Ben talep ediyorum eşimle ortak hayatı yaşıyoruz hiçbir zaman saçımı süpürge etmedim. Annemin eşi de gayet destekçiydi ama onun işi annemden daha yoğundu adam 24 saat nöbet tutuyordu nöbet tutmadığında da icapçıydı. babamla zaten ben 3 abim 4 yaşındayken boşandı. Annem hayattan darbe yediği için hem ailesinden hem babamdan bu şekilde yaşamaya mecburdu hayatını kocasına emanet edip oturamazdı arkasında ailesi yoktu işten çıkıp evde oturabilirdi üvey babam annemden de bizden de para saklamazdı aksine bonkör bi adam. Benim için sorun yok kocam sorumluluk sahibi bir kere neden yemek yok neden ev pis dediğini duymadım geleneksel beklentileri yok bu rolleri yüklenen yine kadın. Asıl böyle ortamda kadının parasını kazanması gerekiyor kadını evde otursun iş yapsın diye gören adamlar işleri bitince başının üstünde taşıyıp kraliçe gibi mi yaşatır? Mesela kocanın seni aldatmayacağını garanti ediyor musun bir gün boşanmayacağını garanti ediyor musun? Ben mutlu bi evliliğime rağmen edemiyorum beşer şaşar. Bu yüzden kaderimi onun eline bırakmam bu şartlarda bile. Hem çalışıp hem ev işi yapan kadın kocasını boşamıyorsa onun sorunu. Evde oturup hayatı kocasının elindeyse yine onun sorunu. Seçimler ve sonuçları. Medeni kanunda kocamla evliyken aldığım şeylere ortağım. Dini açıdan 3 ay mı ne nafaka veriliyor kendini geçindirsin diye. Mesela annem ne yapsaydı mutsuz evliliğine devam mı etseydi onu istemeyen ailesine mi gitseydi? Onun yerine mesleğini eline aldı gurur duyuyorum. Kurban rölünden herkes çıkamaz. Ben hayatımı kimseye emanet edemem tercih meselesi
“Benim için sorun yok kocam sorumluluk sahibi bir kere neden yemek yok neden ev pis dediğini duymadım”
Zaten duymamanız gerekiyor ve bunu duymamak matah bir şey gibi de anlatmamanız gerekiyor. Siz çalışıyorsanız böyle bir beklentiye hakkı yok zaten, ama siz ev işlerinin sorumluluğunuda kendinizde gördüğünüz için eşinizin bu konuda beklentiye girmemesini sanki size yapılan bir iyilik yada üst düzey bir anlayışlılıkmış gibi anlatıyorsunuz.
Ayrıca benim söylediklerimi başka yönlere çeviriyorsunuz.
Ben kadınlar asla çalışmamalı mı diyorum? Çalışacaksa eğer başka hiç bir iş için sorumluluğu yoktur diyorum. Herkesin kendi tercihi tabi, isteyen hem çalışsın hem de eve gelip temizlik yemek yapsın, kendine acımayana ben mi acıyacağım.
Ben kendi hayatımı özetleyeyim size belki ne söylemek istediğim daha iyi anlaşılır;
Çalıştığım dönemde ikimiz de ev işi yapmıyorduk yardım alıyorduk, eğer acil bişey varsa ikimiz birlikte temizliyorduk, yemek işini de ben haftasonu bir kaç günlük yapıyordum kalan günler için de eşim yapıyordu. Benim eşim bana bunları lütfettiği için değil yapmak zorunda olduğu için yapıyor çünkü ben ne yapıyorsam o da yapmak zorunda çünkü ikimizde çalışıyoruz çünkü birimizin diğerinden bir farkı yada üstünlüğü yok.
Sonra ben hamile kaldım işten ayrıldım ama olmadı düşük yaşadım, sonra yine bebek düşündüğümüz için tekrar işe girmek istemedim ve bir kaç ay sonra tekrar hamile kaldım ve o zamandan beri çalışmıyorum. İkimiz birden çalıştığımız dönemde de paramız ortaktı şuanda da ortak çünkü bu ikimize ait bir hayat. Ha Bu demek değildir ki ben hayatım boyunca çalışmayacağım. Ama çalıştığım zaman da eve gelip ev işi yapıp bir de kendimle salak gibi övünmem çünkü ben eşşek değilim. İki kişinin ortak hayatında tüm her şey ortaktır.
Ayrıca evet herkes boşanabilir, boşanırsam beni beş parasız sokağa atacak bir adamla evli değilim hadi sizin güzel hatırınıza öyle yapsın, gider tekrar çalışırım benim mesleğim var. Meslek sahibi olmak ile sürekli çalışmayı tercih etmek aynı şey değil.
Normal hayatim bu insanlari gormek icin o saatte kalkmazdim mesela.
bu benim kişisel rekorum.
o yüzden hic uyurdum diye hayal kurma
