Hepimizin başından öyle şeyler geçiyorki insan bazen inanamıyor, ben 21 yaşında evlendim, 2 sene sonra çoçuk istedik o güne kadar doğum kontrol haplarıyla korunuyorduk sanki hemen olacakmış gibi şimdi çevremdeki yeni evli arkadaşlarımı uyarıyorum kullanmayın diye
neyse bizim problemimiz pko ve herşey bir rahim filmi ile başladı
narkoz alacaksın ağrısız olacak dedi doktorum ve ilk narkozu almış oldum, çok şükür tüplerim açık bi problem yokmuş ama klomenler bi sonuç vermiyordu, farklı bir tedavi deneyeceğiz dedi o zamana kadar tüp bebeğin 't' sini bilmediğimiz ve doktorumuza güvendiğimiz için tamam dedik, gonal f yazdı kullandık rapor çıkardık bunları kullanacaksın sonra çatlatma iğnesi yapacağız ve 36 saat sonra ilişkiye girecesiniz dedi kullandım iğneleri ama yumurtalıklarım aşırı büyüdü hergün iğneler vuruluyordum aynı saatte yürüyemiyorum artık doktora gittik kontrole, o günü hiç unutmayacağım, muayene etti, ' yumurtaların aşırı büyümüş dedi, biz bakıyoruz eşimle devamı nasıl olacak bu konuşmanın diye, nasıl yani dedim, yani ben mayını döşedim çatlama iğnesini yaparsak patlar dedi cümleye bak ya, ee ne yapacağız dedik sizi tüp bebek merkezine yönlendiriyorum dedi, ne merkezi ne tüpü ne bebeği dedik
şimdi gülerek anlatıyorum ama çok zor bi gündü, gittik merkeze oradaki doktor muayene etti, nasıl oldu bu yumurtalar nasıl böyle oldu falan diye hayretler içerisinde bana bakıyor ama ben ağrıdan duramıyorum, ciğerlerime kadar su toplamış ohss olmuşsun, hipersimülasyona girmiş falan bişeyler dedi çatlatma iğnesini vurulun opu olacak dedi, o ne dedik yumurta toplama ameliyatı dedi, bi de 3500 lira tüp bebek ücreti istedi, damdan düşer gibi olduk, durduk yerde ameliyat olacağımamı yanayım, hazırlıksız yakalandık ev almışız yeni kredi ödüyüroz, paraya mı yanayım, ağrılarımda cabası, neyse vardır bunda da bir hayır dedik, vurdurduk iğneyi ameliyata gittik ama kimsenin haberi yok, ailelerin bile
biz kendimize gelemedik ki birilerine bişeyler anlatalım, böylece bilmeden istemeden ilk tüp bebek denememi yaptım
30 yumurta toplandı, 18 tanesi döllendi, hepsi birinci kalite embriyo oldu, 5. gün transfer yapıldı 2 tane, kalanları donduralım dediler, biz tedavi parasını zor denkleştirdik yok dondurmayalım dedik ne büyük hataymış, bilmeden etmeden gitti bebişler
tabi o stres ve damdan düşer gibi tedavinin sonucu pozitif olmayacaktı, negatif sonuç aldık, merkezdeki doktorumuzla iki deneme diye anlaşmıştık fiyatta çünkü iğne vs yapmamışlardı ilkinde ikinci denemeyi de bir adet sonra yaptık, tabi benim psikoloji vücut allak bullak, yumurtalarda kalitesiz çıktı bu defa doğru düzgün ara bile vermeden ben kendimi toplayamamışım ki yumurtalıklar nasıl toplasın
yine narkozzzz, böyle anlamadan 2 başarısız denemem oldu velhasıl, sonra doktorumu değiştirdim, o da ileri derecede pko var dedi, çok dirençli şeker ilacına falan başlamıştım daha önceden, diyetisyene gittim 13 kilo verdim
, stres sıkıntı yapmadım kafama takmadım geçecek elbet bu günlerde dedim, doktorum ameliyat önerdi, yumurtalarım çok fazla kist olmuş bazılarını yakalım dedim tüp bebeklerden 1 sene sonra drilling dedikleri kist ameliyatını oldum yani yine narkozzz, 6 ay içinde gebelik bekliyorum dedi doktorum, ameliyatta geçti, 6 ayda geçti, bi değişiklik yok, tüp bebekten başka çare kalmamıştı, bu defa bilerek isteyerek hazırlıklı olarak başlayacağız dedik tedaviye, merkez araştırdık, doktorumuza çok güvendik, ve geçen yıl şubatta 3. denemeyi yaptık, yumurtalıklarım aşırı tepki verdiği için farklı bişey deneyeceğiz dediler uzun protokol iğnelerim yapıldı sonra çatlatma iğnesi yapmadan iki gün ara verdiler costlamak demekmiş bu yumurtalıklar sakinleşsin diye, neyse girdim yumurta toplama ameliyatına bi daha narkoz ettimi sana 5 kez
çıktım ameliyattan eşime soruyorum kaç yumurta çıktı diye bilmiyorum söylemediler diyor, doktorum geldi, bütün yumutalar boş çıktı demez mi, dünya işte o an başıma yıkıldı, yer ayağımın altından kaydı resmen, bu kez çok inanmıştım, çok güvenmiştim ve her zaman aşırı yumurtam büyüyordu, nasıl olurdu da 25 yaşında tüm yumurtalarım boş çıkardı inanamadım, yaşadığım resmen travmaydı, konuşmadım, yemek yemedim, ağlayarak uyuya kalıyordum ve ağlayarak uyanıyordum
tüm hayallerim bitti umutlarım suya düştü... olumsuz sonuçtan sonra toparlandım yine 3 ay sonra bir gece rahatsızlandım inanılmaz bir sancı vardı karnımın üst tarafında, hastaneye yatırdılar safra kesem yırtılmak üzereymiş :18::18:, içinde 13 mm lik taş varmış, 2 yada 3 mmlik taş olması ameliyat sebebi düşünün yani, nasıl olmuş nasıl bu kadar büyümüş dedim, kullandığım ilaçlardan bahsettim tedaviler iğneler haplar, hormon ilaçlarından dedi, ameliyata aldılar safra kesemi de kaybettim ve 3 sene içinde 6. kez narkoz almış oldum, saçlarım döküldü, kilo aldım öyle yıpradım ve son ameliyatta öyle büyük acılar çektim ki, en önemli şey sağlıkmış onu anladım, tövbe dedim bitti bebek hayalide tedavilerde bitti artık herşeyin üzerine bir sünger çektim, soranlara çoçuğum olmuyor olmayacak diyordum artık direk o derece psikolojim bozulmuştu, ama zamannnn herşeyin ilacıııııııı, şimdi 4. denemeye start verdik, iğneleri kullanmaya başladım, günün birinde anne olacağıma inanıyorum, Rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın, tek çabam ilerde keşke dememek, keşke deneseydim keşke biraz daha mücadele etseydim dememek için uğraşıyorum, umutlarım var, olmazsa olmuyor, umut olmadan yaşanmıyor
bu arada ne çok yazmışım ama paylaştıkça rahatlıyor insan, sağlıcakla kalın...