her zaman dost acı söylemeli mi?

landemiyoladiyola

Nirvana
Kayıtlı Üye
25 Eylül 2008
576
491
648
İstanbul
Sevgili Hanımlar,

Fikirlerinize ihtiyacım var. Benim kardeşim gibi sevdiğim, yıllardır dostum olan, birlikte büyüdüğümüz arkadaşımın eşi 1.5 senedir bir başkasıyla beraber. Son derece eğitimli, kültürlü arkadaşım malesef bunu bir türlü aşamıyor ve eşiyle boşanmadı. Dostumla yeri geldi birlikte ağladım, yeri geldi kızdım, yeri geldi çok ağır konuştum. Kendine haksızlık ediyor bu durumu bitirmiyor diye çok üzülüyorum. Eşine yalvardı, yakardi, yuvasını bozmak istemiyor. Eşi resmen kendine bir hayat kurdu, aşık oldum diyor, ama arkadaşım kahroldu, igne ipliğe döndü, eridi üzüntüden, yine de hala esini bekliyor.
Dost acı söyler deyip açıkça konuşuyorum, bana mısın demiyor. Laylaylom yapıp, o sana dönecek filan diye kandırsam benden iyisi yok ama gönlüm razı değil. Çocuklarına çok kötü ve ilgisiz davranıyor malesef dostum, varsa yoksa onu aldatan eşi...
Bu durumda ne yapmalıyım? Sonuçta yetişkin bir kadın ama kardesim gibi, haline çok üzülüyorum.
 
Yapacak bisey yok, hersey kabak gibi ortadaysa ve gene de beklemeye devam ediyosa sen napabilirsin, belki psikolog yardimi almasi ikna edebilirsin, cocuklardan gir, ne olursa olsun yumusak karnidir annenin, perisan oluyolar diye anlat, kendine acimayana kimse bisey yapamaz ama cocuklarin sucu ne
 
Annemin de var böyle bir arkadaşı. Adamın hayatinda kimse yok ama şehir değiştirdi uzaklaşmak için. Asla kadınla konuşmak istemiyor, iletişim kurmuyor.
Kadın varsa yoksa kendisini suçluyor, yirmi sene önce şöyle yaptım, onbeş sene once böyle yaptim diye...
Yedi duvel acı söylüyor ama umru bile değil. Yerinde olsam bu konu hakkında hiç konusmazdim bile
 
İlk dönem psikologa gitti. Hatta psikiyatriste gidip ilaç aldı, ilaçlar ağır geldi, ruh gibi gezdi, bunu bahane ederek bıraktı. Kendisine birşey yapacak diye korkuyorum inanın.
Ilaclarin adapte suresi var, devam etmeliydi bunye uyum saglayana kadar, kendi carelerini tuketiyo
 
Ben böyle aynı konu içinde debelenip kendisi için makul adımlar atmayan insanlardan soğuyorum elimde değil, çok yakın davranmaz ortalama bi şekilde arkadaşlığımı devam ettirirdim hatta o konuya da fazla girmezdim. Kimsenin derdiyle dertlenemem hele diyeceğimi demişsem. Ben sizi fazla müdahil gördüm siz bence beni ilgilendirmez deyip kendinizi geri çekin.
 
Yapacak bisey yok, hersey kabak gibi ortadaysa ve gene de beklemeye devam ediyosa sen napabilirsin, belki psikolog yardimi almasi ikna edebilirsin, cocuklardan gir, ne olursa olsun yumusak karnidir annenin, perisan oluyolar diye anlat, kendine acimayana kimse bisey yapamaz ama cocuklarin sucu ne
Çocuklarını biraz bahane ediyor, kullanıyor eşini görmek, aramak için ama bunu asla kabul etmiyor. Çocuklarımla neler çektiğimi bilemezsiniz diyerek evlatlarının iyiliği için uğraşıyor gibi görünüyor, hatta buna kendi bile inaniyor bence. Oysa o çocuklar güçlü bir anne figürüne daha muhtaç belki de.
 
Malesef ilk dönem psikologa gitti. Hatta psikiyatriste gidip ilaç aldı, ilaçlar ağır geldi, ruh gibi gezdi, bunu bahane ederek bıraktı. Kendisine birşey yapacak diye korkuyorum inanın.

Ailesi farkındadır durumun, onlar ne diyorlar? Kardeş gibi dostum diyorsunuz, annesi teyzeniz gibidir. Onlarla organize olsanız?

İlaçlarına devam etmeli ki ancak tesiri olsun. Böyle başla-bırak olmaz zaten.
 
Sevgili Hanımlar,

Fikirlerinize ihtiyacım var. Benim kardeşim gibi sevdiğim, yıllardır dostum olan, birlikte büyüdüğümüz arkadaşımın eşi 1.5 senedir bir başkasıyla beraber. Son derece eğitimli, kültürlü arkadaşım malesef bunu bir türlü aşamıyor ve eşiyle boşanmadı. Dostumla yeri geldi birlikte ağladım, yeri geldi kızdım, yeri geldi çok ağır konuştum. Kendine haksızlık ediyor bu durumu bitirmiyor diye çok üzülüyorum. Eşine yalvardı, yakardi, yuvasını bozmak istemiyor. Eşi resmen kendine bir hayat kurdu, aşık oldum diyor, ama arkadaşım kahroldu, igne ipliğe döndü, eridi üzüntüden, yine de hala esini bekliyor.
Dost acı söyler deyip açıkça konuşuyorum, bana mısın demiyor. Laylaylom yapıp, o sana dönecek filan diye kandırsam benden iyisi yok ama gönlüm razı değil. Çocuklarına çok kötü ve ilgisiz davranıyor malesef dostum, varsa yoksa onu aldatan eşi...
Bu durumda ne yapmalıyım? Sonuçta yetişkin bir kadın ama kardesim gibi, haline çok üzülüyorum.
Çocuklarıyla derdi ne?
 
