Hiç olmayacak mı? Dertleşme

fbtl

Bir hayal
Kayıtlı Üye
28 Eylül 2013
8.292
15.637
448
35
Arkadaşlar bu aya kadar hep ümitliydim. Hep olur diyordum. Ama ümidimi tamamen kaybettim. Belki benden uzun süre bunun için uğraşanlar var ama sizlerden destek bekliyorum. Ümitsizlikten nasıl çıkıyorsunuz?
 
cnm sakın ümidini kaybetme moral çok önemli inan bir hafta önce ben hiç anne olamıycam diye göz yaşı döküyordum geçen hafta hamile olduğumu öğrendim hem polikistik over hastasıyım hem de tüplerim tıkalıymış doktor tüp bebek yapın dedi şansınız düşük dedi tüp bebek merkezinden randevu aldık adet olunca gel dediler adet olamadım test yaptırdım hamileyim tüplerimden biri rahim filmi çekerken açılmış hala şoktayım darısı başına inş
 
Arkadaşlar bu aya kadar hep ümitliydim. Hep olur diyordum. Ama ümidimi tamamen kaybettim. Belki benden uzun süre bunun için uğraşanlar var ama sizlerden destek bekliyorum. Ümitsizlikten nasıl çıkıyorsunuz?
ne olduda ümidini kaybettin
 
cnm sakın ümidini kaybetme moral çok önemli inan bir hafta önce ben hiç anne olamıycam diye göz yaşı döküyordum geçen hafta hamile olduğumu öğrendim hem polikistik over hastasıyım hem de tüplerim tıkalıymış doktor tüp bebek yapın dedi şansınız düşük dedi tüp bebek merkezinden randevu aldık adet olunca gel dediler adet olamadım test yaptırdım hamileyim tüplerimden biri rahim filmi çekerken açılmış hala şoktayım darısı başına inş
İşte bu hikayeler insanı ferahlatıyor çok sağol canım ya.. Bunları duymak kendime getiriyor beni. Çok sevindim hamileliğine yaa darısı başıma;)
 
Benim nerdeyse 2 yıl olacak maalesef olmadı. Doktora gittin mi
Gittim başta rutin kontroller içindi sonrasında hem bana hem eşime bakıldı sorun çıkmadı. Ovulasyon testiye denedik önce olmadı sonra geçen ay klomen ve çatlama iğnesi denedik herşey çok yolundaydı doktor bu sefer olur dedi ama olmadı. Bu ay tekrar klomen deniyoruz. Daha ilaç içiyorum iğneyi vurulmadım ama olmayacak gibi geliyor.
 
Aslında kendimle kaldığımda bir sorun yok ama insanların tepkileri ve söyledikleri gerçekten yoruyor.
insanlar bizim ne yaşadığımızı bilmeden lafın nereye gittiğini düşünmeden saçma sapan konuşuyolar bizim elimizde değilki o bebeği yapmak :KK43:
ama bu gereksiz hadsiz insanlar yüzündende ümitsizliğe kapılma
 
insanlar bizim ne yaşadığımızı bilmeden lafın nereye gittiğini düşünmeden saçma sapan konuşuyolar bizim elimizde değilki o bebeği yapmak :KK43:
ama bu gereksiz hadsiz insanlar yüzündende ümitsizliğe kapılma
Evet ya işte bunu ancak yaşayan anlar dediğimde bu halimden bir siz anlıyorsunuz. Insan artık sussunlar diye de istiyor çocuğu.
 
Arkadaşlar bu aya kadar hep ümitliydim. Hep olur diyordum. Ama ümidimi tamamen kaybettim. Belki benden uzun süre bunun için uğraşanlar var ama sizlerden destek bekliyorum. Ümitsizlikten nasıl çıkıyorsunuz?

benim de tam 3 sene 3 ay oldu olmayalı...bazen çok yakında olcak gibi geliyor bazen ise 7. veya 10. senemde gelcek gibi geliyor...bazen içim pozitif ve heycan dolu bazen ise çaresiz yılmış ümitsiz...bu iniş çıkışlar çok normal ve ateş düştüğü yeri yakıyor maalesef....burda bunu herkes onaylayacaktır....

kolay bir imtihan değil bence hele hele çocukları bu kadar seven ve değer veren bir ülkede, bir toplumda bu dertle yaşamak çok zor bence
bir de etrafında bu sorunla hiç karşılaşmamış insanlar varsa bir de üstüne cahilse bir de üstüne 'dünyayı ben yarattım' (haşa) düşüncesiyle geziyorsa
eyvah eyvah...al sana ağızlara malzeme...
 
insanlar bizim ne yaşadığımızı bilmeden lafın nereye gittiğini düşünmeden saçma sapan konuşuyolar bizim elimizde değilki o bebeği yapmak :KK43:
ama bu gereksiz hadsiz insanlar yüzündende ümitsizliğe kapılma
Evet ya işte bunu ancak yaşayan anlar dediğimde bu halimden bir siz anlıyorsunuz. Insan artık sussunlar diye de istiyor çocuğu.
 
benim de tam 3 sene 3 ay oldu olmayalı...bazen çok yakında olcak gibi geliyor bazen ise 7. veya 10. senemde gelcek gibi geliyor...bazen içim pozitif ve heycan dolu bazen ise çaresiz yılmış ümitsiz...bu iniş çıkışlar çok normal ve ateş düştüğü yeri yakıyor maalesef....burda bunu herkes onaylayacaktır....

kolay bir imtihan değil bence hele hele çocukları bu kadar seven ve değer veren bir ülkede, bir toplumda bu dertle yaşamak çok zor bence
bir de etrafında bu sorunla hiç karşılaşmamış insanlar varsa bir de üstüne cahilse bir de üstüne 'dünyayı ben yarattım' (haşa) düşüncesiyle geziyorsa
eyvah eyvah...al sana ağızlara malzeme...
Aynen öyle keşke insanlarımız daha anlayışlı olsa;(
 
ben de çok ağladım sizlandım
niyelerle boğuştum
çoçuk daha istemiyorum dedim
tedaviyi bıraktım
kendi fotoğrafımı yırttım
kabullenemedim
eşimi ve kendime hayatı zehir ettim

ama şimdi böyle yaptığıma çok pişmanım ve utanıyorum
artık kim ne diyor fazla takmıyorum da çoçuklu bebekli insanları görünce ağlamıyorum da
sadece dua istiyorum ve dua ediyorum 'benim de olacak' diye teselli ediyorum kendimi

emin ol bu evreyi atlatacaksın atlatmak zorundasın başka çaresi yok
için yine kıpır kıpır olacak içine yeni ümit dolacak ve yine isticeksin
moral çok önemli
pozitif ol ki bir gün pozitifi gör :)

tedaviyi bir süreliğine bırakmak da istiyorsan bırak
ben de bıraktım ve kendimi çok daha iyi hissediyorum
benim doktorum 4 ay önce 'bu kafayla olmaz,bir an önce toparlan, hazır hissettiğinde bana gel maradespina' dedi
ama ben hala hazır hissetmiyorum :))))))
 
Back
X