Hayattan beklentilerim ve umutlarım gitgide azalıyor

GunhesH

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
11 Ağustos 2006
3.433
10
0
Ankara
29 yaşındayım...eskiden umutlarım hayallerim vardı..ve onlara ulaşabilmek için uğraşır çırpınırdım (çoğu zaman sonucunu meyvesini alamamış olsam bile) ama farkediyorum ki gün geçtikçe umutlarım beklentilerim motivasyonum azalıyor...hiçbirşeye hevesim kalmadı...ne bir erkek arkadaşa ne bir evliliğe ne arkadaş edinmeye ne sosyalliğe ne de birileri tarafından beğenilip sevilmeye....güzel bulunmaya...eskiden bunlar olsaydı kesinlikle mutluluktan uçardım ama artık birçok şeyin bana geç kaldığını düşünüyorum...inanın şu an bir erkek karşıma çıksa ve ben seni seviyorum dese inanın ilgilenicek mutlu olacak halim dermanım yok...

şehirdışına (Ankaraya) yapacağım gezilerde bile aklımda kısmetimi bulmak vardı..hatta oraya gitmeden önce kendimi çeşitli yönlerden buna hazırlamaya çalışıyordum...kıyafet tarzımı bulma, olabileceğimin en güzel en bakımlı halimde olmak..psikolojik sorunlarımı düzeltmek ve fazla kiloları vermek gibi....ama şimdi ona bile mecalim yok....beni hayatımda uzun süre sonra umutlandıran bu olay bile artık cazip gelmemeye başladı...
artık oraya sadece ablamı ziyarete gideceğim başka amaçlarım olmayacak...
artık hiçbirşey için uğraşmak istemiyorum..kendim için bile...

hayatta şu an tek zevk aldığım şey birşeyler yemek, film izlemek, müzik dinlemek ve internete girmek oldu...bir de izlediğim filmler aracılığıyla yeni aktörler oyuncular tanımak keşfetmek...ailem sağolsun onların korkuları ve yasakları yüzünden herşeyden elimi eteğimi çektim ve tekrar birşeye elimi eteğimi uzatasım bile gelmiyor..heves geçtikten sonra anlamı yok...herşey zamanında olmalıymış...
hayatımda sosyal olarak aktif olduğum sadece 2 kişi var...bir ablam bir de başla bir şehirde yaşayan canım arkadaşım....artık hayatta hiçbirşey beni kamçılamıyor..hırslandırmıyor..ve motivasyon sağlamıyor...bana bir uyandırma zili gerek ama güçlü bir uyandırma zili...artık kendime hedef koymaktan amaç bulmaktan da sıkıldım...tek derdim kendimi eğlendirerek vakit öldürmek oldu....dakikalar saatler geçmiyor..hergün benim için ayrı bir eziyet oldu...çin işkencesi gibi...ben nasıl bir yoldayım bilmiyorum...
 
Son düzenleme:
umudunu kaybeden bir insanın hayatta kaybedecek bişeyi kalmadığını düşünüyorum... hayallerinse onlar aslında sana hep uzaktır senin dünyandadır, çoğu zaman onlara ulaşılmaz ama sonuçda oralarda bi yerde kalmalıdır diye düşünüyorum ben... he bu arada filmlere merak saldım demişsin izledinmi bilmiyorum ama esaretin bedeli adlı filmi izlemeni tavsiye ederim...
 
Son düzenleme:

önerin için teşekkür ederim...belki izlemişimdir ama türkçe isminin esaretin bedeli olduğunu bilmiyorumdur..şayet izlemediğim bir filmse bulup izleyeceğim...
valla en büyük korkum..hayatta zevk aldığım çok az şey kaldı...onların bile gerçek zevk değil avuntu olduğunu düşünmeye başladım....onlar da bana yetmediği zaman ne yapacağım bilmiyorum...iş tehlikeli hal alamya başladı...sağlık durumum da pek parlak değil...hafızam ise balık hafızasına döndü...
 
canım sürekli fazla kilolarından beğenilmekten bahsetmişsin.. bence seni asıl üzen konu bunlar. bir an önce diyete ve spora başla. birkaç kilo verdikten sonra yeni kıyafetler makyaj malzemesi alırsın. işe giderken bir giyinip süslendin mi tamamdır insanın morali o zaman yerine geliyor. önerim çok yüzeysel gelebilir ama biz bayanların en büyük mutsuzlık sebebi fazla kilolarımız, vücudumuz ve dış görüntümüz bence. ama inan işe yarıyor.
 

canım evet haklısın..tabiki biz bayanların moralini dış görünüşü çok etkiliyor buna katılıyorum...ancak istediğim hale gelebilmek için uzun uğraşlardan sıkıldım ve havlu attım artık herşeye...canım kilo dediğim öyle keşke 3-5 kilo olsa neyse tam 30 kilo fazlalığım var bu da aylarca uğraşmak demek olacak...ve hiç mecalim yok..zayıflasam da mutlu olacağıma inanmıyorum nedense..
 
