hiçbir şey zevk vermiyor artık yaşamak istemiyorum

bunu düşünüyorum evet.bir gün kimselere haber vermeden uzaklaşmak.nefes almak yada iyi bir evde yaşamak neyi değiştirir ki mutsuz olduktan sonra? her şey zahmetsiz nefes almakmıdır? alttakileri düşününce hayatımda değişiklikler mi oluyo ? hayır...peki ben nereden başlayayım bu durumda.buraya yazmak istemedim aslında bir an kendimi yazmış buldum.

Şu anda yaşadıklarınız size çok ağır geliyor olabilir. Kısa bir süre sonra bunların ne kadar değersiz olduğunu anlayacaksınız.
Akciğer kanseri olan bir tanıdığımı gördüğümde bir duada geçen sözü hatırladım. O zamana kadar üzerinde düşünmediğim bir cümleydi. Zahmetsizce aldığımız nefese şükür. O tanıdığımın nefes alırken çektiği acıyı öyle yüreğimde hissetmiştim ki.
Alttakileri düşünün derken, sizden daha zor durumda olup yine de hayata sıkı sıkıya bağlı insanlar var onlardan feyz alırsınız belki diye düşünmüştüm. Bacağı olmayan bir insanı gördüğünüzde ne kadar şanslı oludğunuzu düşünürsünüz. Başınızı sokacak bir eviniz, yiyeceğiniz ekmeğiniz var.
Bunlar belki bazıları için anlam ifade etmiyor olabilir.
Sanırım şu anda sizin için de öyle.
Peki sizin gibi hissedince ne oluyor ben de onu merak ediyorum.
Bıkmış, yılmız, yenilgiyi kabul etmiş. Çok mu iyi. O zaman gidin öldürün kendinizi. Neyi değiştirmiş olabileceksiniz.
Ama fırsatlar var önünüzde. Bir sınavınız var. kazanırsınız ya da kazanamazsınız. Hayatınızın sonu değil.
Kazanamazsanız gider bir iş bulur çalışırsınız. Sosyalleşirsiniz.
Ama bu duygularla devam ederseniz sizi hiçkimse istemez. Soyutlarlar.
Kim bu kadar nefatif ve isyan eden, hiçbirşeyden memnun olmayan, yaşamaktan bile zulh duyan bir insanı hayatına sokmak ister ki?
Silkinin, kendinize gelin. O düştüğünüz yerden kalkın. Kendinizi önemseyin. Sahip olduklarınız için şükredin. Mutlu olmak için savaşın. Hemen ilk yenilgide pes etmeyin.
Ya da isterseniz tam tersini yapın. Salın kendinizi.
Kendinize ne yakıştırıyorsanız onu yaşayın.
Seçim sizin. Mutluluk için savaşmak mı?
Yenilgiyi kabul etmek mi?
 
çok üzülüyorum olmuyo.unutamıyorum.onun başkasıyla mutlu olduğunu görmek beni öldürüyo.o benm ilk aşkımdı.hep gözümün önüne geliyo.hep unutmaya çalıştım telefonda kaç kere haykırdım aşkımı her şeyi denedim ama o istemedi.sen beni terkettin dedi.dalga geçtin dedi.ben onunla dalga geçmedim terk de etmedim.ailesi istemediği müddetçe nasıl mutlu olabilirdik ki? çok isterdim ondan bebeğim olsun.ona baba desin..:((( ama olmadı hayat müsade etmedi

Yaşın daha çok genç yanlış anlamadıysam,bir kişiye bu kadar takılma evet aşık oldun çok sevdin olmadı.

Olmadıysa emin ol senin için doğru olan bu geçmişi zorlama,neden olmuyor o olsun diye kendi kendini de şartlandırma.

Her şey değişir,duygular değişir.Bu kadar imkanın varken nasıl olurda mutsuzluğa meyilli olursun.

Ve hayatını mutluluğunu 3. kişilere endekslersin.

Arkadaşım yok sevgilim gitti nedir.Sen varsın sağlıklısın kimsenin 2.sınıf olmadığı güzel bir ülkede yaşıyorsun özgürsün.
 
hayatın zor olduğunu biliyorum.ama ben onlarıda düşünüyorum.neden her şeyde bunlar örnek veriliyo? insanların mutlu olması bunlara bağlı deildir ki.neden anlamak çok zorr

Bunlar olmadığında asıl mutsuz oluyor insanlar da ondan.
Hayattaki gerçek dert etmeye şeylerden birkaçı da onlar ondan.
Şımarıklığı bırakın lütfen.
Eski sevgiliymiş. Gitmişse gitmiş. Bu kadar mı değersiz görüyorsunuz kendinizi.
sizi terkeden bir insan için bu kadar mutsuz olmayı yakıştırabiliyor musunuz kendinize.
Aileniz de kimbilir nasıl üzülüyorlardır bu halinize.
Siz ne kadarmutlu olursanız sizi sevenler de o kadar mutlu olurlar.
Bunca derdin arasında sevgilimden ayrıldım bittim dediğiniz ve bu kadar üzüldüğünüz için bir gün gerçekten çok üzüleceksiniz.
Pişman olacaksınız..
 
