- 31 Ocak 2016
- 5.413
- 21.773
- 348
- Konu Sahibi Truman Show
-
- #1
Çok teşekkür ederim. Umarım ikimiz de feraha çıkarız kısa sürede.Hayat her zaman tek düze gitmiyor maalesef ki.
Kendi yaşadıklarım aklıma geldi yazını okuyunca. Ben bir yıl öncesine kadar hayata tozpembe bakan, her sabah güneş doğduğu için içini kıpır kıpır olan ve mutluluk saçan biriydim. Aktiftim, mutluydum..
Sonra birşeyler oldu ve kara bulutlar kapladı üzerimi. Çok zor günler geçirdim.. bunu anlatmak zor bir Allah bir insanın kendi bilebiliyor yaşadıklarını..
Sonra cirpindim ve hala mücadele ediyorum hayatın gerçekleri ile karşılaşmak çok zormuş ve hep bir mücadele halinde olmak. Hayata karşı, insanlara karşı..
Ama müslümanın silahı da umutlu olmak.. sabretmek..
Baska çare var mı ki?
Kendimizi zorlamamiz lazım bir süre sonrası gelir mutluluk duygularının..
Yeni mezunum üniversiteden ailemin yanına çok küçük bir kasabaya döndüm. Bunun haricinde yazamadığım ailevi sıkıntılar var. Sağlık problemlerim var. Yüksek lisans yapıyorum ama içimde gram heves yok. Aslında çok şey var ama spesifik şeyler olduğundan ifşa olmamak adına yazamıyorum.Kanka memleket iyice b.ka sardı, aklı başında herkes üzgün o konuda haklısın.
Lakin böyle büyük mutsuzluklarda bir kırılma noktası oluyor genelde. Seninki nedir? Terk mi edildin kötü bir şeyler mi oldu? Dibi görmenin ilk ve esas sebebi neydi?
İşte bu güçlü duruşa hayranım.Dibi görmeyi severim.
Birkaç senede bir kuyunun en karanlık yerine inerim, şuanda da o dönemdeyim.
Ama bu süreç beni korkutmuyor.
Çünkü düşecek daha beter bir yer olmadığı için, bundan sonraki her sıçramam beni ancak ileriye taşıyor.
Ve daha da güçlü bir şekilde yaşama devam ediyorum.
Çok alışılagelmiş ama bir o kadar da doğru bir söz; öldürmeyen şey güçlendirir.
Bunu bildiğim için, yuvarlanıp gidiyorum işte...
Çok teşekkür ederim bunu arkadaşım da söyledi. Bir dönem b12 ve demir ilacı kullanmıştım ve faydası olmuştu. Doktora söyleyeceğim bunu.Ruhsal problemlere bazen vücudumuza eksik aldığımız besinler de yol açıyor. Belki alakasız gelecek sorunuza ama yine de dikkate değer bir konudur araştırmanızı tavsiye ederim. Vitamin ve minarel eksikliği olup olmadığını kontrol etmek lazım, tahlil yaptırmak lazım diye düşünüyorum. Aynı zamanda düzenli spor da iyi gelecektir. Allah yardımcınız olsun, iç huzuru versin
Çok sağ olun inanın böyle şeylere tutunacak dallara çok ihtiyacım var.Herkes zirvede yaşamıyor mutluluğu. Dibi görüyoruz ama ordan çıkmaya çalışıyoruz. Haksız olduğun bi konu var oda hala mutlu olabileceğin şeyler olduğu.
Hayat bu deneme yanılma yöntemiyle gidicek. Bi gün yanılmayacağın şeyler çıkınca değerini daha güçlü hissedeceksin inşallah.
