Meraha ben 15 yaşındayım henüz çok küçüğüm biliyorum ama buraya bugün yaşadığımı anlatmak için geldim
Bugün sabah okula gitmek için kalktığımda annem ve babam çok sinirliydi. Neden olduğunu bilmiyordum. telefonumu aradığımda kaldırdık artık telefon falan yok dediler. Sebebini sorduğumda ise akşam konuşuruz dediler. Hemen aklıma Facebook geldi. Her genç kızın facebook'u var bu dönemde ama annem ve babam bunu anlayamıyor ve kızıyorlar. Sanırım ordaki konuşmalarımı okudular. Kötü bir şey yoktu , sadece normal bir 15 yaşındaki bir kız gibi davranıyorum. Ama ailem bana güvenmiyor..Hiç bir zaman güvenmedi..Ve bu beni çokk çok çok üzüyor gerçekten... Yani normalde muhafazakar değilizdir pek ama bazı şeylere çok önem verirler. Mesela derslerim iyi benim şehrimeki en başarılı liselerden birine gidiyorum.. Diğer çocuklar her şeyi yapmalarına rağmen benim kadar sıkılmıyorlardır ailelerinde büyük bir ihtimalle.
Sabah moralim böyle bozukken okula gitim ve ders pogramımızın değiştiğini öğrendim. Bu gün olması gereken hiçbir ödevi yapmamıştım. Ve yapmadığımı söylersem büyük ihtimalle ailemi arayacaklardı öğretmenlerim. Annem ve babam da bugün sinirli bir de aranırlarsa çok kötü olur dedim ve okuldan kaçtım. Biliyorum çok yanlış ama o an düşünemedim işte bunu. Okul btene kadar dolaştım etrafta ve okul saati bitince eve döndüm. eve gelince ev telefonları çalmaya başladıı meğerse okula gitmediğimi söylemişler babama ve babam da beni aramış. Normal olarak çok çok çok sinirlenmişler. Diğer çocuklar kaç bin kere okuldan kaçmalarına rağmen hiç bir şey olmuyor onlara, ben bir kere yaptım başıma her şey geldi ya
Şimdi ise ne yapacağımı bilmiyorum gerçekten. ynen böyle anlatsam bana inanmazlar ne yapmalıyım sizce
Bugün sabah okula gitmek için kalktığımda annem ve babam çok sinirliydi. Neden olduğunu bilmiyordum. telefonumu aradığımda kaldırdık artık telefon falan yok dediler. Sebebini sorduğumda ise akşam konuşuruz dediler. Hemen aklıma Facebook geldi. Her genç kızın facebook'u var bu dönemde ama annem ve babam bunu anlayamıyor ve kızıyorlar. Sanırım ordaki konuşmalarımı okudular. Kötü bir şey yoktu , sadece normal bir 15 yaşındaki bir kız gibi davranıyorum. Ama ailem bana güvenmiyor..Hiç bir zaman güvenmedi..Ve bu beni çokk çok çok üzüyor gerçekten... Yani normalde muhafazakar değilizdir pek ama bazı şeylere çok önem verirler. Mesela derslerim iyi benim şehrimeki en başarılı liselerden birine gidiyorum.. Diğer çocuklar her şeyi yapmalarına rağmen benim kadar sıkılmıyorlardır ailelerinde büyük bir ihtimalle.
Sabah moralim böyle bozukken okula gitim ve ders pogramımızın değiştiğini öğrendim. Bu gün olması gereken hiçbir ödevi yapmamıştım. Ve yapmadığımı söylersem büyük ihtimalle ailemi arayacaklardı öğretmenlerim. Annem ve babam da bugün sinirli bir de aranırlarsa çok kötü olur dedim ve okuldan kaçtım. Biliyorum çok yanlış ama o an düşünemedim işte bunu. Okul btene kadar dolaştım etrafta ve okul saati bitince eve döndüm. eve gelince ev telefonları çalmaya başladıı meğerse okula gitmediğimi söylemişler babama ve babam da beni aramış. Normal olarak çok çok çok sinirlenmişler. Diğer çocuklar kaç bin kere okuldan kaçmalarına rağmen hiç bir şey olmuyor onlara, ben bir kere yaptım başıma her şey geldi ya
Şimdi ise ne yapacağımı bilmiyorum gerçekten. ynen böyle anlatsam bana inanmazlar ne yapmalıyım sizce