Şu anda yaşadıklarınız size çok ağır geliyor olabilir. Kısa bir süre sonra bunların ne kadar değersiz olduğunu anlayacaksınız.
Akciğer kanseri olan bir tanıdığımı gördüğümde bir duada geçen sözü hatırladım. O zamana kadar üzerinde düşünmediğim bir cümleydi. Zahmetsizce aldığımız nefese şükür. O tanıdığımın nefes alırken çektiği acıyı öyle yüreğimde hissetmiştim ki.
Alttakileri düşünün derken, sizden daha zor durumda olup yine de hayata sıkı sıkıya bağlı insanlar var onlardan feyz alırsınız belki diye düşünmüştüm. Bacağı olmayan bir insanı gördüğünüzde ne kadar şanslı oludğunuzu düşünürsünüz. Başınızı sokacak bir eviniz, yiyeceğiniz ekmeğiniz var.
Bunlar belki bazıları için anlam ifade etmiyor olabilir.
Sanırım şu anda sizin için de öyle.
Peki sizin gibi hissedince ne oluyor ben de onu merak ediyorum.
Bıkmış, yılmız, yenilgiyi kabul etmiş. Çok mu iyi. O zaman gidin öldürün kendinizi. Neyi değiştirmiş olabileceksiniz.
Ama fırsatlar var önünüzde. Bir sınavınız var. kazanırsınız ya da kazanamazsınız. Hayatınızın sonu değil.
Kazanamazsanız gider bir iş bulur çalışırsınız. Sosyalleşirsiniz.
Ama bu duygularla devam ederseniz sizi hiçkimse istemez. Soyutlarlar.
Kim bu kadar nefatif ve isyan eden, hiçbirşeyden memnun olmayan, yaşamaktan bile zulh duyan bir insanı hayatına sokmak ister ki?
Silkinin, kendinize gelin. O düştüğünüz yerden kalkın. Kendinizi önemseyin. Sahip olduklarınız için şükredin. Mutlu olmak için savaşın. Hemen ilk yenilgide pes etmeyin.
Ya da isterseniz tam tersini yapın. Salın kendinizi.
Kendinize ne yakıştırıyorsanız onu yaşayın.
Seçim sizin. Mutluluk için savaşmak mı?
Yenilgiyi kabul etmek mi?





ama bunları düşünmek ,nsanı inanın mutlu etmiyo.şükretmek yok başka bişeyy.ama herkes kendi yaladığını bilir değil mi?** neden sürekli pollayancılık oynayayım ki bile bileee.mutluluk beni terketti.bütün sevdiğim şeyler elimden uçtuuuu
 
ama bunları düşünmek ,nsanı inanın mutlu etmiyo.şükretmek yok başka bişeyy.ama herkes kendi yaladığını bilir değil mi?** neden sürekli pollayancılık oynayayım ki bile bileee.mutluluk beni terketti.bütün sevdiğim şeyler elimden uçtuuuu

Pollyanacılık oynamak başka birşeydir. Benim dediklerim başka.
Sevgiliniz sizi terkettiği için kendi yaşamınızdan vazgeçecek kadar acizseniz sizin için yapılacak tek şey derhal bir uzmandan yardım almak.
Israrla ben kendimi mutsuz etmek için elimdeng eleni yapacağım diye diretiyorsunuz.
Bir tek sevgili miydi. Bir tek insan mıydı sizi hayata bağlayabilecek, mutlu edecek.
Hiç mi başka değeriniz yok sizin hayatta?
 
ne gezmek ne okul ne iş ne sevgili hiçbir şey zevk vermiyo.her şey anlamını yitirdi.pazar günü sınava giricem ama hiççç o sınava bile gitmek istemiyorum.hayat çok kötü,acımasız.insanlar çok fenaaaa en güzeli ölüm.bu dünyadan kaçmak en güzeli.

babam kısa süre önce çok feci bir trafik kazası geçirdi..günlerce yoğun bakım kapısında sabahladık..öldük öldük dirildik..
%1 ble ümidimiz yoktu babamdan,üstelik yaşasa bile kalıcı hasarlarıda vardı..buna rağmen Allaha hep yalvardık,babamızı bize bağışla yarabbiiii diye,o bizim babamızdı ve
evimizin direğiydi..evet öyle çok iyi anlaşamazdım babamla,ama hayati bir durum söz konusu olunca onu nekadar çok sevdiğimi,kendimden bile çok sevdiğimi anladım..

nihayet yogun bakımdan doktorumuz babam için iyi bir haber verdi,hala sonlunum cihazlarına bağlıydı ama şuuru yerine gelmeye başlıyordu..

tamda ogün acile yeni bir hasta gelmişti..genç bir delikanlı...kendini pencereden atmış dediler..derdi neydi bilmiyorum ama hemen acil odasına
alındı..
hastane resmen yıkılıyordu...doktorların biri giriyor biri çıkıyordu...dışarda gencecik anası babası ve akrabaları..
aynııı bizim gibi,iki büklüm olmuşlar,hiçbir teselliyi kabul etmiyorlar yavrularına kavuşmak istiyorlardı..

