Herkes ilerliyor ben ise sadece duruyorum hatta geriliyorum

Docent prof olmayi dusunmuyorum ki, sadece dr olayim yeter, ben makale okuyup yazmaktan nefret ediyorum beni strese sokuyor. Sadece dr titrine takigim, hepsi bu.

Ne yasayip da bu noktaya geldim bilmiyorum. Universiteye derece yaparak girmis, universiteden fakulte 1.si olarak mezun olmus biri olarak su yasadiklarima sadece agzim acik bakiyorum.

Asiri bir ozguvensizlik olayim da var, neden derseniz, doktora yaparken is aradigim donemde onume gelen her ama her is ilanina basvurdum, firma iyiymis kotuymus maasi azmis demeden basvurdum, abartmiyorum 200den kesin fazladir, hatta 300 u bulmustur da. Ve 1 yerden bile olumlu donus almadim. Veteriner kliniginde 3 ay temizlikcilik yaptim. Egitim gecmisimi duyan "ya seni en buyuk firmalarin havada kapmasi gerekir" derken, birakin buyuk firmayi, merdivenalti tabir edecegim yerler bile kabul etmedi. Yillar sonra en sonunda biryere girebildim, maasi teknisyen maasiyla ayni, baskasi olsa burun kivirir, ben ise is buldugum icin sukrediyorum.
Yurrdisinda yasamayi istememin 3 farkli nedeni var
1. Almanyada master yaptim ve buraya asik oldum, donmek istemedim ama mecbur dondum
2. Evet resmen hava atacagim bir arac olarak gordugum icin istiyorum. Istediginiz kadar eziklik gorgusuzluk deyin, bu konudaki dusuncelerim degismeyecek
3. Esimle ilk tanistigimizda almanyaya kesin donus yapacagini soylemisti ve bunu bilerek evlendim. Esim Istanbul dogumlu, alamanci degil kisacasi, master icin gelip kalmis uzun yillar yasamis

Evet devlet yardimiyla gecinmek cok asagilayici bir durum. Hele de ailem icin yuz kizartici. Ancak, biz hep boyle mi yasayacagiz? Eninde sonunda bir sekilde is bulacagiz. Devlet sirtindan gecinen asalak degilim ben. Esim az calisacak bile olsa, ben oyle degilim.
He devlet yardimi aliyorum, evet ezigim, ailemin utanc kaynagiyim, ama en azindan devlet beni almanca kursuna gonderiyor. Su anda gittigim kurs 1000 € civarinda ve bunu verecek gucum yok.

Babam kendi konusunda bir duayen, annem deseniz cok bilindik bir yardim derneginin yonetim kurulunda. Ve ben, yillarca gurur duyduklari kizlari, cok gurur duyduklari doktorasini tamamlayamamis, dogru duzgun calismayan bir adamla evli, ordan oraya savrulan, yarinin ona ne getirecegi konusunda fikri olmayan biriyim.

Cok acil terapiye ihtiyacim var ancak dedigim gibi almanyada 6 ay bekleme suresi var ve online psikolog icin de maalesef durumum yetersiz.
 
Turkiyeye geri donsem yine "esiimmm oturumum" diye aglayacagima o kadar eminim ki. Siz beni bosanma arifemde gorecektiniz....cildirma noktasina geldim hem es hem oturum gidiyor diye.
 

Makale okumayı sevmiyorsunuz, bir şeyler üretip bilim dünyasına katkı sağlayacak olan makale yazma işini de sevmiyorsunuz. Ama doktor ünvanı almak istiyorsunuz. Hiç sanmıyorum ama bir şekilde aldınız o ünvanı, hak edecek misiniz? Hoş; zaten hemen hemen bütün üniversitelerin doktora bitirme şartı ilk isim olacağınız bir yayın çıkartmakken bu durumda işiniz çok zor.
 
