Herkesin evliliği böyle mi?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

karalsbl

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
27 Haziran 2018
145
279
Merhaba, benim kadınlar kulübü hesabım yok bu sebeple arkadaşımın hesabından yazıyorum. Kısa keseceğim... Benim 8 yıllık ilişkim ve 4 yıllık bir evliliğim var ve toplamda koskoca 12 yıl. Evlendikten sonra ilişkimiz çok başka bir yöne evrildi. karı-koca değil, ev arkadaşı bile değil, bildiğiniz iki yabancı gibi yaşıyoruz. Eşim 16:00'da işten çıkıp eve geliyor ve uyuyana kadar bilgisayar ve telefon başında vakit geçiriyor. İzinli olduğu günlerde benden önce uyanıp kahvaltısını yapıyor ve yine bilgisayar ve telefon ikilisiyle vakit geçiriyor. Sadece yemek saatlerinde aynı masaya oturuyoruz ve o yine elinde telefonla yemek yemeyi tercih ediyor. Ben de sosyal biriyim, arkadaşlarımla vakit geçiriyorum, yalnızlığı da seviyorum, sıkılmak nedir bilmem ama insan birlikte yaşadığı kişiyle iki kelam etmek istemez mi? bütün gün evde yalnızım ve istiyorum ki o geldiğinde boş da olsa iki sohbet edelim, geyik yapalım ne bilim birlikte olmaktan keyif alalım. Ama yok... Dırdır yapmayı sevmem, kavgamız gürültümüz yok tek istediğim huzur ama böyle de çok huzursuz hissediyorum. İçim bunalıyor... Birkaç kere konuştum ve bu ilgisizliğin ve iletişimsizliğin beni rahatsız ettiğinden ve mutlu olmadığımdan söz ettim. "Evlilikten ne bekliyorsun ki, evlilik böyle bir şey" dedi. Ama ben evlenmek için evlenmedim onu sevdiğim için evlendim. Bu arada oturup da ondan ilgi beklemiyorum. Bir film buluyorum, ilgi çekici özetini anlatıyorum, hadi birlikte izleyelim diye teklif götürüyorum ama yok o izlemek istemiyor. Kaç kere teklif ettiysem red cevabı aldım. Dışarı çıkmaktan hoşlanmıyor, ben de çok sevmiyorum öyle AVM gezmek ya da dışarıda yemek yemek gibi özlemlerim yok. Sadece evde arada beni dinleyen ve arada söyleyen biri olsun istiyorum. Size sormak istediğim "sizin de ilişkileriniz ya da evlilikleriniz böye mi?" 12 yıl çok uzun bir süre ve ciddi korkularım var. Ama otuzlarımın ortasındayım ve bütün bir yaşantımı bu şekilde çürüyerek geçirmek istemiyorum.
 
Haklısınız, yalnız olunca insan en azından beklentiye girmez.
Hep yalnız olacaksam biriyle yaşamanın bir mantığı yok ki. İster istemez birbirimize karşı sorumluluklarımız oluyor aynı evde. Hem duygusal ve ortak paylaşım açısından tek olup hem niye sorumluluğum olsun 🙄
 
Ya biz 1 haftadır ayrı yiyoruz işten güçten çok garip hissediyorum acil işleri halledip beraber yemeye devam
 
