• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Herkesin fikrine ihtiyacım var lütfen yorumlarınızı esirgemeyin.

Aileler torun ister doğrudur
Ancak bu iki kişilik bir konu, aranızda vereceğiniz karara bağlı her şey
Annesi ile senin konuşman doğru değil
Benimde çocuğum olmuyor, eşime yekten söyledim, bu konuyu bir kez konuştuk ve kapattık. Ben seninle çocuk için evlenmiyorum, önemli olan biziz dedi ve bitti. Dün akşam 2. yıldönümümüzü kutladık ve ben iki yıldır tek kelime duymadım ağzından. Allah'tan gelen bir durum, kendini bu kadar hırpalama, çocuksuzluk dünyanın sonu değil



Evet aslında beklediğim tam olarak bu tavır ama yaşarken kendimi bambaşka yollarda buldum.
Rabbim diyorum susuyorum..
 
merhaba :KK70:
cocuk sahıbı olmanın baska yolalrıda var hanı turkıyede yasal degıl ama kıbrısta uygulanıyor hatta forumdada epey kısı var bu yontemlerı deneyen
bılmıyorum bılmesemıydı acaba bılsemıydı acaba bılemedım sız kac yasındasınız buarada?
nasıl gıder nasıl olur bısey dıyemıyorum zor sey


Ben 27 yaşındayım
Bilmemesi söz konusu bile değil, zaten başka belirtilerde var ve evlililk hayatında gizleyebileceğim şeyler değil.
Evliliğin en büyük yapı taşlarından biri bana göre cinsellik ve 7 24 özgürüm ben.
Siz anlayın işte :)
 
Ben 27 yaşındayım
Bilmemesi söz konusu bile değil, zaten başka belirtilerde var ve evlililk hayatında gizleyebileceğim şeyler değil.
Evliliğin en büyük yapı taşlarından biri bana göre cinsellik ve 7 24 özgürüm ben.
Siz anlayın işte :)
ay anlamadım ya :D
ne demek o anlamadım

yanı elbette saklasaydın demıyorum fakat bu ılıskı bunu golgesındemı baslamalıydı bılmıyorum yanı erkeklere gore benceb u kadar ıcsellestırecek bısey olmamamlıydı ama
 
Allah şifa versin inşallah. Çocuk olup olmaması kısmet nasip işi.
Yani sizin rahatsızlığınız olmasa bile bunun garantisi yok ki.
Aileye söylemek faydalı ama onlar hayır diyor diye ilişkiyi bırakırsa bana saçma olur.
Kendinizi üzüp yormayın. Her şeyin hayırlısı olur inşallah hakkınızda
 
ay anlamadım ya :KK70:
ne demek o anlamadım

yanı elbette saklasaydın demıyorum fakat bu ılıskı bunu golgesındemı baslamalıydı bılmıyorum yanı erkeklere gore benceb u kadar ıcsellestırecek bısey olmamamlıydı ama


O günkü haline kıyamadım zaten beni yanıltmadı tavrı ile sınırlarını görmüştüm şu an ikinci adımdayız ya tamam ya devam.
Ben adet te görmüyorum aynı zamanda :)

Allah şifa versin inşallah. Çocuk olup olmaması kısmet nasip işi.
Yani sizin rahatsızlığınız olmasa bile bunun garantisi yok ki.
Aileye söylemek faydalı ama onlar hayır diyor diye ilişkiyi bırakırsa bana saçma olur.
Kendinizi üzüp yormayın. Her şeyin hayırlısı olur inşallah hakkınızda

Buna çalışıyorum ama yaşarken illaki dokunuyor :)
İnşaallah ikimiz içinde ailemiz içinde en hayırlısı olur
 
Allah yardımcınız olsun.
gerçekten zor bir durum ve süreç ancak bu dünyanın sonu değil.
bebek sahibi olmak istemeyen ama olamayan, birbirlerini çok seven çiftler de var.
ailesinden çok birlikte olduğunuz kişinin tavrı önemli.
onu iyice analiz etmek lazım.
 
Allah yardımcınız olsun.
gerçekten zor bir durum ve süreç ancak bu dünyanın sonu değil.
bebek sahibi olmak istemeyen ama olamayan, birbirlerini çok seven çiftler de var.
ailesinden çok birlikte olduğunuz kişinin tavrı önemli.
onu iyice analiz etmek lazım.


