Hayattan zevk alamaz oldum :(

banu123

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
24 Haziran 2009
6
0
86
38
İstanbul
Ben nasıl bu hale geldim bilmiyorum hayattan hiç zevk alamaz bir haldeyim mutlu bir evliliğim dünya iyisi bir eşim ve canımın canı melek bir kızım var ( 10 aylık )
mutlu olmam için bu kadar sebep varken ben nedense hep bir mutsuzluk içindeyim. Hele ki akşam olupta şim işten geldiği zaman dahada bir çekilmez oluyorum beş karış bir surat böyle olmayı bende istemiyorum ama elimde olan bir durum değil ki...
Kızım hep zor bir bebekti hala öyle son< zamanlarda gece uykularına yatması tam bir işkence halini aldı uyku vakti geldiğinde mızmızlanmaya başlıyor uykusu olduğu belli ama inatla uyumuyor önceleri sabah 7 de kalkar sütünü içer uyur 10 da kalkardı ama şimdi saat 6 dedimi ayakta geri de uyumuyor
eşim derseniz 8-9 aydır bitmek tükenmek bilmeyen bir iş stresi akşam eve geldiğinde tlf susmaz arayanlar hep işyerindekiler işte şu nasıl olacakta bu nasıl olacakta beraber bir yere gideriz yine aynı tlf tlf tlf susmaz o olmadan işler yürümez bir türlü tatilde bile rahat bırakmadı tlf artık kafayı yemek üzereyim eşimi çok sevdiğim halde artık cinsellikten bile zevk almaz oldum benim için yerine getirilmesi gereken bir vazife halini aldı ki onu da ne kadar yerine getirdiğim tartışılır. şimdi 1 hafta evden uzaklaşmayı düşünüyorum tatile çıkacağım 1 hafta ne eşimin ne de tlf unun sesini duymak istemiyorum
arkadaşlarım deseniz hepsi çıkarcı hep beni kullanıyolar düşünün aryık kredi kartımı isteyecek kadar ileri gitti biri (arkadaşına borç vermek normal bişey olabilir ama daha öncesi de var) arkadaşım diybileceğim güvenebileceğim çok az kişi kaldı fakat ben insanlara olan güvenimi kaybetmek üzereyim kimseye hayır diyemediğim iyi niyetli olduğum için kullanıldım hep....
Kendimi ne derecede ifade edebildim bilmiyorum ben nasıl bu hale geldim onu da bilmiyorum ne yapacağım nasıl düzeleceğim onu hiç bilmiyorum bana yardım edebilecek olan biri varmııııııııııı...... Neler oluyor banaaaaa ......
 
Sanırım Doğum sonrası Depresyon Durumunu yaşıyorsun sen canım..
Günlük planlar yapın
Çevrenizdekilere durumunuzu anlatın Konuşun.
Kendinede vakit ayıracağın BEN Saatin olsun.Bebeğini Annene vs.. bırakabilirsen.
Gün içinde bir kaç saat kendine ayır.
Kitap oku yanlız kal,kuaföre git,yürüyüş yap.
Eşinle durumunu hissettiklerini paylaş.
Beraber tatile çıkın,ama eşin daha duyarlı olsun.
Yada Profesyonel bir Yardım Alabilirsin Tatlım.

ınşallah herşey daha iyi olur senin için.
 
canım hayırlı olsun bebeğin güle güle büyüt inş annelik zor işte erken uyanır geçyatar her zaman yemek yemez bunları çok takma kafana düzene girer inş eşinin işi yorucu sanırım napcaksın canım herkesin işi aynı olmuyorki kimileri 1 aylık maaşı alabilmek için ömrü gidiyor sen bebeğininde içinde olduğu planlar ve aktiviteler yap zaten yaz aylarındayız bu dönemi değerlendir eve kapanma sakın dahada kötü olursun ama yinede kendini rahat hissetmiyorsan bir psikologdan yardım alabilrsin öpüyorum seni
 