Merhaba, benim kadınlar kulübü hesabım yok bu sebeple arkadaşımın hesabından yazıyorum. Kısa keseceğim... Benim 8 yıllık ilişkim ve 4 yıllık bir evliliğim var ve toplamda koskoca 12 yıl. Evlendikten sonra ilişkimiz çok başka bir yöne evrildi. karı-koca değil, ev arkadaşı bile değil, bildiğiniz iki yabancı gibi yaşıyoruz. Eşim 16:00'da işten çıkıp eve geliyor ve uyuyana kadar bilgisayar ve telefon başında vakit geçiriyor. İzinli olduğu günlerde benden önce uyanıp kahvaltısını yapıyor ve yine bilgisayar ve telefon ikilisiyle vakit geçiriyor. Sadece yemek saatlerinde aynı masaya oturuyoruz ve o yine elinde telefonla yemek yemeyi tercih ediyor. Ben de sosyal biriyim, arkadaşlarımla vakit geçiriyorum, yalnızlığı da seviyorum, sıkılmak nedir bilmem ama insan birlikte yaşadığı kişiyle iki kelam etmek istemez mi? bütün gün evde yalnızım ve istiyorum ki o geldiğinde boş da olsa iki sohbet edelim, geyik yapalım ne bilim birlikte olmaktan keyif alalım. Ama yok... Dırdır yapmayı sevmem, kavgamız gürültümüz yok tek istediğim huzur ama böyle de çok huzursuz hissediyorum. İçim bunalıyor... Birkaç kere konuştum ve bu ilgisizliğin ve iletişimsizliğin beni rahatsız ettiğinden ve mutlu olmadığımdan söz ettim. "Evlilikten ne bekliyorsun ki, evlilik böyle bir şey" dedi. Ama ben evlenmek için evlenmedim onu sevdiğim için evlendim. Bu arada oturup da ondan ilgi beklemiyorum. Bir film buluyorum, ilgi çekici özetini anlatıyorum, hadi birlikte izleyelim diye teklif götürüyorum ama yok o izlemek istemiyor. Kaç kere teklif ettiysem red cevabı aldım. Dışarı çıkmaktan hoşlanmıyor, ben de çok sevmiyorum öyle AVM gezmek ya da dışarıda yemek yemek gibi özlemlerim yok. Sadece evde arada beni dinleyen ve arada söyleyen biri olsun istiyorum. Size sormak istediğim "sizin de ilişkileriniz ya da evlilikleriniz böye mi?" 12 yıl çok uzun bir süre ve ciddi korkularım var. Ama otuzlarımın ortasındayım ve bütün bir yaşantımı bu şekilde çürüyerek geçirmek istemiyorum.
Öncelikle başkasının hesabını kullanmak yasak bildiğim kadarıyla. 5 dakikada kendi hesabınızı alabilirdiniz.

konunuza gelirsek hayır herkesin evliliği böyle değil. Sizinki maalesef iletişimin olmadığı kötü bir evlilik.
 
İlişkiniz çok çook uzun sürmüş karşı tarafta evlenene kadar herşey tükenmiş bir heyecan kalmamış bence.
Evlilik gerçekten bekarlığa göre çok monoton ne eski çevren kalıyor ne eski sosyal ortamın.
 
Valla kiraya ortak olsa olurmuş eşiniz. Ayy cok sıkıcı ben sızı anlıyorum. Ben baktım olmuyor dehledim gitti. Sonradan da aldatıldıgımı öğrendim. Sürekli telefon bilgisayar oyun mu oynuyor yoksa başka şüpheli bir durum sezdiniz mi?
 
Kesssinlikle böyle bişey değil eşiniz sizi geçiştirmek için mabadindan uydurmasın. Basbaya sizi kafeslemis, yemeğini yapan çamaşırını yıkayan birini evine kapatmış, şimdi gönlünce bekar hayatı yaşıyor. Duzelmezse yol verin gitsin boyle ömür mu geçer.
 
2 yıllık evliyim. Evimizde TV yok, telefonla bir şeye bakacaksak birlikte bakarız veya komik video falan izleriz. Ama genelde sohbet ederiz uzun uzun, espri vs. Bazen birlikte kitap okuruz.

Eşiniz evliliği çok yanlış anlamış.
 
İlişkiniz çok çook uzun sürmüş karşı tarafta evlenene kadar herşey tükenmiş bir heyecan kalmamış bence.
Evlilik gerçekten bekarlığa göre çok monoton ne eski çevren kalıyor ne eski sosyal ortamın.
İlişki uzun sürünce heyecan bitmiyor arkadaşlar. Uzun ilişki sonucu evlenen biri olarak bildiriyorum.
Sebep uzun ilişki sürmesi olamaz
 
Hep yalnız olacaksam biriyle yaşamanın bir mantığı yok ki. İster istemez birbirimize karşı sorumluluklarımız oluyor aynı evde. Hem duygusal ve ortak paylaşım açısından tek olup hem niye sorumluluğum olsun
Evet, son bir yıldır çalışmıyorum ve evin tüm düzeni üstüme kaldı. Ben çalışırken yardımcımız vardı ama o zaman bile her şey benim elime bakardı. Şimdi evle ilgili bütün sorumluluk benim üzerimde.
 
Öncelikle başkasının hesabını kullanmak yasak bildiğim kadarıyla. 5 dakikada kendi hesabınızı alabilirdiniz.

konunuza gelirsek hayır herkesin evliliği böyle değil. Sizinki maalesef iletişimin olmadığı kötü bir evlilik.
hesap sahibi arkadaşımla derdimi paylaştım o da hesabından yazabileceğimi söyledi.
 
