Hem anne-baba hem eş olmayı beceremedik...

dogaacım bir arkadaş daha yazmış ben de yazmak istiyorum senin şu an olduğun kilodayım uzun süredir. yıllardır çocuk sahibi olmak için çırpınıyorum. zaman zman bu sebeplerin gerginliğiyle eşimle de sorun yaşıyorum. ve kendimi avutabileceğim bir bebeğim bile yok. eşim dönüp yatınca yalnız kalıyorum.bu duygusal durumun geçecek ve rahatlayacaksın. sakin olmaya çalış.

son mesajında bahsettiğin sorun ise daha ciddi bir sorun. bunuu eşinle konuşmayı denedin mi? açık açık konuşabiliyoruz demiştin yukarıda. bence açıkça konuş. çocuklu hayata geçmenin verdiği kafa karışıklığı olabilir. sen de bazı sorunlar yaşıorsun. kendini tüketip iyice kötü hissetme. al karşına bundan rahatsız olduğunu, bir problem varsa beraber çözebileceğinizi söyle.

allah yardımcın olsun.
 
ben herkesten ayrı bir yorum yapayım
bende 6 buçuk yıllık evliyim ve 6 yıldır çocuk için uğraşıyoruz ama yok olmuyor
bir sürü ilaçlar vücuda fazladan yüklenen hormonlar ve aldığım kilolar
evet kilo almış olabilirsiniz ama ne mutlu evladınız var .. benim gibi yoktan yere kilo almış değilsiniz..
millet bilip bilmeden konuşur kalbin kırılmışmı ne yaşadın bilmezler..banada geçen sene biri demişti
daha 5 senelik evliyken böyle kilo alırsan bizim gibi 20 sene sonra ne olacak diye...
inşallah atlatırsınız bu dönemleri kızınıza sağlıklı hayırlı ömürler sizede mutlu huzurlu nice seneler dilerim...

dogaacım bir arkadaş daha yazmış ben de yazmak istiyorum senin şu an olduğun kilodayım uzun süredir. yıllardır çocuk sahibi olmak için çırpınıyorum. zaman zman bu sebeplerin gerginliğiyle eşimle de sorun yaşıyorum. ve kendimi avutabileceğim bir bebeğim bile yok. eşim dönüp yatınca yalnız kalıyorum.bu duygusal durumun geçecek ve rahatlayacaksın. sakin olmaya çalış.

son mesajında bahsettiğin sorun ise daha ciddi bir sorun. bunuu eşinle konuşmayı denedin mi? açık açık konuşabiliyoruz demiştin yukarıda. bence açıkça konuş. çocuklu hayata geçmenin verdiği kafa karışıklığı olabilir. sen de bazı sorunlar yaşıorsun. kendini tüketip iyice kötü hissetme. al karşına bundan rahatsız olduğunu, bir problem varsa beraber çözebileceğinizi söyle.

allah yardımcın olsun.

Allah en kısa zamanda size de nasip etsin, annelik çok güzel bir duygu, Rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın...

Evet bebek sahibi olabilmem çok mutluluk verici bir şey, herkese nasip olmuyor ama ben de bebeğimi huzurlu, mutlu bir aile ortamında büyütmek isterdim, hele de boşanmış aile çocuğu olmasını hiç istemem, ama evliliğimde gidişat çok kötü :( geçen gün bir yazı gördüm, bir babanın evladına yapabileceği en büyük iyilik annesini sevmektir diye, eşim o iyiliği yapamayacak sanırım kızımıza...

eşim bu konuda konuşmaktan çok rahatsız oluyor, genelde söylediği çok yorgunum, zeynep uyanırsa diye konsantre olamıyorum, evde zeynep varken olmaz v.s.
zeynep artık hep bizimle olacak diyorum, hiç mi beraber olmayacağız diyorum, saçma sapan cevaplar veriyor, emmeyi bırakınca arada halasına verirmişiz sinemaya gidicez dermişiz, o zaman beraber olurmuşuz... saçmaladığının farkında mısın diyorum, sen deha mantıklı bir çözüm bul diyor... ben hamile kalana kadar hiç böyle bir sorunumuz olmadı, ne olduysa ben hamile kalınca oldu...
 