seni anlayabiliyorum ailenden ve yasaklardan bahsetmişsin hevesini kırmışlar malesef bende öyleyim ama güzel şeyler düşünmeye çalışıyorum kendimi bazı şeylere motive etmeye calısıyorum bence snn yenı bi arkadasa ihtycn var dertlesebilecegın senı harekete gecıren bi arkdas
 
Bana kalırsa seni uyandıracak o zil iş hayatında..

bunu inkar edemem haklısın ama iş de ha diyince bulunmuyor...yüksek lisans yapanlar bile iş bulamazken evde otururken ben bitmemiş okullu halimle nasıl iş bulayım ki ?
bulduğum işlerin de çalışma saatleri çok ağır oluyor..en basitinden bir tekstil fabrikasında işçi olayım desen (haddimi aşmayım çapımı bileyim diyip en mütevazi işlerden birine gireyim desem)
mesainin 11 e kadar sürdüğünü ve ücretin de çok az olduğunu görüyorum...bir de istanbulda yaşadığımı ve yol parasını da düşünürsek....

merak ediyorum acaba okulu bitip de iş bulamayanlar nasıl vakit geçiriyor neler yapıyor ?
 
Son düzenleme:

canım sen kendini nasıl motive ediyorsun mesela...örnek verebilir misin ?
zaman zaman ben de etmeye çalışıyorum ama çok kısa sürüyor etkisi...sonra avuntu olduğunu düşünüp daha da üzülüyorum..
 
Motivasyon kaybı çağımızın sorunu işin olsa işte,eşin olsa evde,arkadaşların olsa sosyal hayatta,evinde ailenle ...hepimiz motivasyon kaybı yaşar ve umutsuzluğa düştüğümüz durumlar olur .Benim önerim motivasyonunu arttıracak kişisel gelişim kitapları edinmen,isim vermiyorum çünkü senin durumunu en iyi sen bilirsin kendine uygun olanını seçebilirsin.Birde otobiyografik hikayeler,romanlar(başkalarının hayat tecrübeleri yol gözterebilir).Bu süreçte sadece kendine özel zamanlar ayır.Şunuda aklında tut sorun ne olursa olsun yalnız değilsin... hepimiz şekli farklı benzer sorunlar yaşıyoruz zararda görüyoruz,önemli olan az zararla sıyrılman...Umudunu kaybetme sevgiyle kal :)
 
Canim senin durumun beni korkuttu. 29 yasindasin ve calismiyorsun... ve okul fln bitirmedim diyorsun. Anliyorum ama bu zaman kadar hic bir yerde calismadin mi? En azindan ne bileyim dil ogrenebilirdin, muhasebe kursuna vs gidebilirdin, bilgisayar dersleri alabilirdin. Benim bir arkadasim liseden mezun ama ingilizcesi cok guzeldi hostes oldu...Yani ne bileyim herkes illaki bir alanda is buluyor ve bir meslek edinmeye calisiyor. Ben desen ayni durumdayim unv den terkim ama Barmaid lik yapiyorum bir barda... Mutlaka herhangi bir is konusunda tecrube edinmelisin. Geleceginden hic korkmuyor musun? Yani ne bileyim evde oturup kismet mi bekliyeceksin yoksa baska planlarin var mi? Belkide okula gitmelisin acik ogretim fln hemde calismalisin boylece kaybettigin yillari hizlica geri kazanmis olursun. Bende okula devam etmeyi dusunuyorum 26 yasina girecegim 1 ay sonra... Bu is konusunu ihmal etme bence
 

canım daha önce çalıştım..hem de 5 sene çalıştım ama berbat geçti...arkadaş bile edinemedim..her zamanki gibi bulunduğum ortamın en eziği ben oldum malesef..kimse bana yanaşmadı...
açıköğretimde son sınıftayım şu an ..3 tane dersim var onları verdiğim an mezun olucam ama bu bile bana birşey ifade etmiyor..sırf babamın gönlü tatmin olsun diye okuyorum..benim işime yaramayacağını beni bu çukurdan çekip çıkarmayacağını biliyorum..diploma benim için sihirli değnek değil..ancak selpak mendil kadar değeri var gözümde...
evde kısmet bekledim o da olmadı mahallede hergün dolaştım tur attım gören beğenen olmadı...napalım kaderim böyleymiş...zorlamanın anlamı yok diye düşünüyorum...müzmin bir bekar olarak babamın yanında oturmaya devam edicem başka çarem yok...
 
