meraba kızlar..böyle bi konuyu açacağım hiç aklıma gelmezdi yazarken bile kendimi bi tuhaf hissediyorum saçmalama diyorum kendi kendime..Erkek arkadaşımı 15 ay bekledim askerden gelmesini zor bir dönem geçirdik çünkü geldiğinde bambaşka bir insandı toparlanması yaklaşık bir yılı buldu diyebilirim ama ben hiç bırakmadım onu hep yanında oldum çok bekledim çok sabrettim hep yanında oldum herşey düzelecek diye ve herşey düzeldi benimle evlenmek istediğini söylüyor sabahları uyandığım da yanımda olmanı istiyorum seni çok özlüyorum diyor yani kısacası şu an herşey en başta olması gerektiği gibi..Ama ben kendimi anlayamıyorum sanki istemiyorum sanki özlemiyorum yani neden böyle karmakarışığım anlamıyorum
her izin günümde görüşelim diye bir sürü plan yapardım artık bu hafta olmazsa haftaya görüşürüz diye rahat davranabiliyorum aranızda böyle bişey yaşayan var mı nedir bu sinirlerim bozuluyor düşününce