Son düzenleme:
kızımla ilgili bi sıkıntımız yok, bu arada eşim de kızımla inanılmaz ilgili, emzirmek dışında her şeyini yapar, akşam gelince yatana kadar bana vermez kendisi ilgilenir, ama biribirimizle nerdeyse kopuk durumdayız, sanki karı koca değiliz, aynı evde yaşayan iki yakın arkadaşız...

benzerını yasıyorum maalesef senı ıyı anlıyorum cok garıp bır dönem ..benım esım de ılgı delısıydı her an
pesımden ayrılmazdı,ama sımdı kızım bu saatte bıle uyumuyor,duzene koyamadık ...Bu da olumsuz etkılıyor ılıskıyı tabı..:5:
Ben bı tıtredım kendıme geldım sımdı bakım falan basladım dıyet de yapıyorum emzırenlere verılenlerden..Kendımı
aynada tanıyamaz haldeyım ucretsız ızındeyım 1 yıl daha ewdeyım,bu kadar sure böyle gectı artık toparlan dedım kendıme..
bırıne bırakamıyorsan da onunla gıt kahve ıc bıryerlerı gez dolaş..
 
benzerını yasıyorum maalesef senı ıyı anlıyorum cok garıp bır dönem ..benım esım de ılgı delısıydı her an
pesımden ayrılmazdı,ama sımdı kızım bu saatte bıle uyumuyor,duzene koyamadık ...Bu da olumsuz etkılıyor ılıskıyı tabı..:5:
Ben bı tıtredım kendıme geldım sımdı bakım falan basladım dıyet de yapıyorum emzırenlere verılenlerden..Kendımı
aynada tanıyamaz haldeyım ucretsız ızındeyım 1 yıl daha ewdeyım,bu kadar sure böyle gectı artık toparlan dedım kendıme..
bırıne bırakamıyorsan da onunla gıt kahve ıc bıryerlerı gez dolaş..

ne güzel bir başlangıç yapmışsın, ben yapamadım, yapamıyorum...
bugün çıkacaktım güya, alışveriş yapacaktım ama hava yağmurlu şimdi de, bi de kızım arabada arka koltukta tek başına kalınca kıyameti koparıyor, yürüme mesafesindeki yerlere gitmek zorundayım, onda da kucakta, pusetinde de durmuyor çünkü...

aslında hepsi boş, eşimin bana yaklaşımı nedeniyle özgüvenim bitmiş durumda, 30 kilo da versem her gün bakıma da girsem düzelmez...
 
ne güzel bir başlangıç yapmışsın, ben yapamadım, yapamıyorum...
bugün çıkacaktım güya, alışveriş yapacaktım ama hava yağmurlu şimdi de, bi de kızım arabada arka koltukta tek başına kalınca kıyameti koparıyor, yürüme mesafesindeki yerlere gitmek zorundayım, onda da kucakta, pusetinde de durmuyor çünkü...

aslında hepsi boş, eşimin bana yaklaşımı nedeniyle özgüvenim bitmiş durumda, 30 kilo da versem her gün bakıma da girsem düzelmez...