Ama nasıl?
Sanırım tek doğru kalbim, insanın mantığı ile çok doğru karar verebileceğini düşünmüyorum, içim rahatsa doğru demektir
 
Hakkınızda hayırlısı olsun.zor bir durum ama gösterdiğiniz teslimiyet beni çok duygulandırdı.
Allah herşeyi gönlünüzce versin,içinize sindirsin
 
Ama nasıl?
Sanırım tek doğru kalbim, insanın mantığı ile çok doğru karar verebileceğini düşünmüyorum, içim rahatsa doğru demektir
keşke nasıl kısmına verecek bir cevabım olsa.
karşınızdakinin bu konuda ne kadar sağlam durup durmadığına bakın.
en başta normal evet ama zaman ilerledikçe (evlilikten önce) bu konuda gelgitleri çok oluyorsa geri dönmek en mantıklısı olur.
 
Merhabalar, aslında bu siteye farklı bir isimle üyeyim.
Fakat 2. üyelik almak istememin sebebi az çok tanınıyor olmam ve kendimi bu şekilde daha rahat hissedecek olmam.
Bir süredir görüştüğüm biri var.
33 yaşında yaşadığım ile 1 saat mesafede.
Karşı komşumun üstün çabaları ile tanıştığım aslında hiç görüşmek istemediğim biri
Görüşmek istemedim çünkü, benim bir rahatsızlığım var. Benim çocuk sahibi olmam imkansız.
Ve beni hiç tanımayan biri ile izleyeceğim yoldan korktum, beceremem altından kalkamam diye korktum.
Nasıl oldu anlamadan kendimi onun karşısında buldum, ikimizde çok etkilenmiştik o gün vakit nasıl geçti anlamadan 5 saat oturduk. Durumum dilimin ucuna geldi geldi gitti, o anlarda sustum beceremedim.
Akşam oldu eve geçtik ve o akşam konuştum. Tanıştığım ilk akşam.
Çok üzüldü, çok şaşırdı, mahvoldu.
O an bişey söylememesini istedim. Çünkü karşımdaki insana çok yüklendiğimi düşündüm. Ertesi gün yaşadığı şehre döndü ve süreçte beni hiç bekletmeden ilk fırsatta telefon ile görüştük.
İlk anda korkmuş, şaşırmış ve ne diyeceğini bilemez durumdaydı. Sonra konuşma ben sana bunu yapamam ben bu kadar küçük birşey için seni kaybedemem seni tanımak istiyorum dedi.
Bu süreçte ilk başta herşey gayet olumluydu, ilgi alaka ailesi ve çevresi ile paylaştıkları..
Sonrasında sessizleşmeye başladı, değişken oranlarda kendi kabuğuna çekiliyor ama yine yapılması gerekenleri yapıyordu örneğin saatlerce mesajlaşabiliyorduk ama farkı anlıyordum.
Bayram geldi, annesi ile tanıştığım için aramamın uygun olacağını düşündüm, ben annesini aradım, annesi annemi aradı, kardeşi beni aradı. Bu arada çok düzgün davrandı.
Biz annemle komşu ile bir akşam dışarı çıktık. Lafın arasında annesi torunu olduğunda söz verdi sigarayı bırakacak dedi.
Eve geldik, annem söylememiz gerek, bunu tek başınıza taşıyamazsınız dedi.
Sus anne hiç bişey deme dedim, ne olur sus, o gece sabah nasıl oldu bilmiyorum.
Çok uzattım, haftasonu burdaydı 2 günde birlikteydik.
En son 2 3 saat derdini öğrenebildim.
Derdi ailesine yansıması. Bayramda amcamın torunlarına davranışlarını gördükçe mahvoldum dedi.
Ben seninle yanlız ölebilirim, ben seni unutamam, bendeki izlerini silemem ama ailemi düşününce mahvoluyorum dedi. Ben hiç böyle bişey yaşamadım, ben hiç karşımda birini böyle görmedim. Saatlerce sustuk, kıvrandık, karşımda kızardı, titredi, sustu, konuştu, gözleri konuştu. Ne gidiyorum diyebildi, ne git diyebildi.
Ona annesi ile konuşmasını söyledim. Kalsın diye değil, daha rahat gidebilsin diye.
Bu arada annesi ve komşumuz bana nasıl evlenme teklif edeceğini planlamaya başladı bile :KK43:
Ben ne yapacağım bilmiyorum o günde bilmiyordum. Bu duyguyla yaşabilirmiyim çok ezilirmiyim gerçekten annesi bilmeli mi bilmiyorum.
Ara ara tekrar yazarım ama konuşulabilecek herşeyi konuştuk.
Garanti olmadığını, hayatta neler olabileceğini..
Nasıl bir yol almalıyım beklemelimiyim sessizce çekilmelimiyim kızmalımıyım.
Nasıl olduda saatlerce sustum bilmiyorum. Nasıl oldu çözdüm, başettim bilmiyorum.
Değermi bilmiyorum.
Ama emin olduğum bişey varki, Rabbimin verdiği bişey için kulların yaptığına üzülmeyeceğim.
Bu arada bu durumun bana farklı getirileri de var ama çözümleri var. İlk söylediğimde hiç bişey sormadı ve konuyu kapadı anlatma dedi. Ama o gün otururken, bu konuyu çok araştırdım her yönünü biliyorum senin yaşadığın ne boyutta bilmiyorum ama sakın kendini üzme bilmiyor deme çözümü var ve umrumda değil her zaman yanındayım diğer kısımlarını düşünme bile dedi.
Üzücü olmuş sizin için gerçekten . ancak erkek arkadaşınız bunu sorun etmemiş 33 yasında olgun biri. Eğer ilerde çocuk sahibi olmak isterseniz ailesi olmayan bi çocuğu evlat edinebilirsiniz . ama kendiniz için onun ailesi torun istiyor diye değil bu sizin hayatiniz sonuçta. Başkasının istekleri ikinci planda olmalı kendinizi düşünün.
 