Ister deli deyin ister manyak deyin, haketmek icin istemiyorum, ben kendim icin istiyorum. O unvan, benim yarim kalmis hesaplasmam. Is bulamayip yine temizlikci olarak calismak zorunda kalsam bile bunu kendim icin istiyorum.
Ilk doktoramda, kendimi paralayarak sagligimi kaybederek 2 makale yayinladim, prototipim hala universitede duruyor, posterlerim var, konferanslara seminerlere katildim, bilime biraz katki yaptim, o bana yeter
 
Şu an bulunduğunuz ulkede bir üniversiteye başvurma imkânınız var mı? Ne mezunusunuz? Denklik alabiliyor musunuz biraz onları araştırsanız? Madem o kadar önemli doktora yapmak orada yapmanın bir yolunu bulsanız?
 
Basvurmaz olur muyum? Red uzerine red aldim....denkligim var, zaten master almanyada, diplomalarda sorun yok.
Master notum sadece "iyi" oldugu icin, yani "cok iyi, ya da mukemmel" olmadigi icin kabul almam cok zor....hadi kabul aldim, burs almam olanaksiz, burs olmadan da okumam....
Evet su an istanbul teknik uni.den kabul aldim da, orayi da bu kafayla nasil bitiririm ki? Kocayi bosayip oturumu iptal edip, gidip o akilla o okulu bitirebilmem herhalde mucize olurdu
 
Valla konu sahibi normalde mantıksız konuşan insanları görünce sinir oluyorum. Ama niyeyse size sinir olamadım:) Sırf daha havalı gözüktüğü için doktora yapmak istemenizi de garipsemiyorum. Ama gelince daha havalı olmayacak, mutlu olacağınızı da çok sanmıyorum.
Öğrencilik hayatınız başarılı geçmiş. Siz sanıyorsunuz ki üniversiteye dönünce her sey eski mutlu günlerdeki gibi olacak. Ama öyle olmayacak işte. Çünkü artık para kazanmanız gerekiyor. E para yok babanızdan para almanız gerekecek, gelince çok manevi tatmin de olmadığını göreceksiniz.
 
Zaten ailemle yasayacam donersem, ve evet harclik alarak doktoraya devam edicem. Ailem "sen yeter ki oku, biz variz yaninda" diyerek destekliyor, maddiyatta sorun yok. Ancak su var, gelip de becerememek, yeterlilikten kalip okuldan atilmak, bu yuzden hem kocadan hem yurtdisindan hem okuldan olmak var.
100% emin olsam ki okul bitecek, okul bitince zaten post doc olarak yurtdisina giderim. Ama tabi tum bunlari yapmak icin cok samin bir ruh hali gerekiyor ki oturumumu ve esimi kendi ellerimle kaybederek nasil sakin olup odaklanabilirim?
Valla aklima gelen tek cozum, online doktora programlari. Gayet uyduruk bir universite ama atilma yok. Al sana dr titri. Tabi o diploma isime yaramayacak o ayri mesele. Kisisel tatmin sadece
 
Benim durumuma caresizligime uzulmus oldugunuz icin sinir olmamis olabilirsiniz :)
 


tipik ikizler nokta.
 
toscanatoscana .!.:
tipik ikizler nokta.
Genişletmek için tıkla...
Allah benim gibi ikizleri....
Dogdugum tarih ve saat bile falso 06.06 @06:00
Ama ben hicbir ikizlerin benim kadar dengesiz olduguna inanmiyorum, zira benimki korkunc bir boyutta.
Hatta soyle diyeyim, kararsizligim o kadar ileri boyutta ki, gercekten gidim ilerleyemiyorum. Adim atiyorum, hoppp o ne yaaa hadi sen diger tarafa diye gidiyorum, sonra "hadi bakalim geri donuyoruz" diyorum. Tabi bu arada zaman akip gidiyor, millet almis basini gitmis, ben ise ancak temizlikcilik islerinden kabul eden doktora terk bir zavalliya donusmusum.
Aslinda en cok aileme uzuluyorum, benim uzerimde emekleri cok, cok gurur duyarak buyuttuler beni, hep farkliydim onlar icin. Hatta erkek kardesim cok tembel basarisizdi, ablasi olarak ben on ayak olurdum. Simdi kardesim amsterdamda cok iyi bir firmada, gelecegin yoneticisi olarak yolunda ilerliyor, o basarili abla su anda becermedigi doktorasi, abuk sabuk yarim yamalak is tecrubesinle, almanca ogrenmeye calisan bir berlinli. Tum bublar olurken de hala "acaba itu de doktoraya kabul aldim, donsem daha iyi mi olur, iyi de o zaman es ve oturum gidiyor" diye surunen bir zavalliyim ben
 
