HİÇ BİR ŞEY BENİ MUTLU ETMİYOR...

Merhaba arkadaşlar.sorunum şu ki hiçbir zaman mutlu olamıyorum
Annem ve babam beni sever bir dediğimi ikiletmez istediğimi yer içer giyerim ama mutlu değilim
Aslında mutlu olmak için birçok nedenim var ama değilim işte
Yani istediğim herşey oluyor
Mesela okula gidiyorum ama ders çalışamıyorum ders çalışmamak için hep kendime iş çıkarıyorum
Geleceğimden korkuyorum
Gezmeye gidiyorum,alısveriş yapıyorum ama inanırmısınız zerre mutlu olamıyorum tat almıyorum hiç bir şeyden
Tek sevdiğim şey yemek yemek (kilolu degilim)
Bazen kendimi çok nankör hissediyorum çünkü benim yerimde olmak isteyip olamayan birsürü insan var
Ama ben anne babamla bile güzel vakit geçiremiyorum kıymetlerini bilmiyorum yeri geliyor konuşmuyorum bile
Annem yaşlı olmasına rağmen hergün 5 çeşit yemek yapar evi temizler ama ben yapmam çünkü kendimde o gücü bulamıyorum
Tüm gün konuşmam otururum düşünürüm
Ve ben çok saplantılı bir insanım bir insan bana birşey yaptımı hiç aklımdan çıkmaz o
çok kin tutuyorum mesela
Asla affedemiyorum affettim desem de edemiyorum
Her şeyin farkındasınız bi uzmandan destek alıp daha rahat edebilirsiniz bence çok daha güzel olur terapi tarzı sizi de rahatlatır
 
Delimi
Sen evlen bacım biran önce, ne demişler deveye diken…
Kendimden biliyorum bak, rahat batmasını çözmenin tek yolu evlenmektir ve geçmişe masallar kadar uzak olarak bakmaktır.
Sen evlen bacım biran önce, ne demişler deveye diken…
Kendimden biliyorum bak, rahat batmasını çözmenin tek yolu evlenmektir ve geçmişe masallar kadar uzak olarak bakmaktır.
Delimiyim ki evleneyim bu yaşta
Bu yaşta evlilik mio olur
Neden sana ne oldu ki sen demi benim gibisin
Oysa aklımds hiç evlilik yoktu
 
Ben de 20 yasındayım ama 60 yaşındaki babam benden daha enerjik, yürüyüşe falan çıkar her gün. Bazı şeylerin yaşla ilgisi yok hatta önceki nesiller bizim kuşağa göre şu an bile daha çalışkanlar.

Bu arada ben aslında seni anladım, rahat batma olayı bende de var kısmen. Ben de kendimi sürekli mutsuz etmeyi başarabilen bir insanım. Yani aileme çoğu zaman benim de enerjim kalmıyor, mesela aşk acısı çekiyorum belli bir dönem sonra o bitince yerini gelecek kaygısı dolduruyor onu da kısmen atlatınca görünüşüme takıyorum. Olduğundan yaşlı hissetme durumu bence su an herkeste var, özellikle şu sıralar ben aşırı mutlu insan görmüyorum etrafta. Geçen sene pandemiden dolayı herkes evlerdeydi normalde bu sene insanlarda enerji patlaması olması lazım ama ekonomik kriz vs insanlarda depresyon yarattı herhalde.

Kin tutma olayına gelince bu yaşta bu kadar saplantılı olmak hic dogru değil, hayatının kalanında çok zorlanırsın. Kendine hayatı zorlaştıran yine sen olduğun için kimsenin yapabileceği bir şey yok bu durumda.
Evet babamı görsen günde kilometrelerce yol yürüyor maşallah ama ben sanki yaşlı olan benim enerji 0 zaten
Kin tutmayayımda ne yapayım insanın hayat enerjisini emip evlerine gidiyorlar resmen
 
