Haklısınız eşimle paylaşmalıyım. Zaten dün gece dahil, birçok gece hiç uyuyamıyorum, bir sorun olduğunun farkında olduğunu düşünüyorum ama anlatmamı bekliyor sanırım..
Hatırladım sizi.
Eşinizle paylaşın, neden nankörlük gibi olsun?
Bilmesi, o yönde de destek olması gerekir.
Bir de uzman yardımı alırsınız.
Her şey iyi giderken hayatınız boş yere zehir olmasın.
Geçmişte sana yapılanları affetmen lazım.Affetmediğin takdirde bilinçaltında sana rahat vermeyecek .Bu konuda bir çok yazı ve kitap var .Okumalısın tavsiye ederim.
Her şey seninle başlar -Mümin SekmanÖzellikle tavsiye ettiğiniz bir kitap var mı?
Okumak çok isterim.
psikoloğa git canım. başka çaresi yok.Herkese merhaba, bundan iki sene önce BDV' de birçok konu açmıştım. Ailemin bana ve kardeşime yaşattıkları, kardeşimi yanıma almamla ilgili konulardı bunlar(özet geçmem gerekirse fiziksel ve psikolojik şiddet ile geçmiş bir çocukluğun lisede evden ayrılma ile sonuçlanması,üniversitede aile ile barışma çabası,hiçbir şeyin değişmediğini görme ve hayalkırıklığı,küçük kardeşime şiddet uyguladıklarını fark ettiğim anda yanıma almam vs.)
Şu an ne durumdayım diye sorarsanız. Üniversiteyi bitirdim, çalışıyorum iyi bir işim var, evlendim, kız kardeşim artık tamamen bizimle kalıyor. Şükürler olsun Rabbime elle tutulur bir sorunumuz yok. Aslına bakarsanız ilk defa hayatımın bir evresi bu kadar yolunda gidiyor. Ailemle hiçbir iletişimim kalmadı. Kısaca her şey geride kaldı aslında.
Ama ben iyi değilim. Sanki o zamanlarda güçlü durmanın acısı şimdi çıkıyor. Aklımda sürekli eski günler, çocukluğum, bunların başımıza neden geldiği düşüncesi(isyan etmiyorum kesinlikle, her şey Rabbimden ama kimse benim yaşadıklarımı hak etmez)... Bugün kardeşim ve eşim parka gitmişlerdi, ben evdeydim, birden kendimi tutamadım ağlamaya başladım. Ve bu ilk değil, haykırmak, bağıra çağıra ağlamak istiyorum ve yalnızsam yapıyorum bunu. Kendimi çok yıpratıyorum, ailemin yanına gidip 'Neden yaptınız bana bunları?' diye sormak istiyorum. Kimseye bir şey soramayınca da hıncımı kendimden çıkarıyorum.
Malesef bu duruma anlam veremiyorum. Çok daha küçük yaşlarda çok daha güçlü bir şekilde ayakta duruyordum, şimdi ne oldu bana bilmiyorum. Evet yaşadıklarım kolay değildi ama geride kaldı, mutlu olmam gerekirken bu yaptıklarım beni sadece yıpratıyor. Çocuk sahibi olmak istiyorum ama şu ruh halinde yapamam, o yüzden düzelmek istiyorum. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum, sadece yazmak istedim çünkü en zor geceler geçiyor...
Her şey seninle başlar -Mümin Sekman
Beynine format at -Barış Muslu (twitterdan da takip etmenizi öneririm Barış beyi.Ben bir seminerine katılmıştım çok faydalandım)
Evrenden torpilim var -Aykut Oğut
Bunları tavsiye ederim.Kolay olmayacak ama inanın başarabilirsiniz .Savaşın ve bu olumsuz geçmiş duygulardan arının.
psikoloğa git canım. başka çaresi yok.
yaşadığın durumun aynısı bende kv yuzunden yaşadım ..Ne zmn yalnız kalsam söylediği bi laf aklıma gelirdi üzülürdüm aglardım hoş hala geliyo.. (misal senin konunu okurkende geldi).onunla görüşmüyorum eşimle de bu yuzden hiiç sorun yaşamadım yani beni karşısına almadı hiç annesi yüzünden gayette mutlu bir evliliğm var ama yine de kendimi mutsuz edebiliyorum Ve beynim güzel olan herşeyi siliyor sanki arkaya dönüp baktığımda hiç iyi bişey yaşamamışım gibi hep kötü şeyleri hatırlıyorum bazen zorladıgımda aaa evet bunu yasamıştık cok mutlu olmustum o gun falan diyorum ..Benim de en cok sormak istediğim neden bana bunları yaptın demek ama o kdr degerli bile bulmuyorum onu..
bnm de destek almam lazım biliyorum ..
Kendimi gordum sende..5 yasimdan beri gormedgm cekmedigim kalmadi..korkularin var mi mesela evin icnde yalniz kalamama gelecek kaygisi sacin onune dusse bir sey ustune geliyor korkusu..asiri sinrliyim bende bu ara mesela her sey kotu gidecek diye dusunmekten alismisim hayatimin en guzel gunlerinin tadini cikartamiyorum surekli mutsuzum karsimdaki insanin hala nasil sabirla bana dayandigina anlam bile veremiyorm
muhakkak o durum daha da farklıdır Allah yardımcınız olsunKayınvalide olunca durum farklıdır sanırım, söz konusu öz anne-baba olunca hiçbir şekilde anlam veremiyor insan neden böyle yaptıklarına.
Çocukluk döneminde yaşanılan şeyler unutulmaz. Hiç beklemediğiniz anda karşımıza çıkar. Bence profesyonel bir yardım alın. Çok iyi gelecektir. Geleceğe odaklanın yaşadığınız şeylere değil yaşayacaklarınızı düşünün. Gelecek hayalleri kurun
Tükenmişlik sendromu..Psikolojik destek alabilirsin.
muhakkak o durum daha da farklıdır Allah yardımcınız olsun
ben şuna inanıyorum çocukluğu gençliği türlü nedenlerle mücadele içinde geçmiş bir insanın hayatı birden rutine bağlandığında hiçbir sorunu kalmadığında bir şaşkınlık evresi geçirdiği, durumu idrakte zorlandığı vs..
bünye mücadeleye alışınca rayına oturmuş bir hayata kendini adapte edemediğine ve mutsuzluk yaşadığına.. aslında mutsuzluk da değil belki de herşey güzel olsa bile sanki bir eksilik varmış gibi ( kendinde) ..
tabi bunlar benim fikirlerim bende diğer arkadaşlar gibi destek almanızı öneririm ..
O kadar doğru yazmışsınız ki, durum tam olarak anlattığınız gibi.
Sabah uyanıyorum, bakıyorum her şey yolunda, rutin gidiyor. Hiçbir sıkıntım yok. Yine de sabah namazından işe gidene kadar ağlıyorum, bir şaşkınlık, bir eksiklik...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?