sanki kendimi okudum :) benim de çok sevdiğim bir eşim ve 10 aylık nerdeyse taptığım bir kızım var ( tedavi ile kavuştum , senelerce yolunu beklediğim bir bebek yani )
ama bazen ben de cinnet geçirdiğimi düşünüyorum.... eşim saat 21,00 den önce eve gelemiyor, çok stresli ve yorgun oluyor, e ben de çalışıyorum yorgun oluyorum kızla ilgilenmek de cabası, inan akşam olunca ayağımı uzatıp 1 bardak çay içmeye hasret kaldım , ne televizyon ne başka bir eğlence yok.... yaz akşamları eşimle gezerdik geç de olsa sorun değildi ama şimdi kızımın uyku saati oluyor nerdeyse babasının gelişi, o nedenle akşam gezmeleri de yok bu sene, tatile de gidemedik bebek küçük diye

sanırım doğum sonrası psikolojisini de atamadık üzerimizden henüz :((
sorun bitmiyor ama ne yapalım allah canımıza sağlık versin, eşlerimize ve çocuklarımıza hayırlı uzun ömürler versin .hayat bu işte
bebeklerimiz büyüyünce belki biraz kendimize zaman ayırabiliriz , sabır sabır sabır , başka yapılacak bişey yok
 
barzey cim keşke kendime ayırabileceğim zamanım olsa bebeği bırakabileceğim bir yakınım malesef yok eşimin ailesiyle görüşmüyorum kendi ailem uzak
dediğiniz gibi eve kapanıp kaldım eşimle tatilden yeni döndük ama malesef ben bu tatilden de bişey anlamadım çünkü tlf ları susmadı hiç (eşimin kendi işi) bazen kendimi dinliyorum ve yakında delireceksin bu gidişle abartıyosun kendine gel diyorum ama nafile en fazla bir gün iyi sonrasında yine aynı belki bir işe girsem çalışsam düzelirmiyim onu da bilmiyorum zaten bebeğim var imkansız bişey çalışmak bilmiyorum yaaa çok karışığım ne yazacağımı nasıl anlatacağımı bile bilemez bir durumdayım
 
sanki kendimi okudum :) benim de çok sevdiğim bir eşim ve 10 aylık nerdeyse taptığım bir kızım var ( tedavi ile kavuştum , senelerce yolunu beklediğim bir bebek yani )
ama bazen ben de cinnet geçirdiğimi düşünüyorum.... eşim saat 21,00 den önce eve gelemiyor, çok stresli ve yorgun oluyor, e ben de çalışıyorum yorgun oluyorum kızla ilgilenmek de cabası, inan akşam olunca ayağımı uzatıp 1 bardak çay içmeye hasret kaldım , ne televizyon ne başka bir eğlence yok.... yaz akşamları eşimle gezerdik geç de olsa sorun değildi ama şimdi kızımın uyku saati oluyor nerdeyse babasının gelişi, o nedenle akşam gezmeleri de yok bu sene, tatile de gidemedik bebek küçük diye

sanırım doğum sonrası psikolojisini de atamadık üzerimizden henüz :((
sorun bitmiyor ama ne yapalım allah canımıza sağlık versin, eşlerimize ve çocuklarımıza hayırlı uzun ömürler versin .hayat bu işte
bebeklerimiz büyüyünce belki biraz kendimize zaman ayırabiliriz , sabır sabır sabır , başka yapılacak bişey yok

gerçekten aynı şeyleri yaşıyoruz tek fark ben çalışmıyorum bizde eşimle yaz-kış hiç evde durmaz hep gezerdik ama bu sene çok farklı sanırım bu değişikliğe ayak uydurmak zor geliyor :(
 
Dönem dönem insanın üzerine depresiflik çöker. Kendimden biliyorum istediğim herşeyi yapıyorken mutlu bir hayatım varken hep mutsuzluklara takılı kalıyorum hiçbirşey yapmak istemiyorum her an patlayacak bir bomba misali ortalıkta suratsız çekilmez aksi bir insan olarak dolanıyorum. Bana birşey söylemeye korkar oluyor etrafımdakiler. Ama geçici bir dönem biraz uzaklaşmalısın dinlenmeye ihtiyacın var diye düşünüyorum ve kendine yeni uğraşlar bulsan çok iyi gelir, düşünmeye vakit bırakma beynine hep oyalan ne bileyim kitap oku mesela kitaptaki hikayelere kaptır bir süre kendini unut :)
 