Keşke konuyu tüm anneler babalar okusa ,yapılan yanlisi görse...
Çocuklarına görev vermemek, onların her işini yapmak, onların küçük basarillarina engel olmak, sınırlarını zorlamadan yaşamlarını sağlamak aslında öyle yanlış ki, çocuklarına iyilik yaptıklarını sanıyorlar ama onların hayatından çok kiymetl şeyleri çalıyorlar
Netflixi olan lütfen izlesin,çoğu 8-10 dakika zaten bir program var.
Japonya'da uzun yıllardır gelenek gibi süren bir program.İsmi büyüdüm artık.
Yaşları 2,5 - 5 arası degisen çocuklara görevler veriliyor. Kıyafeti kuru temizlemeye ver dönüşte de marketten elma al , balık pazarından yengeç al,dönüşte de eczaneden ilaç al falan gibi görevler. Tüm yol boyunca da gizli kameralı ekip onları izliyor. Tabii ki çocuklar tek başına şehre gitmek, dağ tepe aşmak, otobüse binmek istemiyorlar, haliyle korkuyorlar. Ama anne babalari bir şekilde ikna eidyor. Çocuklar bazı görevlerde zorlanıyorlar ,markete gidip utanıp bir şey soramadan çıkıyorlar ama yaptıkça Yaptikca günün geri kalanindaki seyleri daha bir ozguvenle hallediyor. Ve hepsi eve öyle büyük bir mutlulukla geliyor ki 'anne başardım, hepsini yaptım' derken,izleyince diyorsun ki korumak isterken bu bir şeyi başarmanın hazzını alıyoruz günümüz çocuklarından..
Yani sizi aileniz el bebek gül bebek,sorumluluk vermeden büyüterek hiç iyi yapmamış aileniz. Tam tersi ozguvensiz ve doyumsuz olmanızın sebebi bir şey basarmanin hazzından geri kalarak yaşamanız zaten.
O yüzden siz siz olun bari cocugunuz için şu cümleyi kurmayın
Güzelmiş zaten japonlar akıllı bizim gibi inek değiller.
Biz haziran alışmışız
İlerde çocuğum olursa istediklerini almasammı yoksa alsammı bende kararsızım sonra demesin annem cimri:))varyemez diye
Gerçe evlenmeyi de düşünmüyorum ama
 