keşke nasıl kısmına verecek bir cevabım olsa.
karşınızdakinin bu konuda ne kadar sağlam durup durmadığına bakın.
en başta normal evet ama zaman ilerledikçe (evlilikten önce) bu konuda gelgitleri çok oluyorsa geri dönmek en mantıklısı olur.


Haklısınız sanırım. Önümdeki süreç çok önemli gün belirtmek hata, ama doğru zaman geldiğinde tamammı devammı bileceğim
Beni dualarınızdan ayırmayın olurmu
 
Merhabalar, aslında bu siteye farklı bir isimle üyeyim.
Fakat 2. üyelik almak istememin sebebi az çok tanınıyor olmam ve kendimi bu şekilde daha rahat hissedecek olmam.
Bir süredir görüştüğüm biri var.
33 yaşında yaşadığım ile 1 saat mesafede.
Karşı komşumun üstün çabaları ile tanıştığım aslında hiç görüşmek istemediğim biri
Görüşmek istemedim çünkü, benim bir rahatsızlığım var. Benim çocuk sahibi olmam imkansız.
Ve beni hiç tanımayan biri ile izleyeceğim yoldan korktum, beceremem altından kalkamam diye korktum.
Nasıl oldu anlamadan kendimi onun karşısında buldum, ikimizde çok etkilenmiştik o gün vakit nasıl geçti anlamadan 5 saat oturduk. Durumum dilimin ucuna geldi geldi gitti, o anlarda sustum beceremedim.
Akşam oldu eve geçtik ve o akşam konuştum. Tanıştığım ilk akşam.
Çok üzüldü, çok şaşırdı, mahvoldu.
O an bişey söylememesini istedim. Çünkü karşımdaki insana çok yüklendiğimi düşündüm. Ertesi gün yaşadığı şehre döndü ve süreçte beni hiç bekletmeden ilk fırsatta telefon ile görüştük.
İlk anda korkmuş, şaşırmış ve ne diyeceğini bilemez durumdaydı. Sonra konuşma ben sana bunu yapamam ben bu kadar küçük birşey için seni kaybedemem seni tanımak istiyorum dedi.
Bu süreçte ilk başta herşey gayet olumluydu, ilgi alaka ailesi ve çevresi ile paylaştıkları..
Sonrasında sessizleşmeye başladı, değişken oranlarda kendi kabuğuna çekiliyor ama yine yapılması gerekenleri yapıyordu örneğin saatlerce mesajlaşabiliyorduk ama farkı anlıyordum.
Bayram geldi, annesi ile tanıştığım için aramamın uygun olacağını düşündüm, ben annesini aradım, annesi annemi aradı, kardeşi beni aradı. Bu arada çok düzgün davrandı.
Biz annemle komşu ile bir akşam dışarı çıktık. Lafın arasında annesi torunu olduğunda söz verdi sigarayı bırakacak dedi.
Eve geldik, annem söylememiz gerek, bunu tek başınıza taşıyamazsınız dedi.
Sus anne hiç bişey deme dedim, ne olur sus, o gece sabah nasıl oldu bilmiyorum.
Çok uzattım, haftasonu burdaydı 2 günde birlikteydik.
En son 2 3 saat derdini öğrenebildim.
Derdi ailesine yansıması. Bayramda amcamın torunlarına davranışlarını gördükçe mahvoldum dedi.
Ben seninle yanlız ölebilirim, ben seni unutamam, bendeki izlerini silemem ama ailemi düşününce mahvoluyorum dedi. Ben hiç böyle bişey yaşamadım, ben hiç karşımda birini böyle görmedim. Saatlerce sustuk, kıvrandık, karşımda kızardı, titredi, sustu, konuştu, gözleri konuştu. Ne gidiyorum diyebildi, ne git diyebildi.
Ona annesi ile konuşmasını söyledim. Kalsın diye değil, daha rahat gidebilsin diye.
Bu arada annesi ve komşumuz bana nasıl evlenme teklif edeceğini planlamaya başladı bile :KK43:
Ben ne yapacağım bilmiyorum o günde bilmiyordum. Bu duyguyla yaşabilirmiyim çok ezilirmiyim gerçekten annesi bilmeli mi bilmiyorum.
Ara ara tekrar yazarım ama konuşulabilecek herşeyi konuştuk.
Garanti olmadığını, hayatta neler olabileceğini..
Nasıl bir yol almalıyım beklemelimiyim sessizce çekilmelimiyim kızmalımıyım.
Nasıl olduda saatlerce sustum bilmiyorum. Nasıl oldu çözdüm, başettim bilmiyorum.
Değermi bilmiyorum.
Ama emin olduğum bişey varki, Rabbimin verdiği bişey için kulların yaptığına üzülmeyeceğim.
Bu arada bu durumun bana farklı getirileri de var ama çözümleri var. İlk söylediğimde hiç bişey sormadı ve konuyu kapadı anlatma dedi. Ama o gün otururken, bu konuyu çok araştırdım her yönünü biliyorum senin yaşadığın ne boyutta bilmiyorum ama sakın kendini üzme bilmiyor deme çözümü var ve umrumda değil her zaman yanındayım diğer kısımlarını düşünme bile dedi.

