öyle bir yangın var ki içimde sadece ölmek istiyorum. çok sevmiştim ben kara gözlümü. zaman zaman kavgalar etsekte çok mutluyduk yan yanayken. onun peşine düşüp istanbula geldim. o ise bana sebepsiz bitti dedi. oysa ben sevildiğimden çok emindim. yani nasıl anladın derseniz tarifi yok bu bir his.kapsında bekledim geceye kadar hemde kaç kez eve almadı öyle katıydı ki. sonra ben kaderime razı olduktan sonra tekrar geldi.ama çekimserdi karamsardı ne başladık ne başlayamadık tekrar gitti. sonra tekrar geldi. bu defa herşeyi açıklayarak. meğerse mezhep farkı sorunumuz nedeniyle ailesi hiç istemezmiş.abisi de bir zamanlar farklı mezhepten bir kızı sevmiş. sorunlar çıkmış olaylar büyümüş. sonuç anneciği komalık olmuş ölümünü beklemişler. şimdi de asla izin vermem dermiş.bir süre denedik ama yine pes etti kara gözlüm. bir kaç ay ayrı kaldık ama dayanamadım yokluğuna. aradım ağladım. bu defa çok kararlıydı. bekle zaman ver dedi.ailemle tanışmak için izin istedi ailemden. o da ailesiyle tanıştıracaktı ama olmadı. bugün yine ve son kez pes etti. yolda çocuk gibi üstüme kapanıp hıçkıra hıçkıra ağladı. sen söyle ne yapayım dedi. ya hasta anamın ölmesini bile göze alıp anamı silecem ya seni...arama beni artık sesini duyarken dayanamam yokluğuna dedi.
düşündüm haklıydı. haklıydı haklı olmasına da... sadece beni değil yaşama sevincimi de sildi. artık yaşamanın anlamı yok benim için. hani bilsem ki bu can emanet değil kıymak günah değil, garip anacımda üzülmez, bir an düşünürsem namerdim
düşündüm haklıydı. haklıydı haklı olmasına da... sadece beni değil yaşama sevincimi de sildi. artık yaşamanın anlamı yok benim için. hani bilsem ki bu can emanet değil kıymak günah değil, garip anacımda üzülmez, bir an düşünürsem namerdim