barzey cim keşke kendime ayırabileceğim zamanım olsa bebeği bırakabileceğim bir yakınım malesef yok eşimin ailesiyle görüşmüyorum kendi ailem uzak
dediğiniz gibi eve kapanıp kaldım eşimle tatilden yeni döndük ama malesef ben bu tatilden de bişey anlamadım çünkü tlf ları susmadı hiç (eşimin kendi işi) bazen kendimi dinliyorum ve yakında delireceksin bu gidişle abartıyosun kendine gel diyorum ama nafile en fazla bir gün iyi sonrasında yine aynı belki bir işe girsem çalışsam düzelirmiyim onu da bilmiyorum zaten bebeğim var imkansız bişey çalışmak bilmiyorum yaaa çok karışığım ne yazacağımı nasıl anlatacağımı bile bilemez bir durumdayım

İşe girmen en sağlıklısı olacak sanırım.Çok zor değil inan..
Bir çok yeni anne işine geri dönüyor,Uygun bir bakıcı ile.
Kendine vakit ayırmalısın.Ama öncesinde eşinle bu yaşadığın duygu yoğunluğunu paylaşmalısın.
Anneni ara gelsin o halde.bir müddet sende kalsın bu süreçte kendini dinle biraz.
İşe girmek istediğini söyle,Bebeğine bakarlar belki.
Ama Eşine durumunu anlat mutlaka konuş ve paylaş.
 
yorgunluk ve bebeğin verdiği sorumluluğun biraz ağır gelmesinin etkisi diye düşünüyorum
insan kendini dinleyecek vakitler arıyor bazen
sessizlik, yapman gereken işlerin olmadığı, birilerinin senden birşeyler beklemediği anlar
zaman zaman hepimiz bu bunalımı yaşıyoruz
geçici biir durum elbette
hayatta şükredebileceğimiz öyle çok şey var ki
bazen derdimiz yok dert arıyoruz kendimize
belki bir süre aileniin yanına gitmen işe yarar
bebeğin sorumluluğunu biraz paylaşmış olursun
biraz dinlenirsin
ortam değişir
işe yarayacaktır bence
 
Gecici bir dönem bu canim...Simdi tam manasi ile Anneligin verdigi sorumluluklari zorluklari gördügün ve yasadigin icin böyle hissediyorsun muhtemelen.

Keske bir yardimcin olsa, anladigim kadariyla esinde isi yüzünden pek yardimci olamiyor sana.:kahve:

Senin biraz kendine vakit ayirman lazim. Bebegin daha cok kücück, inanki büyüdükce sende rahatlicaksin....Sabirli ol güzelim....Gececek insallah.:teselli:
 
desteğiniz için çok sağolun arkadaşlar bu durumu eşimle paylaşmak en doğrusu haklısınız bu akşam konuşmaya çalışacağım tabi kızım izin verirse :)
 
canım galiba loğusalık deprosyonu dedikleri olay galiba canım sağlığın yerinde olsun bebğnle uzun ömürler versin ALLAHIM eşini tel hiç canını sıkma bu konuda tek değilsin ben,m bebeğim yok ama telefonu susmayan bir eşim var napsın adamcağda onlarda sıkılıyorlar havalar güzel bebişinle dışarı cıksan gezsen belki iyi gelir bişey sormak istiyorum aranızda bişey mi geçti eşinle görmek istemiyorum demişşinde
 
canım galiba loğusalık deprosyonu dedikleri olay galiba canım sağlığın yerinde olsun bebğnle uzun ömürler versin ALLAHIM eşini tel hiç canını sıkma bu konuda tek değilsin ben,m bebeğim yok ama telefonu susmayan bir eşim var napsın adamcağda onlarda sıkılıyorlar havalar güzel bebişinle dışarı cıksan gezsen belki iyi gelir bişey sormak istiyorum aranızda bişey mi geçti eşinle görmek istemiyorum demişşinde