senı ıyı anlıyorum hatta aynısını yasadım dıyorum ya ewı bıle duzeltmek ıcımden gelmıyor hatta öyle bırakıyorum artık
herseyı tamamen depresyona sebep olan bır durum ,ben ucaktan paraşutsuz ıtmıs kocam gıbı hıssedıyorum,
ucurdu ucurdu mutluluktan,sonra da itti..Ama,kendım için yapıyorum;aynadakı bana küsmeye baslamıstım cunkı
o BEN degıldim:((( Zaten ew kadınlıgı baslı basına uzmanlık gerektırıyor ellerı öpülesı kadınlar..Ben de bocalıyorum
ıs hıııc bıtmıyorr..:ssz::ssz:
 

senı ıyı anlıyorum hatta aynısını yasadım dıyorum ya ewı bıle duzeltmek ıcımden gelmıyor hatta öyle bırakıyorum artık
herseyı tamamen depresyona sebep olan bır durum ,ben ucaktan paraşutsuz ıtmıs kocam gıbı hıssedıyorum,
ucurdu ucurdu mutluluktan,sonra da itti..Ama,kendım için yapıyorum;aynadakı bana küsmeye baslamıstım cunkı
o BEN degıldim:((( Zaten ew kadınlıgı baslı basına uzmanlık gerektırıyor ellerı öpülesı kadınlar..Ben de bocalıyorum
ıs hıııc bıtmıyorr..:ssz::ssz:

tam olarak duygularımı anlattın...
13 yıllık büyük aşk bir çocuk doğurmamla bitiverdi... kendimi harcanmış hissediyorum, bütün gençliğim gitmiş, güzelliğini kaybedince kenara atılmış...
hakkını yiyemem eşim her konuda yardımcı, destek, her gün ellerimden öpüyor, ama sorun da bu sadece ellerimden öpüyor, bir kadın olarak biraz ruhuma hitap etse, yapamayacak adam da değil, yapmıyor....
3-4 çocuk yapıp hala aşkını sürdürebilenlere helal olsun, benim eşim beceremedi, sadece fiziğim değişti, ben aynı benim ama bunu göremiyor...
 
benim umutlarım tükeniyor giderek,
az önce yine gittim sarıldım, sırf benden kurtulmak için bu saatte yattı...
özele girmek istememiştim ana bunu anlatacak kimsem yok, benim hamile olduğumu öğrendiğimizden beri bir kez bile birlikte olmadı benimle..
önce hamileyim dedim, korkuyor dedim, sonra lohusalık dedim, ama yok yok yok... bir insan sırf ihtiyaçlarını karşılamak için bile olsa yaklaşmaz mı karısına? bu kadar mı soğudu benden?
reddedilmeyi kaldıramıyorum artık benim de gururum var, dayanamıyorum, maymun oldum karşısında...

Ben de herkes gibi bebegin dogmasıyla geçici bir süreç diye düşündüm.

Ama bu söylediğin çok ciddi bir şey..
Eşinin sana anlatmadıgı başka sorunları olmasın?
 
Ben de herkes gibi bebegin dogmasıyla geçici bir süreç diye düşündüm.

Ama bu söylediğin çok ciddi bir şey..
Eşinin sana anlatmadıgı başka sorunları olmasın?

başka biri mi var desem, adamın ne bilgisayarla ve telefonla işi olmaz, evden işe işten eve, 1 saat geciktiği olmadı hiç, yani beni şüphelendirecek hiçbir şey yok....
başka bişey olsa söylerdi zaten, besbelli soğudu benden... aklıma başka bir şey gelmiyor...
 
başka biri mi var desem, adamın ne bilgisayarla ve telefonla işi olmaz, evden işe işten eve, 1 saat geciktiği olmadı hiç, yani beni şüphelendirecek hiçbir şey yok....
başka bişey olsa söylerdi zaten, besbelli soğudu benden... aklıma başka bir şey gelmiyor...

arkadaşım bazı erkekler ANNELİK'i öyle kutsal bir kavram olarak görüyorlar ki eşleri hamile kaldıktan sonra ona dokunarak o kutsallığa zarar vereceklerini zannediyorlar.. bu biraz psikolojik bir sıkıntı.. sanırım sizin eşinizde sizi artık sevgilisi olarak değil de sadece bir ANNE olarak görmeye başlamış....eşinizle bu konuyu konuşmaya çalışın.. olmazsa bir aile terapistine gitmeye ikna edin....
 
