Hayattan, insanlardan korkuyorum

hayat herkesin dertlerine üzülecek kadar uzun değil. Devlet hastanesinde bir psikiyatriye gidin , hem psikiyatriye devam edin hem de psikoloğa yönlendirmesini isteyin. Devlet hastanelerinde güzel imkanlar var, maddi durumunuzu beklemeyin.
 
Fark ettiniz mi bunlarin hepsi olasilik
Gerceklesmis seyler degil
Siz ortada olmayan seyler icin kendinizi uzup duruyorsunuz
Bu sizin kendinize yaptiginiz bir haksizlik
Duyarli olmak empati yapabilmek baskasinin acisini hissedebilmek cok guzel seyler
Ama sizinki cok fazla
Her seye bu derece takarsak inanin yasayamayiz
Uzuntu insani fiziksel ve psikolojik olarak bitiren bir sey kendinizi hasta mi etmek istiyorsunuz baskalari icin?
Siz iyi olmadan baskalarina nasil yardim edeceksiniz?
 
Duygusalligi filan boş verde kotu hastaliklarin cogu stress ve uzuntuden oluşuyor. Boyle ona agladim, bunu düşündüm diye devam edersen ilerde erken yaşta hasta olursun, ugrasirsin.

Şurada yasacagiz 70-80 sene, belki o kadar bile degil. Tabi ki bencil yasama ama bu kadar sagi solu dusunerek omrunu harcama kendine vak, mutlu olmaya bak. Dunyanin tekrari yok.
 
İnsan muammadan çekinir hayatta senaryodan oynanmıyor çıkan insanlarda belirli karakterde olmuyor korkmak biraz fazla ama tereddüt çoğu kişide vardır
 
Merhaba herkese.
Aşırı duygusalım. Aileme, yaşanılan toplumsal olaylara, burada okuduğum olaylara bile üzülüyorum.
Bu kadar kırılgan olmak korkutuyo beni
evlendiğimde türlü olaylar yaşayabilirim
Çocuklarımın bir çok sorunu olabilir
Okuyorum burayı takip ediyorum neler oluyor hayatta bunları bende yaşayacak olabilirim.
Kardeşim evlilik öncesi 7 senelik ilişkisinden ayrıldı
Onlar için senelerdir üzülüyorum, ağlıyorum geceleri
Yeni biriyle tanışamayacak unutamıyacak diye içim içimi yiyor
Diğer kardeşim eşiyle boşanma davası açtı çocukları vardı aynı şekilde kahroldum sürekli çocuk nolcak
Ya başkasıyla evlenirlerse diye düşünüp bunalıma girdim rüyalarıma girerdi.

Evde sorunlar oluyor kardeşlerimden biri 28 29 yaşlarında tabiki babamı üzüyor diye tartışıyorum, bütün gece uyuyamadım ağladım.

Dayılarım birbirleriyle kavga ediyor onuda sürekli düşünüp ağlıyorum anneleri çocukken ölmüş onlar çok sıkıntı çekmiş şimdi niye birbirlerine böyle yapıyorlar diye duygusal düşüncelere dalıyorum adamlar 50 yaşında neredeyse bunu düşünmüyor mu gidip yakalarına yapışmak geliyor.

Kuzenim kekeme okulda onunla dalga geçiyorlardır ileride ya bi kızda onu beğenip evlenmezse diye düşünüp üzülüyorum.

Burda birisi kocam aldatıyor diyo ya da haksız birisine çok aşırı yükleniliyor haksız blle olsa ben onun neler hissettiğini düşünüp üzülüyorum.

Sizce benim piskolojim mi bozuk?? Gerçekten yardım almak istiyorum bazen ekonomik olarak gücüm olduğunda.

Normal mi bunlar? Zayıf olmak istemiyorum bu kadar şeyi düşünmek kafama takmak istemiyorum bazen aşırı tepkiler veriyorum yanımda birisi ağlayınca ona da rahatsız oluyorum.
Teşekkür ederim fikirlerinize.
Evet haklısın herkes seni üzebilir bu özelliklerinle ve tabiiki değişmez ve buna izin verirsen.
Çok empati yapıyor olabilirsin gereksiz beynini seni ilgilendirmeyen olaylarla doldurup enerjini tüketme kendine kalmaz sonra. Bırak kim kimle kavga ediyorsa etsin sana ne eşşek kadar insanların derdi senin derdin olmasın herkes kendinden sorumlu bu hayatta.
Mutlaka bir terapiste git burada okuduğun hiçbirşey sana tam yarar sağlamaz. Bu kadar iyi hassas ve duygusal olman insanların seni rahat sömürmesine ve üzmesine yol açar, önce kendini düşünmen gerektiğini birilerinin kafana çaka çaka yazması lazım. Hayatta herkes ama istisnasız herkes sadece senden alacağı faydaya bakar, sanma ki karşılıklısız ilgi sevgi vs vardır.
 
Boşanmanız gerekiyor çünkü bence sizi sevmiyor sevseydi başka bi kadını hayal dahi etmezdi. Ve büyük eksiklikler tatmin olmadığı hisler varki çok iğrenç olan eskort kadınla tatmin olmaya çalışıyor gerçi bu onun basit bi karekter olduğunu da gösteriyor her türlü çözüm boşanmak böyle midesiz insanla evlendiğiniz için kendinizide yargılayın.
Şunu şuraya bırakıp gidiyorum. Düşmez kalkmaz bir Allah var diyerek!
 
hayat herkesin dertlerine üzülecek kadar uzun değil. Devlet hastanesinde bir psikiyatriye gidin , hem psikiyatriye devam edin hem de psikoloğa yönlendirmesini isteyin. Devlet hastanelerinde güzel imkanlar var, maddi durumunuzu beklemeyin.
Onerebileceeginiz bi doktor var mi ankarada oturuyorsaniz
 
Ben istanbul' da yaşıyorum o yüzdrn ankarayı bilemiyorum malesef
 
anksiyete gibi görünüyor. ben de benzer kaygılar duyuyorum ama anlattığınız kadar etkilenmiyorum. psikolojik destek alın ve etkileri en aza indirin.
 
Back
X