Ben böyle aynı konu içinde debelenip kendisi için makul adımlar atmayan insanlardan soğuyorum elimde değil, çok yakın davranmaz ortalama bi şekilde arkadaşlığımı devam ettirirdim hatta o konuya da fazla girmezdim. Kimsenin derdiyle dertlenemem hele diyeceğimi demişsem. Ben sizi fazla müdahil gördüm siz bence beni ilgilendirmez deyip kendinizi geri çekin.
Bende açıkçası canim ciğerim arkadaşımdan korkunç soğudum ve vicdan azabı çekiyorum o yüzden açtım konuyu açıkçası. Sözleriniz yalniz olmadığımı hissettirdi. Zaten cok çekmiştim kendimi ama bende kalmaya gelecek kendi isteğiyle, mutlaka konuşacağız tabi, son defa dürüstçe paylaşmalı miyim diye fikir almak istedim. Yoksa malesef eskisi gibi değil icim ama üzülüyorum da, hele çocuklara..
 
Yani çok uğraşmışsınız dil dökmüşsünüz. Yine de dinlemiyor diyorsunuz. Yetişkin ve akıllı bir insan sonuçta, kendine ve çocuklarına acımıyorsa kendisi, siz ne kadar uğraşsanız da boş.

bir de psikiyatrik ilaçlar hasta uyumu olmadan, hastanın isteği olmadan kullanılırsa pek işe yaramaz. Öncelikle onun destek almayı kabul etmesi lazım kendi rızasıyla.

zorla ilaç içirecek haliniz de yok.

bilmiyorum belki biraz katı düşünüyorum ama, bu kadar uğraştan sonra aklı başında olan bir insanın yine de iradesiz davranması, yanlışta diretmesi, beni sinirlendirip soğutuyor...
 
Ailesi farkındadır durumun, onlar ne diyorlar? Kardeş gibi dostum diyorsunuz, annesi, babasını da biliyorsunuzdur teyzeniz gibidir. Onlarla organize olsanız?

İlaçlarına devam etmeli ki ancak tesiri olsun. Böyle başla-bırak olmaz zaten.
Tamamen birlikte hareket ediyoruz. Anne baba yaşlı insanlar, çok üzülüyorlar, kızıyorlar aynı zamanda. Kardeşleriyle birlikte çözüm arıyoruz açıkçası :(
 
Benim dostum,çok yakınım değil ama tanıdıgim da aynı durumda.
Ne desek,ne yapsak fayda etmedi
Ayrılmıyor.
Hadi ayrılmadı kendi hayatına da devam etmiyor.
Eşi kendine hayat kurdu 10 yıldır belki fazla bilmiyorum tam zamanını.
Psikolojik tedavi almayı kabul etmiyor.
Es ailesi herkes durumu biliyor.
Sadece kendi ailesinden saklıyor,çocuğunu bahane ediyor.
Ben açıkçası bu insandan artık soğudum.yolda görürsem selam veriyorum o kadar.kendine ve çocuğuna bunu yaşattığı için çok soğudum.
Doğru söylemek bende fayda etmedi.
İçimden ona istediklerini söylemek de istemedim.
Tedavi olsa yanında olurum,destek olurum ama olmadı.
Umarım sizin dostunuz bunları kabul eder ve destek alır.
Yoksa ben son göremiyorum bu durumda
 
Bende açıkçası canim ciğerim arkadaşımdan korkunç soğudum ve vicdan azabı çekiyorum o yüzden açtım konuyu açıkçası. Sözleriniz yalniz olmadığımı hissettirdi. Zaten cok çekmiştim kendimi ama bende kalmaya gelecek kendi isteğiyle, mutlaka konuşacağız tabi, son defa dürüstçe paylaşmalı miyim diye fikir almak istedim. Yoksa malesef eskisi gibi değil icim ama üzülüyorum da, hele çocuklara..

Bu tarz insanlar sadece şikayet etmek istiyorlar bunun için de sizin gibi birilerini kullanıyorlar kimseye bu anlamda kendimi kullandırtmam benim zamanın kıymetli böyle boş boş yakınmaları dinleyip saatlerce kimseyi dandinleyemem, bilmiyorum ona harcayacağım enerjiyi kendi aileme harcarım. Kadın çocuklarını umursamıyor koca derdine sanki size gerçek anlamda kıymet veriyor mudur ki hiç sanmıyorum.
 
Bu tarz insanlar sadece şikayet etmek istiyorlar bunun için de sizin gibi birilerini kullanıyorlar kimseye bu anlamda kendimi kullandırtmam benim zamanın kıymetli böyle boş boş yakınmaları dinleyip saatlerce kimseyi dandinleyemem, bilmiyorum ona harcayacağım enerjiyi kendi aileme harcarım. Kadın çocuklarını umursamıyor koca derdine sanki size gerçek anlamda kıymet veriyor mudur ki hiç sanmıyorum.
Gözlerimi açıyorsunuz 🙏 Gercekten kendi aileme bu kadar enerji harcamıyorum, yordu beni..
 
Back
X