arkadaşım internette biraz araştırdım... buna MERYEM ANA SENDROMU deniliyormuş.... istersen sende biraz incele .. eşine bahset olmazsa.. belki bişeyler değişir....
 
tam olarak duygularımı anlattın...
13 yıllık büyük aşk bir çocuk doğurmamla bitiverdi... kendimi harcanmış hissediyorum, bütün gençliğim gitmiş, güzelliğini kaybedince kenara atılmış...
hakkını yiyemem eşim her konuda yardımcı, destek, her gün ellerimden öpüyor, ama sorun da bu sadece ellerimden öpüyor, bir kadın olarak biraz ruhuma hitap etse, yapamayacak adam da değil, yapmıyor....
3-4 çocuk yapıp hala aşkını sürdürebilenlere helal olsun, benim eşim beceremedi, sadece fiziğim değişti, ben aynı benim ama bunu göremiyor...

bEN DE sasırıyorum cok zaman hem 2 cocuklu,hem elele gezen insanları görunce ..Bebek cok yoran bır surec zaten
ıkıncı de hıc dusunemıyorum,esım babalık sınavını weremedı dıyorum hep..Bir anda lohusa erkekler oldugunu ögrendım,senınkı
de öyle demek kı...Eşim de altını alır,mama hazırlar,cıkacakken cantasını hazırlar,uyurken uyutmadan uyumaz amma
velakın dedıgın gıbı bana karsı degısık gıbı gelıyor ama kılolu degılsın falan dıyor..Sebep kılo da degıl cnm:(
 
aslında konuyu dün o açınca yüzleştim gerçekle...
seni çok özledim dedi... yüzüme bile bakmıyorsun, günlerdir yorgunluğumun nedenini sormuyorsun falan dedi...
o bana çok üzülüyor, çok bunaldın, yoruldun diyor, akşamları bana bırakıp arkadaşlarına git, kafanı dağıt istersen diyor, geceleri benimle uyanıyor... ama hep şevkat dolu yaklaşımları, yalandan da olsa bir iltifat duymuyorum, seni seviyorum diyor kuru kuruya.. mesela yakın geçmişte doğum günüm vardı, bi pasta almış gelmiş, küçük de olsa bir hediye alabilir, bir jest yapabilirdi... eskiden yapardı çünkü...
çok şey beklemiyorum, belki bir çiçek, ya da hafta sonu dışarı çıkarken giyindiğimde güzel olmuşsun demesi, beni sevdiğini, istediğini belli edecek en ufak bişey yok. yani seviyor da kankam sanki...

gerçekten okuyunca şaşırdım 10dakikanızda mı yok insan işten gelince eşine nasılsın günün nasıl geçti die soracak zamandamı bulamaz.benimde hiç uyku sevmeyen bi bebğim var inan o uyuduğunda koşarak işlerimi hallediorum yemek ütü misafir hazırlığı vs.üstüne bakımımdanda taviz vermedim.hatta bebek görmeye gelen bi yakınımız arkamdan günlerce lafımı etmiş elleri ayakları ojeli evde bizi topuklularla karşıladı die:)bence kendini çok bırakmışsın silkelennn lütfen.bence kilolarına eşinden çok kendin takılmışsın.alınma ama o kadar kiloda alınırmı yaa...keşke biraz dikkatli gitseydin.şu anda verebilirsin 9aylık bebek anne sütüyle doymuyorki bi sürü ek gıda alıyor hem diyet yap ama bol sıvı tüketebilirsin.ben doğumdan 2ay sonra eski kiliomdaydım biraz dikkat lütfen.ayrıca çok şanslısınız gece bile sizle uyanna bi eşiniz varmış
 
benim umutlarım tükeniyor giderek,
az önce yine gittim sarıldım, sırf benden kurtulmak için bu saatte yattı...
özele girmek istememiştim ana bunu anlatacak kimsem yok, benim hamile olduğumu öğrendiğimizden beri bir kez bile birlikte olmadı benimle..
önce hamileyim dedim, korkuyor dedim, sonra lohusalık dedim, ama yok yok yok... bir insan sırf ihtiyaçlarını karşılamak için bile olsa yaklaşmaz mı karısına? bu kadar mı soğudu benden?
reddedilmeyi kaldıramıyorum artık benim de gururum var, dayanamıyorum, maymun oldum karşısında...

