayi sanki copmus gibi bir cirpida
> ativeremiyordun.
>
> Oysa goz ardi ettigin bir sey vardi. Hayat cok kisaydi
> Ve mutsuz oldugun islerle zaman oldurmek
> ayni zamanda ruhunu oldurmekle es anlamliydi.
>
>
> Evlilik konusunda da iyi karar vermek gerekiyordu.
> Yanlis bir karar ayni evde yasayan iki dusman yaratabilirdi.
> Ask zorunluluga donusebilir ve hayatini cehenneme cevirebilirdi.
> Ilk karari aliyordun, bu konuda ozgurdun
> ama devaminda senin kararina bagli olmayan
> pek cok sey gerceklesiyordu.
>
> Hayat kararlardan ibaretti ve kararlar birer kibritti.
> Dogru yerde ateslediginde seni isitacak ates,
> corbani kaynatacak ates oluyordu,
> yanlis yerde atesledigin vakit ise
> icinde bulundugun evle birlikte seni de yakiyordu.
>
> Hayat oyle basite alinacak bir oyun degildi.
> Oyunun kurallarini bilmen ve ona gore oynaman gerekiyordu.
> Ama cogu zaman oyunun kurallarini bilmek yetmiyordu.
> Cok daha onemli olan baska bir sey vardi.
> Kendini bilmek...
> Ne istedigini, neyin seni mutlu edecegini ve kim oldugunu,
> Neler yapabilecegini bilmek zorundaydin.
> Ancak o zaman dogru kararlar veriyor ve
> mutlu bir hayata sahip oluyordun.
>
> Ve kararlar birer kibritti...
> Ya kendini yakiyordun ya da isitiyordun...
>
