Merhabalar,
Benim bu durumum artık gerçekten aklımı kurcaladığı ve benim gibi olan var mı bilmek istediğim için sizlere danışmak istedim.
Annem ve babam memuriyet nedeniyle doğumumdan kısa bir süreden 6 yaşıma gelen kadar yanımda değillerdi, tatiller vs hariç tabii. Yani çok az görüştük. Bana anneannem ve dedem baktı. Dedeme baba diyordum hatta.. Sonra annem ve babam tayinle geldiler tabii ama her hafta en az 2 dedeme gidip gelir hatta kalırdım.
hastalığında, sağlığında, güldüğünde , dertlendiğinde hep yanındaydım. Allah rahmet eylesin 2012 Kasımda kaybettik onu , o an da elini tutuyordum. hayata gözlerini yumarken dahi..
Gördüğüm ilk ölüm babam bildiğim dedemin ölümü oldu, o günleri anlatamam.. Allah yerini cennet eylesin.
Neyse,
arkadaşlar derdim şu; dedem sanki hiç olmamış gibi hissediyorum, yüzünü aklıma getiremiyorum hatırlamıyorum yani, hiç yokmuş gibi oldum, sanki öyle biri olmamış hiç. kendimi zorluyorum anıları dahi silik silik hatırlıyorum. o güzel yüzü aklımda yok.
kafayı yemek üzereyim, neden böyle oldu. onunla tüm fotoğraflarımızdan bir köşe dahi yaptım, bakıyorum fotoğraflara ama sanki o bir yabancı..
Annem bilinçaltı dayanamadığı , ona çok gelen acıları yok sayarmış gibi bit şeyler söyledi.
size hiç böyle bir şey oldu mu? bir doktora görünmeli miyim sizce??
Şimdiden teşekkürler.
Benim bu durumum artık gerçekten aklımı kurcaladığı ve benim gibi olan var mı bilmek istediğim için sizlere danışmak istedim.
Annem ve babam memuriyet nedeniyle doğumumdan kısa bir süreden 6 yaşıma gelen kadar yanımda değillerdi, tatiller vs hariç tabii. Yani çok az görüştük. Bana anneannem ve dedem baktı. Dedeme baba diyordum hatta.. Sonra annem ve babam tayinle geldiler tabii ama her hafta en az 2 dedeme gidip gelir hatta kalırdım.
hastalığında, sağlığında, güldüğünde , dertlendiğinde hep yanındaydım. Allah rahmet eylesin 2012 Kasımda kaybettik onu , o an da elini tutuyordum. hayata gözlerini yumarken dahi..
Gördüğüm ilk ölüm babam bildiğim dedemin ölümü oldu, o günleri anlatamam.. Allah yerini cennet eylesin.
Neyse,
arkadaşlar derdim şu; dedem sanki hiç olmamış gibi hissediyorum, yüzünü aklıma getiremiyorum hatırlamıyorum yani, hiç yokmuş gibi oldum, sanki öyle biri olmamış hiç. kendimi zorluyorum anıları dahi silik silik hatırlıyorum. o güzel yüzü aklımda yok.
kafayı yemek üzereyim, neden böyle oldu. onunla tüm fotoğraflarımızdan bir köşe dahi yaptım, bakıyorum fotoğraflara ama sanki o bir yabancı..
Annem bilinçaltı dayanamadığı , ona çok gelen acıları yok sayarmış gibi bit şeyler söyledi.
size hiç böyle bir şey oldu mu? bir doktora görünmeli miyim sizce??
Şimdiden teşekkürler.