Ya siz çocuk diyince aklıma ne geldi biliyor musunuz, 90lı yıllar ben daha ilkokul 2 ye falan gidiyorum dedem vefat etti evlerine gidip geliyoruz bizim apartmanın etrafında böyle engelli gibi bir çocuk dolaşmaya başladı ama kimsede umursamadı galiba böyle bir kaç gün boyunca, sonra bir gece dedemin 40ı oldu 40 ekmeği helva falan dağıttılar annemde beni yanına aldı komşulara da getirmek için poşetlere ekmek falan doldurduk geç saatte evimize geldik işte akşam 8 gibi falan, neyse annem dedi ki ekmekler bayatlamasın yanlarına helva koyup komşulara verip geleyim. Annem poşetleri aldı apartmana çıktı biz en üst kattayız dağıta dağıta iniyor 9.30 gibi falandı galiba neyse bende ağlıyorum anneeee nolur bende geleyim yanında bir taraftan bağırıyor yok kızım gelmee hemen geleceğim zatennn demeye kalmadan annemden bir çığlık sesi yukarıya doğru koşturarak meğer annem ekmekleri dağıtırken otomatik ışık sönüyor annem lambayı bulup yakıncaa karşısında o apartmanın etrafında gezen çocuk harekette etmiyor ayağını sürüyerek hırlıyor sadece ve apartmandan çıkaramadılar böğürerek bağırıyordu sesi hala kulaklarımda polis çağırdılar polis saatler süren bir itiş kakışla zar zor götürdü ve ben 1 sene boyunca sabahçı olduğum halde apartmana tek girip çıkamadım, okula tek gidemiyordum o çocuk musallat olup yine gelip karşımıza çıkacak diye, şimdi çocuk falan denilince bir korkuyorum nedense bana pekte masum gelmiyor korkuyorum çok...