İşte mutsuzluğunun ve tatminsizliginin sebebi tam olarak bu.
Nasil tatmin olabilirsin ki? İnsanın bir şeyden tatmin olabilmesi için kendisini gerçekleştirmesi gerek. Bu da genelde konfor alanının dışına çıkarak yapılır.
Sende bunların hiç biri yok. Ne bir şey başarmanın hazzina sahipsin,ne para kazanmanin-yettirmenin verdiği hazza, ne şehir şehir gezmenin hazzina, ne ilk aşklarla yapılan cilginliklarin hazzina...
Sana izin verdikleri tek haz; alışveriş yapmak.
Kendini gerçekleştirmenin imkanı bile yok .
Neyin planını yapip mutlu olacaksin ki? Çizilen sınır belli.
Kendine bir hedef koysan önce aileni ikna etmen gerekecek. Onlara uymayan şeyde de seni silecekler...
Dünyada tek yakın olduğun ve sığındığin insanlar ailen, onların sevgisinden de emin değilsin, çünkü seni "eğer" sevgisiyle seviyorlar. "Eğer isteidgim gibi yaşarsan seni pamuklara sarmalar sararız,ama kendi hayatini yasamak istersen ittir git gözümüze gozükme"
Bu mu aile?? Sorsan seni herkesten çok severler.
İşte senin gibi, benim tanık olduğum çok sayıda piremses gibi, bir evin bir kızlarını öyle yetiştiriyorlar ki özgüven sıfır, kendi hayatini eline alma cesareti olmadan, ailesine baskaldirmayi aklına bile getirmeden...
Öyle ezbere yaşayıp gidiyorlar.
Evlense,aynı düzen devam ediyor bu sefer eşin istedigu hayat yasaniyor, bekar kalsan evlenene kadar hiç azalmadan bu devran dönüyor. Yakın bir arkadaşım 30 yaşında , uzak mesafeden sevgilisi gelecek. Havaalanına çocuğu almaya gdiecek, nasıl gideceğini bilmiyor. Tabii ki bilmez,gitmediyse. Ama uygulama kullanıp adres tarifi bakmayı bilmeyecek kadar dunyadan bihaber. Güzelce tarif ettim, evden x otobüsüne binip y durağında inip z arabasina bin,gidiyor havaalanina diye. Ona o kadar korkunç geldi ki söylediklerim, benim dediğimi yapip 12 liraya sadece 1 buçuk saatte girmek varken , evden Taksim'e gdieyim, oradan havaalanina giden özel otobüslere bineyim diye toplam 2 buçuk saatine ve 60 liraya mal olacak yolu seçti .
Çünkü bilmediği durakta bilmediği otobüsü beklemek bile onun için memleket meselesi. .yine aynı şekilde sevgilisiyle sadece iki gün dolaşacak, aileme ne yalan soylesem de evden çıksam diye günlerce karın ağrısı çekti . Hayata dair deneyimi o kadar az ki, çoğu durumda ne yapacağı hakkında bir fikri yok. Pratik değil, güzel şeyler olurken bile aklı hep ailesinde, ailesinin izin vermeme ihtimali ona hep ket vuruyor. Bu arada bu bahsettiğim kız üni okumuş birisi (ailesi ayrı eve izin vermedi diye her gün yan şehre gider gelirdi). Bir evin bir kızı, ailesi üstüne düşer, kötü sözü sakınır...baksan harika bir ailede yaşıyor, ama aslında hapisten farksiz hayatı. Aile deneyim kazanmasına izin vermedikçe,bir şeyleri yasakladikca kız iyice kendine olan güvenini kaybetti. Hayattaki tek zevki alışveriş yapmak. Çünkü izin verikecek,hoş karşılanacak tek şey bu...
Senin yolun da aynı bu yol, doyumsuz vs demişler ama bu doyumsuzluk değil bence.
Kendini gerceklestirememenin ve kendini gerçekleştirmeyecek olmanin verdiği ıstırap az buz bir şey değil. İnsana özgürce hayal bile kurdurmaz çünkü "baban izin vermez"
Her satırında haklısın ama denedim yani aileme karşı gelmeyı kıyamet koptu doğuluyum bu arada
Ben en ufak birşey yapsam kan çıkar vallaha birde kurtlar sofrasında düşmek istemiyorum
Ailem çok belalı bi aile yani kimse babamın korkusundan gözümün içine bakamaz dışarda
Ama ailemden koparsam çok korkuyorum haberlerde neler izliyoruz dimi? Hele bide bi kadın sahipsiz olsa insanı yutarlar
Sadece okulunu bitirmeyi planlıyorum ondan sonra ailemin nabzını ölçmeyi düşünüyorum
 
Siz bilincindesiniz ve üzülüyorsunuz bu konuya vitaminleriniz falanmi düşük acaba bir tahlil yaptırın belki öyle bir şeydir değilse profesyonel destek alın
 
