heryerde her zaman dışlanıyorum bilmiyorum kişisel mi düsünüyorum ama okulumda sınıfımda herkes gruplastı hepsiyle muhabbetim olmasına rağmen (hep konusuyoruz ediyoruz) bi yere gidecek olsalar asla cağirilmiyorum zorla da bende geleyim diye sey yapmak istemiyorum .bu arada uni 2. sınıf ogrencisiyim ,sonra yurdumda cok sevdigim iki arkadasim var biri benım odamda biri baska odada kalıyor diğer odada kalan arkadasima bugun disari cıkalımmı falan dedim o da ben odamdaki arkadaslarimla cıkıcam senle sonra cıkarız dedi tamam dedim sonra odamdaki arkadasim o kızın yanına gitti bi duydum ki odamdaki arkadasşmls disari cikmislar beni cağirmamislar cok moralım bozuldu , boyle daha cok olay var ama kısa keseyim . ya gercekten ben asla kımseye kotu davranmam asırı comertim (salaklık sevıyesınde comertim) kımseye bagırmam kızmam nıye dıslanıyorum anlamıs değilim sacma geliyor ama guzelmi değilim kafa mı değilim diye dusunmuyor değilim, bu olaylar yuzunden cok sıkılıyorum tum gun yurttayım disari cikmiyorum bunalimdayim hic arkadasimda yok zaten bu arada da herkes le cok kolay anlasırım arkadas olurum ama gerisi gelmez örneğin bi otobuste hemen kendıme srkadas edindim cekınmem yanı sohbet acarım , denıze gittim yuzerken arkadas buldum boyleyım yani, napicam bilmiyorum cok yalnız hissediyorum odamdaki kızlarla cok iyi anlasiyoruz ama onların mesela bizim haricimiz arkadas grubu var cıkıyorlar geziyorlar cok ozenşyorum