Çok haklısınız benim de annem iyi ki var diyorum sağ olsun çoğu şeyimi tolere ediyor keşke onun gibi güçlü olabilsem.Belki ben de dipteyim şuan bilmiyorum. Umudu kaybetmek harammis ,umutsuz olmak yani. Bu bile bir umut aslında. Annem tutuyor elimi sagolsun , onun sayesinde biraz iyiyim. Bir sene önceden de ayniydim,didindim kastim kendimi düzlüğe çıkayım diye. Daha kötü oldu. En olmayacak şeyler oldu. Şimdi dibi gördüm daha ne olabilir en fazla elimde avucumda ne varsa kaybederim diyorum. Bu kaçıncı kaybedisim zaten, bünye aşılı. Mecbur ya bu dipte kalicaz ya da yukarı cikicaz. Ailenin desteğiyle sen , annemin desteğiyle ben inşallah yenicez bugünleri.
"Kafamı çarptım az önce hüngür hüngür ağlıyorum. Sorun kafamın acısı değil aslında."
şu cümle o kadar güzel ki. o kadar güzel ifade etmişsin ki.
bunun bir de değişik versiyonu var. ben artık ona geçtim; sevinilebilecek en ufak şeyde duygu seline kapılmak.
telefonumun çok gereksiz bir özelliği bozulmuştu mesela. sonra düzeldi kendiliğinden. ben oturup buna hüngür hüngür ağladım :) telefonuma sarıldım, öpüp durdum falan. sıyırdım iyice. ama uzun süredir hayatımdaki en güzel gelişme oydu, ne yapayım.
nasıl geçer bilmiyorum. ben de bugün spora başlama kararı aldım. bir de kendimi geliştirme. kitap okumayı bir süredir bırakmıştım ona geri başlama mesela. ya da dilimi geliştirmek için uğraşmayı düşündüm. bilmiyorum. bekleyelim. geçer herhalde
Çok teşekkür ederim sizden bunu duymak sevindirdi. Önceden daha farklıydım neşeli ve alaycıydım sanırım bu dönem karakterimin oturma aşamasının son evresi.Daha çok gençsin ve çok olgun duruyorsun yorumlarını beğeniyorum takip ettiğim kadarıyla ile bakış açın çok düzgün işte bu duruş belki dipte bulduğun erdemden kaynaklı sen fark etmemesende:)))))
Ben de ilk zamanlar mutlu insanları görümce kendime acırdım. Şimdi mutlu ya da değil insanlar zulme haksızlığa uğramadıkça umrumda değiller.Ayni hisler sanki ben yazmisim o yazilari gibi.. bidde mutlu insanlari gorunce hayrete dusuyorum bu kadar mutlu olucak ne var diye. Belkide goremedigimz cok sey var mutlu olmaya sebep. Ne zaman goruruz Allah buyuk elbet ki her gecenin bi sabahi var buna inaniyorum bu boyle gitmicek .
Teşekkür ederim bu durumu yıkarsam güçleneceğimden eminim.bu gotik ruh hali hayatın bir parcası mutlaka bir dönem etkiler pozitif ol sürekli bununla savasan biri olarak diyorum .
Çok alemsiniz:) İşte duymak istediğim umut hikayelerinden biri. Umarım yıllar sonra ben de birilerini şu günlerimi siz gibi anlatırım.Mutsuz ve kaotik bir ülkenin mutsuz vatandaşlarıyız. Hepimiz bu kaostan az yada çok payımıza düşeni alıyoruz.
Hemen hemen herkes dönem dönem batıyor ve maalesef bazıları dipten yukarı çıkamıyor. Dibi görüp de tekrar yükselebilenler direnip vaz geçmeyenler oluyor.
Nefes alıyorsan umut var demektir unutma ,kendine tutunacak bir dal bul.(ailen,sevdiğin,işin ,evcil hayvanın,mesleki hedefin, vs gibi )
Bundan 10 yıl kadar önce sıkı bir vurgun yiyip dibin de dibini görmüş biriyim.Herşeyin topta moka battığı bir dönemdi.
Benim tutunma noktam kalp krizi geçirip tıkalı 5 damarı açılan, açık kalp ameliyatından günlerce gözünü açmadan makinelere bağlı da olsa hayata tutunan sevgilim oldu.