Yani diyolar ki tek yaşasan başına bişey gelir zaman kötü bilmem ne
Evlenince eşin olur tek olmazsin
Diyorum çalışayım paran bol harca neye çalışcan diyolar
Yani hiçbiri olmuyo
Doğuluyum
Millet kızını çalıştırıyor der bilmem ne...
Evliliğe gelirsek evlenmiycem kötü evlilik
Ailen herseyi onune sererek seni mutlu edecegini sanmis. Cocuk degilsun ki sadececoyuncaklarla avunasin.
Milllet kizini calistiriyor der diye en aktif caginda bir insani evde tutuyorlar, sana aslinda ne kadar kotuluk yaptiklarinin farkinda degiller. Calismak sadece para kazanmak icin degildir. Sosyallesirsin, her insandan birsey ogrenirsin, kendini gerceklestirirsin, bir ise yaradigini hissedersin, tecrube sahibi olursun. Cam fanusta bitki yetistirir gibi cocuk yetistirirsen o cocucuk cok kirilgan olur. En ufak ruzgarda savrulursun. Ne kadar koruyabilirler ki seni, omurleri yeter mi? Onune herseyi sermisler ama sen mutsuzsun simarik cocuklar gibi. Hani simarik bir cocugun onune dunya kadar oyuncak yigarsin yine de hic birini begenmez, hep mutsuzdur, derdini de anlatamaz anca bunu da begenmedim sunu da istemiyorum der aglar durur ya, senin ki de oyle birsey. Insan kendi icin calisir, kendi icin iş yapar, hem el melekeleri gelisir, hem ogrenir, hem de kafasi dagilir. Bos insan anca kafasinda kurar tapacak birsey olmayinca. Affedememen de bu yuzden. Oysa insaniz, hata yapma luksumuz de var. Neyi affedemiyorsun bilmem ama sana da hata yaparak tecrube edinme firsati verilseydi, kendin hata yaptikca hatanin ogrenmeye giden bir yol oldugunu gorup affetmeyi de ogrenirdin.
 
Delimi


Delimiyim ki evleneyim bu yaşta
Bu yaşta evlilik mio olur
Neden sana ne oldu ki sen demi benim gibisin
Oysa aklımds hiç evlilik yoktu
Hayattan tat almak için evlilik şart ama geçmişten tat alıyorsun😂
Böyle her manada rahat genç kadınların mutsuzluk kaynağının sebebi istediklerine ulaşabilir olmasıdır.
Evlen evlen birkaç seneye, valla bak çok iyi oluyor.
 
Merhaba arkadaşlar.sorunum şu ki hiçbir zaman mutlu olamıyorum
Annem ve babam beni sever bir dediğimi ikiletmez istediğimi yer içer giyerim ama mutlu değilim
Aslında mutlu olmak için birçok nedenim var ama değilim işte
Yani istediğim herşey oluyor
Mesela okula gidiyorum ama ders çalışamıyorum ders çalışmamak için hep kendime iş çıkarıyorum
Geleceğimden korkuyorum
Gezmeye gidiyorum,alısveriş yapıyorum ama inanırmısınız zerre mutlu olamıyorum tat almıyorum hiç bir şeyden
Tek sevdiğim şey yemek yemek (kilolu degilim)
Bazen kendimi çok nankör hissediyorum çünkü benim yerimde olmak isteyip olamayan birsürü insan var
Ama ben anne babamla bile güzel vakit geçiremiyorum kıymetlerini bilmiyorum yeri geliyor konuşmuyorum bile
Annem yaşlı olmasına rağmen hergün 5 çeşit yemek yapar evi temizler ama ben yapmam çünkü kendimde o gücü bulamıyorum
Tüm gün konuşmam otururum düşünürüm
Ve ben çok saplantılı bir insanım bir insan bana birşey yaptımı hiç aklımdan çıkmaz o
çok kin tutuyorum mesela
Asla affedemiyorum affettim desem de edemiyorum
Sorumsuz ,her istediği yapılmış gelecek kaygısı olmadığı için bir amaç uğruna çalışmayan ,kimseye bir faydası olmadığı halde herkesten alan kimseye birşey veremeyen amaçsız ve sorumsuz benliğini "bunalım" diye pazarlayan ergen
 
Hayattan tat almak için evlilik şart ama geçmişten tat alıyorsun😂
Böyle her manada rahat genç kadınların mutsuzluk kaynağının sebebi istediklerine ulaşabilir olmasıdır.
Evlen evlen birkaç seneye, valla bak çok iyi oluyor.
😂Olabilir
Çevremden ve buradan gördüğüm kadarıyla evlilik berbat
Ayrıca yaşım da evlilik için uygun değil
Evlensem 2 gune kesin boşanırım babamín evine dönerim😂
 
Back
X