özel olmazsa sebebi nedir?tedavi edilebilir birşeydir belki,
bir de lütfen kendinizi bunun için yıpratmayın.Çocuk sahibi olamayacağını bilmeden evlenip yine de olmasa o zaman ayrılacak mıydınız.İnsan geleceği göremez ki.Ne biliyorsunuz belki karşınızdaki insanın da ilerde böyle bir problemi olabilirdi
 
Üzücü olmuş sizin için gerçekten . ancak erkek arkadaşınız bunu sorun etmemiş 33 yasında olgun biri. Eğer ilerde çocuk sahibi olmak isterseniz ailesi olmayan bi çocuğu evlat edinebilirsiniz . ama kendiniz için onun ailesi torun istiyor diye değil bu sizin hayatiniz sonuçta. Başkasının istekleri ikinci planda olmalı kendinizi düşünün.

Keşke bir parça daha net olabilseydi
Keşke herşey bu kdr karışık olmasaydı, onun açısından
 
özel olmazsa sebebi nedir?tedavi edilebilir birşeydir belki,
bir de lütfen kendinizi bunun için yıpratmayın.Çocuk sahibi olamayacağını bilmeden evlenip yine de olmasa o zaman ayrılacak mıydınız.İnsan geleceği göremez ki.Ne biliyorsunuz belki karşınızdaki insanın da ilerde böyle bir problemi olabilirdi


Benim doğuştan rahmim yok
Ve hiç adet görmedim
Tedavisi yok, rahim nakli şu an çok yeni
Bunların hepsini konuştuk ama içinde bulunduğumuz durumu değiştirmiyor. Daha doğrusu o çok açık olarak aklına gelen herşeyi döktü, ve gitsemde asla içime sinmeyecek dedi. Diyorum ya ben hiç kimseyi öyle görmedim, hiç öyle bir gün yaşamadım.
 
Ben sizin yazdıklarınızdan çok olgun iki insan canlandırdım kafamda, bence bunu aşabilecek olgunluktasınız ikinizde.Bana öyle geldi iki tarafın tavırlarından da bilmiyorum.
Kıbrısta taşıyıcı annelik duymustum forumda birinden..Araştırdınız mı
 
Ben sizin yazdıklarınızdan çok olgun iki insan canlandırdım kafamda, bence bunu aşabilecek olgunluktasınız ikinizde.Bana öyle geldi iki tarafın tavırlarından da bilmiyorum.
Kıbrısta taşıyıcı annelik duymustum forumda birinden..Araştırdınız mı

Böyle söylemeniz benim gözlerimi doldurdu.
Hayır ama o çok araştırmış, biraz beni yokladı bana çok yabancı bir konu bişey demedim.
Önce biz olmayı öğrenmemiz gerekiyor.
Önce onun karar vermesi gerekiyor.
 
Back
X