Adam 21gün sonra iyileşme sinyalleri verdi iyi oldu ben de onunla birlikte toparlandım aylarca florance nigtingale gibi hasta sevdiceğe baktım.(Gerçi kalp krizinden 5,5 ay sonra ayrıldık ben dipten çıkmış eski sevgilim de kefeni yırtmışken zirvede bıraktık)
Geçiyor yani bugünler.
Amin çok sağ olun.Her gecenin sabahı var elbettte ama bazen kutuplardaki gibi 6 ay sonunda doğuyor güneş ...sabırla dua et canım Allah inşallah bi çkış kapısı acar
Umarım tek dileğim bu.Dibi gördüm ben deHem çok kere..
Şimdi sadece hatırlıyorum arada..
Hayat güzel,umutlu ol.. Dipte kalınmıyor,bir şekilde çıkılıyor ordan.
Psikiyatra tekrar gitmeyi düşünüyorum bu ay muhtemelen yine ilaç tedavisi. Değerlerime de baktıracağım haklısınız. Burada spor salonu var oraya yazılmayı düşünüyorum çünkü çok savsaklıyorum öteki türlü. Tavsiyeleriniz için çok teşekkürler.Dibi görüp çıkan o kadar çok insan var ki.. Ancak yazıldığı kadar kolay değil. Ben yazdıklarınızdan çokça sonuçlar çıkardım fakat uzaktan tespitlerde bulunmam sağlıklı olmaz. O nedenle tamamen size faydalı olabilecek önerilerde bulunmak istiyorum. Öncelikle kesinlikle kan değerlerinize baktırın herhangi bir sorun yoksa bir psikologa gidersiniz, o gerekli yönlendirmeyi yapar (psikiyatriste gerek var mı? İlaç kullanılacak mı vs)
Lütfen kendinize rutinler oluşturun ve başlarda istemeseniz de düşünmeden yapın.
Spor yapmak kesinlikle ruhsal durumumuzu toparlayıcı harika bir yoldur. İlle de spor salonlarına kapanmamız gerekmiyor, sadece yürüyüş de harika bir spordur. Çoğu depresyon hastasına psikologları yürüyüşü şiddetle önerir. Spor&depresyon ilişkisini okumanızı tavsiye ederim, sizi motive edecektir. Kişisel gelişiminize yatırım yapın, özgüveninizi yeniden inşaa edin.
Özetle :Önce doktora gidin, kan değerleriniz normal mi, depresyona neden olacak boyutta bir eksiklik var mı?depresyonda mısınız, bu depresyonun boyutu nedir , panik bozukluğunuz ne durumda, ilaç kullanılacak mı? Tüm bunlar belirlendikten sonra da yeni bir başlangıç yapın, spora başlayın. Beyin kimyanız düzeldikçe, ruh haliniz de iyileşecek ve enerjiniz umudunuz artacak böylece bir bakmışsınız ki dipten çıkmışsınız..Bol şans diliyorum
Örneğiniz çok güzel. Çok sağ olun. Ben de o sabahı görürüm elbet.“Dip o kadar derin ve esnek bir şey ki,” ”Hep daha , hep daha da dip var. Ve o dip garip bir esneklikle insanı yukarı fırlatıyor sonunda” der bir yazar... Asla umutsuz olunmamali ve baslikta da dediginiz gibi her gecenin bir sabahi mutlaka vardir. Bu bir dogum seruveni gibi gelir bana.. Bir bebek dogarken ne kadar anneye aci vererek ve karanlik bir ortamdan gelse de sonunda dunyaya gozlerini acmayi basarabiliyor; o yuzden umut daima var.
Her konuda ciddi sorunlarım var. Eğitim, aile, sağlık, iş gibi. Hepsi kötü durumda. Burada tam yazamıyorum anlarsınız ki.sorunun ne tam olarak?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?