bir derdim var kimseye anlatamıyorum herşey ben daha beş yaşındayken başladı abim ilk cinsellik deyenimlerini benim üstümde denedi erotik film izlerdi yanımda beni kucağına alırdı ne yaptığını bile anlamıyordum bana.o iğrenç pislik şeyini gördüğüm de çok korkmuştum beni zorlardı yalatmak için istemediğim için de döverdi bu kendisi evlenene kadar devam etti hep baskı vardı üstümde okula gittiğimde takip ederdi kötü biryere gidiyormuşum gibi en küçük fırsattada sıkıştırır odalara kapatırdı büyüdüğümde yemek yaparken arkamdan sarılırdı o iğrenç pisliğini hissetmekten bıkmıştım artık anneme hiç söyleyemedim zaten o da hiç farketmedi annem misafirliğe gittiğinde ağlardım beni onunla yalnız bırakma derdim niye diye sormazdı ya evlendikten sonra düştü yakamdan ondan sonrada yengem başladı beni hiç istemedi herşeyi esirgerdi fazla bi boğazdım onun için kime diycektim ki abim mi koruycaktı beni ah bu babasızlık yok mu keşke diyorum olsaydı da korusaydı beni babamda yıllar önce başka bir kadın için terketmiş annemi bi daha da görmedim geçen yaz öldüğünü duydum hiç bişey hissetmedim çok garip bi durum benim canım eşim işte beni çekti aldı ordan bambaşka bi hayatım var şimdi ama unutamıyorum unutamıyorum bu baskı yüzünden kendimi hiç geliştiremedim herşeyim yarım eksiğim eşime nasıl davranacağımı beceremiyorum hep kızacak üstüme yürüyecek zannediyorum halbuki o kadar anlayışlı ki bu kadar cahil olduğum halde beni kırmıyor ben seni her türlü severim diyor hadi memlekete gidelim dediğinde de yok diyorum şaşırıyor insan ailesini özlemez mi diyor tek huzurlu olduğum yer eşimin yanı beni bağrına basar her yatağa girdiğizde seni çok seviyorum der.işte benim mutsuzluğumun sebebi geçmişi hatırlamak tam unuttum diyorum küçük bişey hatırlatıyor tekrar ben yine dağılıyorum.geçmişi silmenin hapı olsaydı keşke....