- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.609
- 598
En çok kendime kızgınım.
Güçlü duracağım diye, işler sonucuna ulaşsın diye mütevazi olmaya aman insanlar zorlanmasın demeye gerek yokmuş.
Şimdi bunları söylüyorum. Hayatımda evlilikte de işte de ailemle olan ilişkilerimde de bunu yaptığım zaman çok oldu. Gerek yokmuş. İçimden sonra acı acı çıkacağına istediğim bir şeyi zamanında tatlı tatlı söylemek varmış. Gerçi öyle söyleyince de değişmeyen sonuçlarla dolu belki de ömrüm o yüzden kimseye ağzımı açmadan tırnağın varsa başını kaşı mantığı ile işlerimi hallettim ama ağır geliyor bu değersizlik duygusu. Ben kendim için değerliyim istediğim şeyleri başaramasam dahi başarmak için koşmaktan umut etmek hiç vazgeçmedim. En yorulduğum zamanlarda bile vazgeçmedim. Uyudum ama rüyasını görmekten kendimi alıkoyamadım. O kadar inandım kalbimle.
Değer konusuna gelince hepimiz insanız ve değer görmek istiyoruz. Bu karşımızdaki kişiye göre bazen güzel bir hediye bazen anlayış bazen güzel bir söz. İstiyoruz, kendimize değer versek bile muhtacız başkasının vereceği değere. Hepimiz en çok yakın çevremizde en çok sevdiklerimizden değer görmek istiyoruz ya ama en çok yakından gidiyor eksildiklerimiz. Ve en çok yakın çevremizi başkalarına değer verirken görüyoruz, bizde eksik bıraktıklarını...
İşte. Çok kızgınım. Herkese dilenirken gözlerim yanımda olduğunuzu hissettirin, kendinize neler yapılsın istiyorsanız o şekilde davranın diye en çok kıymet verilmesi aç kaldığım zamanlarda yapayalnız kaldığım için onlar kucaklarına açtığında ise sevgiye muhtaçlığımdan koştuğum için en çok kendime kızgınım.
Güçlü duracağım diye, işler sonucuna ulaşsın diye mütevazi olmaya aman insanlar zorlanmasın demeye gerek yokmuş.
Şimdi bunları söylüyorum. Hayatımda evlilikte de işte de ailemle olan ilişkilerimde de bunu yaptığım zaman çok oldu. Gerek yokmuş. İçimden sonra acı acı çıkacağına istediğim bir şeyi zamanında tatlı tatlı söylemek varmış. Gerçi öyle söyleyince de değişmeyen sonuçlarla dolu belki de ömrüm o yüzden kimseye ağzımı açmadan tırnağın varsa başını kaşı mantığı ile işlerimi hallettim ama ağır geliyor bu değersizlik duygusu. Ben kendim için değerliyim istediğim şeyleri başaramasam dahi başarmak için koşmaktan umut etmek hiç vazgeçmedim. En yorulduğum zamanlarda bile vazgeçmedim. Uyudum ama rüyasını görmekten kendimi alıkoyamadım. O kadar inandım kalbimle.
Değer konusuna gelince hepimiz insanız ve değer görmek istiyoruz. Bu karşımızdaki kişiye göre bazen güzel bir hediye bazen anlayış bazen güzel bir söz. İstiyoruz, kendimize değer versek bile muhtacız başkasının vereceği değere. Hepimiz en çok yakın çevremizde en çok sevdiklerimizden değer görmek istiyoruz ya ama en çok yakından gidiyor eksildiklerimiz. Ve en çok yakın çevremizi başkalarına değer verirken görüyoruz, bizde eksik bıraktıklarını...
İşte. Çok kızgınım. Herkese dilenirken gözlerim yanımda olduğunuzu hissettirin, kendinize neler yapılsın istiyorsanız o şekilde davranın diye en çok kıymet verilmesi aç kaldığım zamanlarda yapayalnız kaldığım için onlar kucaklarına açtığında ise sevgiye muhtaçlığımdan koştuğum için en çok kendime kızgınım.