evliliğinizde ki sorun sadece kilo almanız, çocuk doğumuyla beraber gelen değişeme belli bir süre ayak uyduramama diye düşünmüştüm ama bu mesajı okuyunca durumun çok daha ciddi olduğu görülüyor. ilişkideki kopukluklar cinsellikte açıkça ortaya çıktığı için sizin durumunuzun da aslında ne kadar derin boyutta olduğu eşinizin size hiç yaklaşmamasından belli oluyor.

bu durumu burdan çözmemiz, burdaki arkadaşların yardım etmesi çok zor. bir aile terapistine gidin, önce siz gidin sonra eşinizide seanslara gelmesi için ikna edersiniz. durumun bu şekilde gitmesine izin vermeyin. yoksa kopma kalıcı hale gelirse onarmanız çok zor olur...
 
gerçekten okuyunca şaşırdım 10dakikanızda mı yok insan işten gelince eşine nasılsın günün nasıl geçti die soracak zamandamı bulamaz.benimde hiç uyku sevmeyen bi bebğim var inan o uyuduğunda koşarak işlerimi hallediorum yemek ütü misafir hazırlığı vs.üstüne bakımımdanda taviz vermedim.hatta bebek görmeye gelen bi yakınımız arkamdan günlerce lafımı etmiş elleri ayakları ojeli evde bizi topuklularla karşıladı die:)bence kendini çok bırakmışsın silkelennn lütfen.bence kilolarına eşinden çok kendin takılmışsın.alınma ama o kadar kiloda alınırmı yaa...keşke biraz dikkatli gitseydin.şu anda verebilirsin 9aylık bebek anne sütüyle doymuyorki bi sürü ek gıda alıyor hem diyet yap ama bol sıvı tüketebilirsin.ben doğumdan 2ay sonra eski kiliomdaydım biraz dikkat lütfen.ayrıca çok şanslısınız gece bile sizle uyanna bi eşiniz varmış

herkes sizin kadar yetenekli değil maalesef... ben yapamıyorum, hayatımda ev işi yapmamış bir insandım, şimdi her gün ev süpürüp siliyorum bu bile çoook zor benim için.
insan 30 yaşında hamile kalınca, hamileliğinin 3. ayından itibaren düşük tehlikesi nedeniyle yatınca, bi de üstüne preeklampsi gelince ister istemez kilo alıyor, eminim bundan 5 yaş küçük olsam ve hamileliğimi yatarak geçirmek zorunda kalmasam ne bu kadar kilo alırdım, ne de vermekte bu kadar zorlanırdım.
bu arada önceki sayfalarda da yazdım, kızım 9 aylık, tüm ek gıdaları reddediyor, sadece anne sütüyle besleniyor, babam 35 yıllık çocuk doktoru, onun dışında da beslenme uzmanlarına, çocuk gastrolojisi uzmanlarına gittim, hala gidiyorum, maalesef bir çözüm bulunamıyor, tabi ki bu zayıflamamam için bahane değil ama belirtmek istedim, her bebek aynı değil, her anne de aynı değil maalesef, siz şanslısınız ki 2 ayda eski formunuza kavuşabilmişsiniz...


evliliğinizde ki sorun sadece kilo almanız, çocuk doğumuyla beraber gelen değişeme belli bir süre ayak uyduramama diye düşünmüştüm ama bu mesajı okuyunca durumun çok daha ciddi olduğu görülüyor. ilişkideki kopukluklar cinsellikte açıkça ortaya çıktığı için sizin durumunuzun da aslında ne kadar derin boyutta olduğu eşinizin size hiç yaklaşmamasından belli oluyor.

bu durumu burdan çözmemiz, burdaki arkadaşların yardım etmesi çok zor. bir aile terapistine gidin, önce siz gidin sonra eşinizide seanslara gelmesi için ikna edersiniz. durumun bu şekilde gitmesine izin vermeyin. yoksa kopma kalıcı hale gelirse onarmanız çok zor olur...

