Merhabalar üzüldüğüm şeyi kısaca anlatayım
Ben yurtdışı eğitim için ajanslarla görüştüm beşe yakın.İki tanesini yakın buldum daha derin görüştüm babamla.
Babam da ince eler sık dokur, ben olsam ilk girdiğim iyiymiş der seçerdim.Zaten hepsi kendince iyi firmalar.
Herneyse sorun şu ki, bu işler böyle biliyorsunuz ısrarla arayanı mı dersiniz, kimle anlaştınız diye soran mı dersiniz.
İlk gittiğim yerdeki adam çok ilgilendi 1.5 saate yakın anlattı babanla gel dedi tamam dedim.Sonra başka yerlere babamla gidince ve fiyat farkı olunca oraya gitmemize gerek yok pahallı zaten dedim.Adam bana bozuk attı sonra arayınca.Ben de söz verince tutarım ama bu da birine verdiğim söz değil sonuçta müşteriyim seçim yapmaya çalışıyorum.
Bugün de iki kadının arasında kalmıştık seçimi babama bıraktım üzüldüğüm için.O daha profesyonel gördüğünü seçti.Sonra diğeri beni aradı.Babam da kendi arayıp söylese olmaz.
O kadın da dondu ilk sonra neresi dedi tanıdıkmış bilmiyorum falan salladım.hayırlısı olsun ne diyim... Dedi.ben teşekkürler ettim, cevap vermedi gibi sessizlik oldu.hoşçakalın dedim kapadım.Çok kibar bir kadındı ben olsam ben de derim iki kere geldiniz o kadar vakit ayırdım size bir dönüp haber vermediniz.
Zaten kendi derdim azmış gibi bir de başkalarını üzdüm diye üzülüyorum.İnanın ağlayamıyorum bile artık.Bölümümden bile soğudum, arkadaşlarımdan soğudum.Şimdi de kendimden soğuma sıram.
Herkesi üzmüş ve ekmek kapısı için heveslendirip dönmüş gibi hissediyorum ben bu incelikle iş dünyasında nasıl ayakta kalacağım
Ben de kendimi böyle şeylerde objektif ve duygusal değil bilirdim.
İstemediğim ve hiç kalbimden geçmediği halde üzdüğüm için takıldım bu kadar yoksa biriyle tartışsam üzdüm diye üzülmem de.