yo hayır eşimle aramızda bişey geçmedi aksine birbirimizi çok severiz bana elinden geldiği kadar yardımcı olmaya da çalışır sağolsun zaten bu durumumdan oda çok etkileniyor ama elimde değil işte yapacak bişey yok birde işyerindeki stresten dolayı oda bunalmış bir durumda bazen eve gelir bir iki kelime anca konuşur ben kızımı uyutupta tam ona zaman ayıracakken bir bakarım kanepede uyumuş kalmış ( bensiz yatağa girmez de :) ) bazen sıkıntıdan ona sarıyorum zaten işte hiç konuşmuyorsun beni artık sevmiyorsun gibi çocukça şeyler...
Eşimi görmek istemememin sebebini inanın bende bilmiyorum dediğim gibi cinsellikten de artık o kadar soğumuş durumdayım ki yani durumum vahim anlayacağınız :)
 
yo hayır eşimle aramızda bişey geçmedi aksine birbirimizi çok severiz bana elinden geldiği kadar yardımcı olmaya da çalışır sağolsun zaten bu durumumdan oda çok etkileniyor ama elimde değil işte yapacak bişey yok birde işyerindeki stresten dolayı oda bunalmış bir durumda bazen eve gelir bir iki kelime anca konuşur ben kızımı uyutupta tam ona zaman ayıracakken bir bakarım kanepede uyumuş kalmış ( bensiz yatağa girmez de :) ) bazen sıkıntıdan ona sarıyorum zaten işte hiç konuşmuyorsun beni artık sevmiyorsun gibi çocukça şeyler...
Eşimi görmek istemememin sebebini inanın bende bilmiyorum dediğim gibi cinsellikten de artık o kadar soğumuş durumdayım ki yani durumum vahim anlayacağınız :)

tamamen annelik sendromu :)) emin ol anlattıklarını birebir yaşıyorum ...... tam ortalığı toparlayıp kızımı uyutuyorum, ohhhh şükür şöyle ayağımı uzatayım ya da eşimle vakit geçiriyim derken bakıyorum ki eşim kanepede sızmış, sinir oluyorum, git yat derim bensiz de gidip yatmaz :mymeka:
geçecek sabır :1hug:
 
tamamen annelik sendromu :)) emin ol anlattıklarını birebir yaşıyorum ...... tam ortalığı toparlayıp kızımı uyutuyorum, ohhhh şükür şöyle ayağımı uzatayım ya da eşimle vakit geçiriyim derken bakıyorum ki eşim kanepede sızmış, sinir oluyorum, git yat derim bensiz de gidip yatmaz :mymeka:
geçecek sabır :1hug:



a.s.
umarım en kısa sürede geçer :)
 
tamam işte bende sendenim. oğlum 16 aylık ve çok yaramaz bi çocuk. 5 dakika oturduğunu görsem gam yemicem o kadar yani. eşim haricinde hiçbir akrabam ve arkadaşımda yok.bazen o kadar bunalıyorumki durduk yere eşimle didişmeye başlıyorum.kendimi tanıyamaz oldum.oğlumun 2 yaşına girmesini bekliyorum. tekrar çalışırsam sanki herşey düzelecekmiş gibi geliyor. o zamana kadar yapacak birşey yok.
 
biraz çorba olmuş senin durum, eş, arkadaş, çocuk... hepsi beklenti içinde senden, sen de bunun ağırlığı altında eziliyorsun gibi geldi bana...tatil iyi fikir, bir de kendini dinleyebileceğin hobiler edinmen olumlu yansıyacaktır ilişkilerine...
 
doğum sonra çoğu bayanda olur bu canım. özellikle senin ve bebeğin alışması (birbirinize) zaman alabilir. ama bu süreçte eşinde ssana yardımcı olmalı manevi yönden en azından. duygularını ve kafanın karışıklığını paylaşmalısın onula yoksa tek başına başa çıkmak çok zor. belki ailenin yanında dinlensen ii olur en azından evde kalmayıp başka ortama gitmen ve eşinin iş yoğunluğu senin kafanı dağıtır.. ama mutlaka eşinle paylaş duygu yoğunluğunu ancak o sana yardımcı olabilir.. kendine eziyet etme tatlım. bir işe girsen daha iyi olur.. kendine inan daha fazla zaman ayırabilirsin. belki yorgunluğu oluyor ama kendini ifade etmen daha kolaylaşıyor ve sosyalleşiyorsun...
 
Evde uğraşlar bulun kendinize .
Çocuğunuz 5 yasindadir simdi .
Rahatlarsiniz
 
Back
X