Aile terapistine gitmeyi ben de istiyorum ama eşime göre terapistlik bir sorunumuz yok, yalnız olsak o da benimle birlikte olmak istiyormuş ama evde kızımız varken sürekli uyanacak, ağlayacak kaygısıyla rahat edemezmiş, büyüdüğünde her şey yoluna girermiş...
Ona göre kilo verme konusunda da çok aceleciyim, daha 1 yıl bile olmadı ne acelen var diyip duruyor...
 
Çoğu kişi gibi ben de yaşadıklarınızın normal olduğunu yazacağım =)

Oğlum doğduktan sonra 6-7 ay ben de evdeydim hep ve sizin de yazdığınız gibi eşofmanlarla dolaşıyordum sürekli. Doğumdan birkaç ay sonra neden oldu bilmem ama çok güzelleşmeye başlamıştım (şimdi o halimden eser yok tabi) aynaya bakıp ne kadar güzelleştim böyle diyordum ama saçımı taramaya ya da doğru düzgün kıyafet giymeye, gezmeye bile halim kalmadığından paspal paspal geziniyordum evin içinde.

Etrafıma baktığımda uslu bir bebeğe sahip olan eşler eski hayatlarına devam edebiliyorlar ama bizim öyle bir şansımız yok. Yemeğimizi bile sırayla yiyorduk, dışarıda yemeğe asla gidemiyorduk, komşuya gidemiyorduk, evimize kimseyi davet edemiyorduk çünkü bebeğim çook hareketli. Şimdi 1.5 yaşında ve hala aynıyız biz. Şöyle güzelce hazırlanıp dışarıda yemek yemeyi çook özledim ama mümkünatı yok bizim için.

Alışverişe gitmek bile eziyet bizim için. arabaya hem bisikletini hem de bebek arabasını koyuyoruz bir çanta oyuncak oluyor yanımızda ama benim yaramaz oğlum raftaki kıyafetleri dağıtmak istiyor =( Artık internetten alışveriş yapmaya karar verdik.

Umarım hepimiz bu günlerimizi tebessümle hatırlarız birkaç yıl sonra =)
 
Buarada benimle hemen hemen aynı zamanlarda doğum yapan 4 kişi daha var ve hepsi 1 yıl sonra eski kilolarına geri döndüler.
Hatta ben bir tanesi çok kilo almıştı ama şimdi doğumdan önceki haline döndü.
Dert etmeyin gider o kilolar.
 
herkes sizin kadar yetenekli değil maalesef... ben yapamıyorum, hayatımda ev işi yapmamış bir insandım, şimdi her gün ev süpürüp siliyorum bu bile çoook zor benim için.
insan 30 yaşında hamile kalınca, hamileliğinin 3. ayından itibaren düşük tehlikesi nedeniyle yatınca, bi de üstüne preeklampsi gelince ister istemez kilo alıyor, eminim bundan 5 yaş küçük olsam ve hamileliğimi yatarak geçirmek zorunda kalmasam ne bu kadar kilo alırdım, ne de vermekte bu kadar zorlanırdım.
bu arada önceki sayfalarda da yazdım, kızım 9 aylık, tüm ek gıdaları reddediyor, sadece anne sütüyle besleniyor, babam 35 yıllık çocuk doktoru, onun dışında da beslenme uzmanlarına, çocuk gastrolojisi uzmanlarına gittim, hala gidiyorum, maalesef bir çözüm bulunamıyor, tabi ki bu zayıflamamam için bahane değil ama belirtmek istedim, her bebek aynı değil, her anne de aynı değil maalesef, siz şanslısınız ki 2 ayda eski formunuza kavuşabilmişsiniz...
Aile terapistine gitmeyi ben de istiyorum ama eşime göre terapistlik bir sorunumuz yok, yalnız olsak o da benimle birlikte olmak istiyormuş ama evde kızımız varken sürekli uyanacak, ağlayacak kaygısıyla rahat edemezmiş, büyüdüğünde her şey yoluna girermiş...
Ona göre kilo verme konusunda da çok aceleciyim, daha 1 yıl bile olmadı ne acelen var diyip duruyor...