Son düzenleme:
ßu şekilde hayat geçmez kendine hayatı zindan etmeye hiç hakkın yok.. Titre ve kendine gel... Öncelikle Spor yapmaya başla.. Artık hemen hemen her parkta spor aletlerinden var.. Yürüyüş yapıp ardından o spor aletleriyle hareketler yapıp hem oyalanıp hemde kilo vermeye çalışabilirsin..Yemek yerkende bir tabağın hepsini bitirmek yerine yarısını koyup tamamen doymadan kalkman midenin küçülmesini sağlar böyle böylede kilo verebilir insan. Eğer açıksan saçlarının rengini değiştir. Kendine farklı uğraşlar bul.. Yakınlarından arkadaşlıklar edin ki onlarla çıkıp kafa dağıtabilesin. Bi cafede oturup dertleşebilesin... Kendi kendini dinledikçe çıkamazsın işin içinden depresyona girersin dicem ama girmenede pek bişi kalmamış..Canım bence hepimize kulak ver..Kalk biraz değişik bişiler yapmaya çalış...
 
Kusura bakma ama psikolojik yardım alman gerektiğini düşünüyorum.
İnsanlar her zman mutlu olmaz...
Benimde babam yıllarca bize eziyet etti kan kusturdu ama hiçbir zaman aman bi köşeye oturayımda depresyona gireyim demedim. Aksine hayata tutuanabilmem için çalışmam sürekli kendimi yenilemem gerek dedim. İnsanları sevdim, kendimi sevdim, okumayı sevdim...
Unutma kişinin en değerli varlığı özgüvenidir, pozitif bakabilmesidir hayata...
Bunu kaybedersen baştan bitersin, yenilirsin.
Tıpkı senin şuan içinde bulunduğun durum gibi..
29 yaşındasın ve bana kalırsa herşey sana kendiliğinden gelsin diye beklemişsin, kendini geliştirme teşebbüsünde bulundun mu hiç?
Belediyeler o kadar güzel kurslar veriyorki ben bile gidicem üni. mezunu olduğum halde...
Çünkü yeni birşeyler öğrenmek, yeni ortama girmek benim için bulunmaz bir hazine gibi...
İinsanlar senin ışığını görmezse zaten bana yaklaşmazlar ki. Bu şekilde hep yanlız kalırsın. Sen girişiceksin, sen gidip tanısacaksın kendi fırsatlarını kendin yaratacaksın.
Şuan çalışmıyorsun galiba. 30 yaş asla geç bir yaş değil. mahallede döne döne tur atıp koca aramayı bırak ve kendine bak.
Bu kafayla gidersen düşünemiyorum sonunu...
Şikayet etmeyi bırak, silkelen, birşeyi istemezsen inanmazsan asla başaramazsın.
Senin o mendil dediğin diploma herşey demek!!! bunun bile farkına varamamışsın, kendin bilirsin.
O halde hep imrendiğin hayatları izle dur birde çekirdek al eline ohhh senden alası yokkk.....
 
Son düzenleme:
sanırım siz rahatı bulmuşsunuz. kendinizi iyice salmışsınız. ekmek elden su gölden. çalışmamaya bahaneniz var, zayıflamak istemiyorsunuz neymiş mecaliniz yokmuş. paraya ihtiyacınız olsa o parasını az bulduğunuz işe girmek için can atar, ihtiyacınızı karşıladığınız için mutlu olurdunuz. insanın hayatta amacı hedefleri olmalıdır. onlara ulaşmak için çabalamaya başlayınca insan yaşamın değerini anlar. mutlaka bir işe girin para kazanın, ailenize yük olmayın. sizi üretken görünce mutlu olurlar. o parayla diyetisyene gidin, psikoloğada gidin. hedef koyun kendinize, biriktirin kendinize araba alın. yürüyüşe çıkın, böyle giderse yakında 50 kilo fazlalığınız olabilir.
 
senin yerinde olsaydım sırf beni beğenmeyenlere (erkeklerde dahil) inat öyle bir hırs yapardım ki, kendime öyle bir bakar yetiştirirdim ki hepsinin ağzını açık bırakırdım..içimi dışımı baştan aşağı yenilerdim.. Türkiye'de yüzbinlerce üniversite mezunu insan var bu kadar insan biryerlerde çalışmıyor da napıyor mantıklı ol .. sen işsiz olanlara odaklanmışsın.. o yüzden önce okul bitirmeye gayret göster aöf olduğu için bir taraftan da iş ara ki bence fırsatlar şehri istanbul..3-5 lira deme bul bir iş çünkü ailenin yanındasın geçim derdin ev masrafın olmayacak..aynı esnada sağlıklı bir diyete başla.. zaten düzenli olarak evden çıkacağın için bile kilo kaybın olur..30 kilo fazlam var deme, 5 kilo fazlası olan insandan çok daha başarılı ve mucizevi bir şey gerçekleştirmiş olacaksın..daha büyük fark yaratacaksın.. gardırobundaki büyük beden kıyafetleri çöpe atarken aldıgın keyfi hiç bi yerde alamıcaksın..bu şekilde kendini kampa al.. kendine 1 yıl süre tanı sonunda kısmetin seni bekliyor olacak bundan adım kadar eminim.. eğer bu genç yaşında silkelenip bunları yapamazsan bir daha kendi hayatından hayır bekleme..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…