aynı zaman da benzer şeyler yazmışız. yani bazı şeyleri düşünebilmek için alim olmaya anne baba olmaya gerek yokmuş.
Doğuda görev yaparken her sıkıntımda eşim yokken ev sahibimin ve eşinin çoook yardımlarını görürdüm. Allah onlardan razı olsun. eşim göreve gitti ben de bu arada bakıcı arıyorum çocuklarıma bakmaları için. Öyle çaresiz kaldım ki 2 çocukla sabahın köründe biri daha yeni emeklemeye başlamışken kreşe götürürdüm. Bir gün ev sahibimin eşi Bazen bana bırak büyük oğlanlar yokken ben idare ederim dedi. Ben ne demek istediğini hemen anladım ama niye diye de sormadım. bırakmadım tabi ama aylar sonra kadın bana '' kumamın oğulları benim kızı sevmek için gelip alıp kendi evlerine çıkarmak istiyorlar izin vermiyorum bahaneler buluyorum ne olur ne olmaz diye kız çocuklarımı bırak oğlanları bile emanet edemiyorum. ergen yaştalar ne olur ne olmaz'' diye dert yanmıştı.
Yani doğuda kızlar okutulmuyor kuma olarak çocuk yaşta evlendiriliyorlar dediğimiz ilkokula bile gidemeyen bu insanlar böyle düşünebiliyorken şehirde yetişmiş olupta konu sahibi arkadaşa insanlık öğretmeye çalışanlara İNANAMADIM.