Eskisi gibi ilgi alaka yok. Evlenmeden önce el üstünde tutardı bir dediğimi iki etmez lafımın üstüne laf söylemez her anımda her zorlukta yanımdaydı ben hep onun omzunda ağladım hep o sildi gözyaşlarımı. Nişanlıyken kumanda elimde göbeğimi kaşıyan adam olmak istiyorum diyordu da olursun tabii deyip aldırmıyordum şaka yapıyor diye. Evlendik ve gerçekten öyle oldu. Yemek bekliyor, çamaşırını, bulaşığını yıkamamı istiyor, hamile kaldım biraz ilgi bekledim ilgi beklediğim için hatalı oldum. Aynı anda eve geliyoruz hamileyim diye biraz yardım istiyorum o yardım etmek yerine suyunu bile benden ister. 7 aylık olmama rağmen çok hareketliyim hala hamile olduğumu kimse anlamıyor o da bunu bahane edip hamile gibi değilsin kıpır kıpırsın her işi kendin yapabiliyorsun deyip hiçbir şeye elini sürmüyor. Konu cinselliğe gelince bir yerim ağrısa olmaz desem suçlu olurum. Yanımızda başkaları varken onu savunmayıp kendi fikrimi söylesem yine suçlu oluyorum. Sinirlenir sinir eder kendi sakinleşir anında benim de sakinleşmeni ister. Tartışmayı o başlatır o bitirir. Yumuşayıp yaklaşmaya çalıştığında onun gibi hemen yumuşamazsam yaklaşmazsam yine sıkıntı. Bu zamana kadar kıyaslamadım kimseyle ama etrafımdaki hamilelere eşlerinin nasıl davrandığını gördükçe inciniyorum kırılıyorum ama anlatamıyorum. Seviyorum diyor vazgeçmiyor. Son tartışmamızda aç dava bitsin dedim açamam ben yapamam diyor. Ne olacak peki? Ne değişti? Ne yapmalı?