merhaba iki yıllık evliyim bir aylık bebeğim var. evlendiğimden beri huzur vermeyen kaynanam var. şöyle ; başka bir şehirden altlı üstlü yaşayacağım bir evlilik yaptım. eşimi çok seviyorum ama annesi namazında niyazında görünüp insanlıktan nasibini almamışlardan. ben yeni şehre zaten zor alıştım geldiğimden beri sayısız kere ağladım üzüldüm yaptıklarından dolayı. ilk zamanlar iş bile bulamadım şimdi tam istediğim gibi bir işim var sözde istemesem de annesi bakıcaktı ben devam edicektim ama doğum yaptığım günden beri triplerde artık canıma tak etti. karantina yüzünden annem gelemedi bu ikinci gün yemek bile yapmadan günde beş dk bebeği görüp çıktı sezeryanlı dikişli halimle bi başıma kaldım. yinede bişey demedim her geldiğinde verdim kucağına bildiğim şeyleri bile sordum egosu tatmin olsun diye ama hiç destek olmadı günde bir defa beş dk indi. bebeğim kolik hiç durmadan ağlıyo benim çiğerim parçalanıyo o sesini duyduğu halde inmiyo bu kadar vicdansız.geldiğinde iki dk bak yemek yiyim diyorum ki saat üç olmuş oluyo o kadar vizdansız ki umrunda bile değil. hala hakkımda eşime çok bilmiş büyük lafı dinlemiyo diye bakmıyorum çocuğa demiş.dinlemediğim konuda şu bebeğim isilik oldu sıcaktan bu üşüttünüz diye tutturdu ondan ağlıyo bu kadar dedi o örttükçe ben açtım bilmiş oldum