Valla kiraya ortak olsa olurmuş eşiniz. Ayy cok sıkıcı ben sızı anlıyorum. Ben baktım olmuyor dehledim gitti. Sonradan da aldatıldıgımı öğrendim. Sürekli telefon bilgisayar oyun mu oynuyor yoksa başka şüpheli bir durum sezdiniz mi?
Şüpheli bir durum yok, ekranı gözümün önünde, telefonu ortalıkta. İşten çıkar direkt eve gelir.
 
Evlilik böyle birşey değil.

Ben bu kadar vurdumduymaz bir adamın sevgiliyken de gercekten ilgili alakalı olduğunu da sanmıyorum açıkçası.

Eşiniz evlilik böyle birşey diyerek aklınızla dalga geçiyor gibi, bu şekilde ömür de geçmez.
 
Merhaba, benim kadınlar kulübü hesabım yok bu sebeple arkadaşımın hesabından yazıyorum. Kısa keseceğim... Benim 8 yıllık ilişkim ve 4 yıllık bir evliliğim var ve toplamda koskoca 12 yıl. Evlendikten sonra ilişkimiz çok başka bir yöne evrildi. karı-koca değil, ev arkadaşı bile değil, bildiğiniz iki yabancı gibi yaşıyoruz. Eşim 16:00'da işten çıkıp eve geliyor ve uyuyana kadar bilgisayar ve telefon başında vakit geçiriyor. İzinli olduğu günlerde benden önce uyanıp kahvaltısını yapıyor ve yine bilgisayar ve telefon ikilisiyle vakit geçiriyor. Sadece yemek saatlerinde aynı masaya oturuyoruz ve o yine elinde telefonla yemek yemeyi tercih ediyor. Ben de sosyal biriyim, arkadaşlarımla vakit geçiriyorum, yalnızlığı da seviyorum, sıkılmak nedir bilmem ama insan birlikte yaşadığı kişiyle iki kelam etmek istemez mi? bütün gün evde yalnızım ve istiyorum ki o geldiğinde boş da olsa iki sohbet edelim, geyik yapalım ne bilim birlikte olmaktan keyif alalım. Ama yok... Dırdır yapmayı sevmem, kavgamız gürültümüz yok tek istediğim huzur ama böyle de çok huzursuz hissediyorum. İçim bunalıyor... Birkaç kere konuştum ve bu ilgisizliğin ve iletişimsizliğin beni rahatsız ettiğinden ve mutlu olmadığımdan söz ettim. "Evlilikten ne bekliyorsun ki, evlilik böyle bir şey" dedi. Ama ben evlenmek için evlenmedim onu sevdiğim için evlendim. Bu arada oturup da ondan ilgi beklemiyorum. Bir film buluyorum, ilgi çekici özetini anlatıyorum, hadi birlikte izleyelim diye teklif götürüyorum ama yok o izlemek istemiyor. Kaç kere teklif ettiysem red cevabı aldım. Dışarı çıkmaktan hoşlanmıyor, ben de çok sevmiyorum öyle AVM gezmek ya da dışarıda yemek yemek gibi özlemlerim yok. Sadece evde arada beni dinleyen ve arada söyleyen biri olsun istiyorum. Size sormak istediğim "sizin de ilişkileriniz ya da evlilikleriniz böye mi?" 12 yıl çok uzun bir süre ve ciddi korkularım var. Ama otuzlarımın ortasındayım ve bütün bir yaşantımı bu şekilde çürüyerek geçirmek istemiyorum.
Evlilik böyle bir sey değil.Esiniz koala mi ne?Cok sıkıcı ölmüs gömmeyi unutmuslar gibi😩
 
Daha uzun süredir kocamla beraberliğimiz var.
Bir noktada oraya bağlandı ve bağlandığı anda zaten patlak verdi.
Pandemi bize iyi geldi, ne kadar uzun zamandır ayrı hayatlar yaşıyormuşuz (iki çocuk) onu anladık.

Ayrı zaman elbet olmalı ama insan aynı evi paylaştığı biriyle bir ritüel geliştirir, atıyorum 30 dk kahve sohbetidir ya da bir şeyler izlemek, anlatmak vs.
Öbür türlüsü evlilik değil maalesef.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X