Bu kadar uzun ve iyi bır ılıskıde kılo sorun degıldır,eşin de söylemıs zaten bence baska neden varsa da aıle terapıstı uygun olacaktır..O çok suslu ve 2 ayda formuna kavusan arkadas da sadece sanstan vermıstır..Kımsenın bunyesı aynı degıl,artı yatmak zorunda kalmıssın tabı kı alırsın ..Her anne dedıgın gıbı farklı ve sırf kılodan dolayı da degıldır bu durum ..uyuyan uslu bebegı olanlar hıc laf bıle etmemelı cunkı uyumayan hareketlı bebekle ugrasmak herkesın harcı degıl,ikincı bebeklerınde buyuk konustuklarını fark edebılırler bebekler cok farklı her hamılelık de öyle..Bence sorun esının adaptasyonu gıbı duruyor..
 
Bu kadar uzun ve iyi bır ılıskıde kılo sorun degıldır,eşin de söylemıs zaten bence baska neden varsa da aıle terapıstı uygun olacaktır..O çok suslu ve 2 ayda formuna kavusan arkadas da sadece sanstan vermıstır..Kımsenın bunyesı aynı degıl,artı yatmak zorunda kalmıssın tabı kı alırsın ..Her anne dedıgın gıbı farklı ve sırf kılodan dolayı da degıldır bu durum ..uyuyan uslu bebegı olanlar hıc laf bıle etmemelı cunkı uyumayan hareketlı bebekle ugrasmak herkesın harcı degıl,ikincı bebeklerınde buyuk konustuklarını fark edebılırler bebekler cok farklı her hamılelık de öyle..Bence sorun esının adaptasyonu gıbı duruyor..

Allah kimseye yemeyen bebek vermesin, şükür sağlığı yerinde ama günde 5 öğün bişeyler hazırlayıp aynen çöpe dökmenin bile yarattığı stres insanın içindeki neşeyi alıyor.
eşimle defalarca kez konuştuk, ona göre ben çok güzelim, kilolarımı da veririm zamanla v.s. v.s. lafa gelince aşık ama bunu belli edecek hiçbir şey yapmıyor ki..

Çoğu kişi gibi ben de yaşadıklarınızın normal olduğunu yazacağım =)

Oğlum doğduktan sonra 6-7 ay ben de evdeydim hep ve sizin de yazdığınız gibi eşofmanlarla dolaşıyordum sürekli. Doğumdan birkaç ay sonra neden oldu bilmem ama çok güzelleşmeye başlamıştım (şimdi o halimden eser yok tabi) aynaya bakıp ne kadar güzelleştim böyle diyordum ama saçımı taramaya ya da doğru düzgün kıyafet giymeye, gezmeye bile halim kalmadığından paspal paspal geziniyordum evin içinde.

Etrafıma baktığımda uslu bir bebeğe sahip olan eşler eski hayatlarına devam edebiliyorlar ama bizim öyle bir şansımız yok. Yemeğimizi bile sırayla yiyorduk, dışarıda yemeğe asla gidemiyorduk, komşuya gidemiyorduk, evimize kimseyi davet edemiyorduk çünkü bebeğim çook hareketli. Şimdi 1.5 yaşında ve hala aynıyız biz. Şöyle güzelce hazırlanıp dışarıda yemek yemeyi çook özledim ama mümkünatı yok bizim için.