Is begenmeyi bir kenara birakip, bir is bulup calismaya bakin. Surekli basarili bir okul hayatindan bahsetmissiniz. Isinizi monoton diye begenmiyor, baska ise baslamadan ya onu da begenmezsem diye hayiflaniyorsunuz. Size sunu soyleyim bu dunyada isine asik ve seve seve giden insanlarin orani cok az. Cogu insan para icin calisiyor, gecinebilmek icin. Yonetici olacak kadar isinde ilerleyener (tanidiklariniz) zorlu, skici, bunaltici, uzun saatler calisarak geldiler bir yerlere.

Sizin kafaniz cok karisik. Sinirleriniz gercekten cok yipranmis. Konularinizi asagi yukari biliyorum. Pek mantikli dusunemediginizi dusunuyorum
 
Tesla’ya mı geliyorsunuz yoksa :)
 
Siz burada yazdıklarınıza bakıldığında;
eşinizi gerçekten sevmiyorsunuz, onunla hiç mutlu değilsiniz. Ve ondan memnun değilsiniz. Yalnızca Almanya’da kalmış olmak için eşinizin yanındasınız.
Gidip kurtarın kendinizi bu eziyetten o zaman.

Bir de hayat her zaman bizim planladığımız , yönetmek istediğimiz gibi gitmez . Kimisi buna kader der, kimisi karma . Ama bilinmez bir güç de vardır bizi yöneten . Demek sizin yollarınız böyle olmalıymış ama hiçbir şey için geç değil
Dönüp o doktoraya başlayın. İçinizde bu konuda pişmanlık kalmasın
Kalbinize ve beyninize ferahlık dilerim
 
Esimi sevmiyorum.....konularimi okurken gormussunuzdur belki, balayinda buyuk kaza gecirdim ve yuzum yamuk kaldi. Bosanirsam kimsenin beni begenmesi mumkun degil, kisacasi omur boyu yalnizlik.....aymaya her baktigimda - ki bakmamaya calisiyorum- kendime resmen aciyorum.
Evet doktoraya donmezsem gercekten icimde kalacak, ama o zaman da hem yalniz kalicam, hem yurtdisindaki oturum gidecek.
Ya istanbulda ailemin maddi durumu iyi, bu avrupa ozentiligi nereden geldi bana bilmiyorum!
Ya da, 1 kere doktorayi denedim, beceemedim, neden kendimi resmen atese atiyorum yine? Ya gelip de tekrar beceremezsem?
Avrupa....es....doktora....
Kisa devre....
 
doktoraya niye bu kadar taktınız anlamadım.Yapmayın yani ne olurki..Birde kıyaslama yaptıkça hayatınızı karartırsınız öncelikle kıyaslamayı nırakın kıyaslama hem sizi sürekli mutsuz eder, hemde istediğinizi değil başkalarının yaptıklarını yapmaya güdülenirsiniz.Bence ne ile mutlu olacağıunızı oturup bir düşünün ve onu yapmaya başlayın..
 
haddimiz değil bizim.. işin uzmanları var.
sadece gözlem ve tecrübelerime dayanarak söylüyorum..
sanıyorum aileniz size kapasitenizin çok üstünde yük yüklemiş.
belli ki mükemmelliyetçi insanlar.
siz de başarısızlığın acısını yaşıyorsunuz.

astrolojiyi ikizleri filan boşverin.
kendinizi tanımladıkça bunlara inancınız katılaşır.
"ben ikizlerim, dengesizim maymun iştahlıyım"
gerek yok bu tanımlamalara..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

En yakin arkadasim...
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
4K
sonbahar22
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…