Bilemedim. Bende söylemez,hatta takmazdım sanırım.(eskiden takardım,artık tırnağın varsa kaşınırsın diyorum)
2 çocuğum var,oğlum 1 yaş civarındayken anneme sana geleyim,sen çocuklarla ilgilenirsen ben kuaföre giderim demiştim yarım ağızla gel dedi,gitmedim bende o an kırılıpta. Sonradan aradı gel kızım niye gelmiyorsun vs dedi ama iş işten gecmişti. Demek ki kafası kaldırmıyor dedim geçtim,saçımi da sarı kullanıyordum,o hırsla gittim kahve tonlarına boyadım. Hala da koyu kullanıyorum kimseye minnet etmemek için.
Eşimin ailesinden zaten bir beklentim yok,severim sayarım,bana bir zararları da yoktur,karışmazlar ,laf etmezler,bende onlarla belirli bir mesafede saygı çerçevesinde bir ilişki yürütüyorum zaten,yüz göz olmadım. Mesela kızim bebekken,ilk çocuğumdu bu arada,aşıdan sonra ateşi yükselmişti,birde çok ağlardı normalde de,ateşi çıkınca daha da ćok ağladı,1 dakika kucağımdan indiremedim,öyle bir ağlamak,saatlerce kucağımda pışpışladım aglamasın diye, korktum birde şimdiki aklım olsa daha rahat olurum ama deneyimsizim,eşim geç gelecekti o akşam,görümcem bize gelecekti ,eşim arayıp durumu anlatıp(çocuğu olduğu için deneyimi var) biraz erken gidermisin diye rica ettiği halde geç geldi,avmye gitmesi gerekmiş,sanki kaçıyor alışveriş. Bir iki konu daha oldu böyle ufak ufak,Kırıldım ama o gün dedim ki kendi kendime,kimseye minnet etme. Şu an kızım 8.5 yaşında ağzının içine bakıyor kızımın,kızım diye seviyor,yalvarıyor gelsin kalsın bende diye,göndermiyorum kalmaya. Bu saatten sonra benim kimseye minnetim,eyvallahım yok,kocaman olmuş,kendi işini kendi gören, akıllı uslu çok sevdiği yiğenini gelip görebilir isterse ama ben baktım,dedirtmem emeği de geçmesin bu saatten sonra. Benim ihtiyacım varken yanımda olsaydı keşke de bende bu kafaya bürünmeseydim. Bu arada kimse çocuklarıma tabi ki bakmak,ilgilenmek zorunda değil ama ayda alemde bir ihtiyacım olduğunda yanımda olabilirlerdi,sorabilirlerdi bir ihtiyacın var mı diye. Bende hastalandım defalarca,2 defa ayak parmağımı kırdım,ilkinde kızım 2 yaşlarındaydı,ikincisinde oğlum minicik bebekti. Hepsinde eşim işten arta kalan zamanlarında tabi,yanımdaydı,kimse de gelmedi,bende kötüyüm gelin demedim. Söylesem farklı olurmuydu bilmiyorum ama kendimce bir duvar ördüm,çekirdek ailemi içinde tutuyorum artık. Biz bize yetiyoruz. Rabbim kimseye muhtaç etmesin.
Üzülmeyin sizde.
Acil şifalar dilerim