Alışverişe gitmek bile eziyet bizim için. arabaya hem bisikletini hem de bebek arabasını koyuyoruz bir çanta oyuncak oluyor yanımızda ama benim yaramaz oğlum raftaki kıyafetleri dağıtmak istiyor =( Artık internetten alışveriş yapmaya karar verdik.

Umarım hepimiz bu günlerimizi tebessümle hatırlarız birkaç yıl sonra =)


ah o uslu bebek anneleri ah :)
tatilde her akşam sırayla yemek yiyoruz sonra da 9 da odaya çıkıyoruz diye dalga geçiyorlardı, milletin bebeği arabasında mışıl mışıl uyur, benimki çipil çipil bakar, millet eline bir oyuncak verir, oturur keyifle yemeğini yer, biz sırayla ve aceleyle... oto koltuğunda oturmaz, pusetinde durmaz, kucakta sıkılır, sürekli yürümek ister, ağlar... buna rağmen biz her hafta sonu gezmedeyiz, eşim ben sıkılıyorum diye çıkmak istiyor, ben birlikte vakit geçirelim diye, alıştık bu duruma...
 
başka biri mi var desem, adamın ne bilgisayarla ve telefonla işi olmaz, evden işe işten eve, 1 saat geciktiği olmadı hiç, yani beni şüphelendirecek hiçbir şey yok....
başka bişey olsa söylerdi zaten, besbelli soğudu benden... aklıma başka bir şey gelmiyor...

Canım aldatma açısından söylemedim.

Kafasına taktıgı bir şey vardır belki.
Çocugunuzun yemek ve uyku problemi var diyorsun ,
mesela seni rahatlatmaya çalışıyor bu konuda ama belki de ,
kendisi de çok kafaya takıyordur...
Maddi sıkıntılar olabilir vs vs...

Ayrıca sanki bebegin varlıgı kabullenememiş gibi.
Hani arada annenlere bırakır, o zaman yaparız demiş ya,
acaba kabullenemedi mi?
Yani hem bebeginizi, hem senin anne, hem de kendisinin baba olmasını kabullenememiş sanki...

 
Son düzenleme:

Canım aldatma açısından söylemedim.

Kafasına taktıgı bir şey vardır belki.
Çocugunuzun yemek ve uyku problemi var diyorsun ,
mesela seni rahatlatmaya çalışıyor bu konuda ama belki de ,
kendisi de çok kafaya takıyordur...
Maddi sıkıntılar olabilir vs vs...

Ayrıca sanki bebegin varlıgı kabullenememiş gibi.
Hani arada annenlere bırakır, o zaman yaparız demiş ya,
acaba kabullenemedi mi?
Yani hem bebeginizi, hem senin anne, hem de kendisinin baba olmasını kabullenememiş sanki...


yeme ve uyku problemini takıyor tabi, kızımız nerdeyse 10 aylık olacak ve hala 8 kg. boyu da uzun olduğu için epey zayıf görünüyor, başta kayınvalidem olmak üzere herkes bıdıbıdı konuşuyor, en iyi ihtimalle bile saçma sapan espiriler yapıyorlar... ama bu benden bu kadar uzak durması için bahane olmamalı bence, benim kadar takıyor olamaz...
kabullenme konusunda sıkıntısı olduğunu düşünmüyorum, çok düşkün kızımıza, gecelerce uykusuz kalıyor, bana mısın demiyor. git diğer odada yat diyorum, ben siz olmadan uyuyamam diyor. böyle bir adam işte... ama ne zaman sarılsam yakınlaşmaya çalışsam ya uykusu geliyor, ya bişey oluyor, ya da direk bebek uyanır diyip reddediyor beni...
 
Back
X