Hep bunu yapıyorum

İşte benim sıkıntım da o aslında herkesle hemen yakınlık kuruyorum ve biraz fazla konuşuyorum sanırımaz konuşup çok dinleyen bir insan olsam ben de anlatmam belki
 
Ben de öyle büyük bir kazık yiyip akillanacagim galiba
 

şöyle yapıyoruz, ağzımızı kapalı tutuyoruz, sorulan soruları geçiştiriyoruz. mesela Allah korusun boşansam ve sorulsa anlaşamadık bitti diyoruz, karşımızdaki insanlara özel sorular sormuyoruz mesafeyi koruyalım diye. susmak hiç zor değil dunyanın en kolay şeyi. en yakın arkadaşlarım bile bilmelerini istediğim kadarını bilir hayatımla ilgili.
 
İnsanoğlu sosyal bir varlık ve elbette duygularını, düşüncelerini yeri geliyor dertlerini bir başkasıyla paylaşmak istiyor. Ama, fakat, lâkin, but; malesef günümüzde resmen bu bir problem nedeni. İletişim kurmaya bayılırım; şöyle örneklendireyim. Üniversiteye giderken birgün fena hâlde sesim kısıldı. Bunu fark eden bir hocam:"-Senin için çok üzülüyorum AnaUmay." dedi. Şaşkılıkla :- Hocam ne olmuş, bana niye üzülüyorsunuz?'' diye yazarak sordum. "Allah seni konuşasın diye yaratmış, sen konuşmadan nasıl yaşayacaksın?" diye yanıtlamıştı hocam
Siz olumsuz bir durum yaşamamışsınız henüz, ne güzel. Ben onlarca darbeden sonra ancak kendime geldim. Yakın görüyorsun bir derdini paylaşıyorsun, hop o dert sana bir zaman sonra katlanarak geri dönüyor. Bir sıkıntın oluyor onu aşıyorsun, bir bakıyorsun olur olmadık yerde " Sen de zamanında şöyle şöyle yaşamıştın di mi? " diye yaşadıkların suratına çarpılıyor. Ne gerek var ? Bu soruyu kendime de sordum yanlış anlamayın. Kendi ellerimle ne diye kendime sıkıntı yaratayım ki? Yaklaşık bir 5 yıldır işte şu bahsedilen gizemli kadınlardanım. Nasıl rahat, nasıl huzurlu anlatamam. Nazan Bekiroğlu'nun bir kitabında geçiyordu galiba yanıltmayayım :" Herkesin derdi kendine ağır; gerisinin dili lâl, kulağı sağır." Öyle gerçekten.
Bir derdim mi var kendi kendime objektif olarak muhakeme ediyorum, öyle ya da böyle birisiyle paylaşınca da derdi yine kendimiz çözmüyor muyuz? Valla çok daha güzel sonuç alıyorum. Ya da çok mutlu olduğum çok üzüldüğüm ya da beni çok düşündüren bir konu mu var? Doyasıya kendi içimde yaşıyorum. Ben Alfabe' deki tüm harfleri biliyorum örneğin, çevreme A harfini anlatıyorum. Memnunum, huzurluyum
 
Hepimiz insanız, anlatıp rahatlamak istiyoruz
Bilinmesi gerekeni anlatın yeter, sizin tavrınız bu olunca insanlar daha fazlasını merak edip soramıyorlar size. Bazıları o kadar art niyetli ki ; aynaya bir baksa heryerinden pislik akıyor ama sizin ufacık, kusurunuzu yada zaafınızı abartmaktan geri kalmıyor.
Umarım bundan sonra çok güzel bir hayat yaşar, güzel şeyler anlatırsınız
 
Fazla dürüstlükten bence o. Başka biri olsa anlaşamadıniz mı sorusuna evet der gecistirirdi. Benim de böyle durumlarda kıvırmak aklıma gelmez. İlla neyse onu söyleyeceğim. Sonrası pişmanlık. Politik olmayı bilmek gerekiyor sanırım
 
Yanı okul aradasına anlatmayın gerek yok.Bazen bana da oluo ne gerek vardıkı dıorum .Napalım
 
Bu sefer öyle deyince de bende kusur bulacaklarını düşünüyorum sanırım bir yandan da nereye kadar saklayacağım diyorum yani bu çocuğun illa veli toplantısı vs olacak
 
İnşallah çok teşekkür ederim güzel dilekleriniz için
 

Ya ben de buyum işte Allah konuşayım diye yaratmis ortamda sessizlik varsa rahatsız olurum.İnsanlar da bana laf sokmuyor değil ama çenemi zinhar tutamıyorumsadece kendimle ilgili konularda değil genel olarak patavatsızim bazen idari amirlerime bile yapıyorum tut çeneni işte
 
Bu sefer öyle deyince de bende kusur bulacaklarını düşünüyorum sanırım bir yandan da nereye kadar saklayacağım diyorum yani bu çocuğun illa veli toplantısı vs olacak
Veli toplantısında kimse kimsenin medeni durumunu sormaz. Kusur bulmak istedikten sonra adamın aldatmasında bile sizi suçlu çıkarabilirler
 

çok konuşan boş konuşur. hiç hoş değil ya duzeltebilirsin, deiştirebilirsin. ben böleyim diyip işin içinden çıkmak en kolayı.
 
Ya bende aynıydım.Gündüz anlatır gece pişmanlıktan uyuyamazdım.Ama yinede değişemezdim..Millet artık benim ağzımdan laf almayı iyi bilirdi.Laf cambazlığı yaparlar bana hak veriyormus gibi yaparlar bende hemen dökülürdüm.
Hep dua ederdim Allahım dilimle gelecek beladan koru diye.İnsanlar
Yüzüme birşey demese de tavırlarından anlardım konuştuğum lafların gezdiğini.
Sonra kendimi inzivaya çektim.Kimseyle görüşmedim bir süre.Kimseyle sohbet ortamına girmedim.O sürede çenemi tutmayıda öğrenmis oldum.Şimdi sohbet ortamlarında dinleyen tarafım.Çok şukür.
 
Konuşmadan durmak çok zor işte benim için konuşuyorum çünkükazık yiyerek akillanmasam bari
 
Evet bunu çok yaparlar. Laf almak için bilinçli konu açıp, hak verir gibi yaparlar. Çok yaşadım ben de bu sorunu. Zamanla azalttım. Hatta başkasının konuşulduğu ortamda konuşmasam bile, sanki ben söylemişim gibi lanse ettikleri bile oldu. İnsanlar çok tehlikeli. En iyisi az iletişim.
 
Bence birine bir şeyler anlatıp rahatlamak istiyorsunuz. Psikologa gitsenize ? Normal değil çünkü bu durum. Ben böyle insanlara asla güvenmem ve bağ kurmam.
Yaşanan durumun güven ve bağ kurmakla ne ilgisi var ?

Konu sahibi yaşadığı üzüntüyü anlik ağzindan kaçırmış ayrıca hem durumun farkında hemde pişman.

Üzgün insanı etiketlemeye dahada üzmeye ne gerek var.

Hayat bu.. Hepimizin başına ne geleceğini bilemeyiz..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…