delikanlının babasına su verdim ellerimle...çok değil daha 10gün önce onun yaşadıklarını yaşamıştım..

sonra daha fazla dayanamadım..kendi acımı bir başkasında görmeye,bu acıyla yüzleşmeye dayanamadım ve hastanenin üst katında
babamı beklemeye başladım...

dua ettim o delikanlı için..daha doğrusu,o paramparça olmuş anası ve babası için..

ve maalesef...acı haber çabuk yayıldı hastanede..delikanlıyı kurtaramamışlardı...
ben aşağıya indiğimde..o anababa günü olmuş acilin önü bomboştu..çünkü artık yapılacak bişey yoktu..herkes evine gitmişti..ama o delikanlı,hemen babamın yattığı yoğun bakımın yan taraında morgta
bekliyordu...


bahsettiğin derdin nedir bilmiyorum canım ama hayatının kıymetini lütfen bil canım..
seni bu dünyaya getiren anne ve babaya yapabileceğin en büyük kötülüktür canına kıyman..
birdaha sakın böyle şeyler düşünme..öldüğünle kalırsın..

annen ve babana son nefeslerine kadar öyle bir acı verirsinki..değme düşman yapamaz bunu onlara..
 
Hayattan zevk almamak ve intihar düşünceleri psikolojik bir rahatsızlık olan depresyonun belirtileridir. Tedavisini de psikiyatri uzmanı doktorlar yapar.
 
tedavisini psikiyatri uzmanı doktorlardan ziyade, uzman psikologlar yapar.

Psikologlar ilaç veremez canım ancak psikiyatri uzmanı tıp doktorları ilaç verme yetkisine sahiptir. Uzman değilim ama intihar düşüncesi seviyesine geldiyse depresyon artık ilaç tedavisi gerekir bence hatta hastaneye yatırılabilir bu seviyedeyse.
 
doğru diyosun merve hanım.ama inan halim yok bişeyler yapmaya.sanki insanlar beni ayırt ediyo gibi geliyo.öyle yaptılarda çok zaman.2 kişi olunca beni unuttular.halbuki benm ne eksiğim vardı diğerlerinden.son 2 yıldır kendimi çok çaresiz hisse3diyorum.ne yapcağımı şaşırdım

ınsanlar senı sosyal yasantında ayırt edıyor olabılır.hıc tanımadıgın herkesın ya sızlı bızlı ya da canımlı cıcınlı konustugu bır ortamda neden hanım deme ıhtıyac hıssettın.aslında bu cok onemlı bır nokta bılıyor musun?ılk once kımseyı kendınden ust gorme bence.kendıne guven.dıger yorumlarına da denk gelmıstım onun ıcın asagı yukarı nasıl bır psıkolojıde oldugunu anlıyorum.baskası olmak ıcın calısma ama kendını gelıstırmeye calıs.sen degerlısın ve onemlısın bunu unutma.
 
hayatın zor olduğunu biliyorum.ama ben onlarıda düşünüyorum.neden her şeyde bunlar örnek veriliyo? insanların mutlu olması bunlara bağlı deildir ki.neden anlamak çok zorr

Mutluluk senin elinde kardeşim,önce bunu öğreneceksin.

Kimse seni mutlu etmeyecek,sen mutlu olmasını bileceksin.

Aldığın nefes,yediğin ekmek,yürüyen ayakların ve sahip olduğun her şey için şükredeceksin .

Senden zor durumda olanlara yardım edecek,sana yardım edenlere teşekkür edeceksin,aynen burda sana yardımcı olmaya çalışan ablaların gibi.
Öyle ağlayarak,sızlayarak mutlu olmayı beklemeyeceksin.


Hayat kolay değil,mücadele etmeyi ve hayattan keyif almayı seçmelisin.
 
bence siz bir psikoloğa görünün acilen.
gün aşırı açtığınız konulara bakılırsa ruh sağlığınız hiç iyi değil.
 
açtığın bazı konularının başlıkları bile ruh halini yansıtıyor hatta kullanıcı adın bile ...daha yaşın çok genç silkelen bir kendine gel derim,mesela bunları düşünüp buraya konu açacağına çık dışarı temiz hava al,yürüyüş yap,derslerine çalış ,şu an ki görevin bu senden kimse ekmek parası beklemiyor ,
daha yapacak,görecek çok şeyin var hayatın başındasın ooo dur bakalım daha neler göreceksin şimdiden en ufak bir şey de ölsem kurtulsam ,hayat kötü dersen...
 
sen beni affet nickli uye olabilirmisin :26:
onun actigi konulara benziyorda actigin konular...
 
kimsenin hayatı süper değil.ben kendimi mutsuz hissedince ana haber bültenlerini izliyorum neler var şükretmek lazım.bide bu açıdan bak istersen
 
kaç yaşındasın bilmiyorum ama, bende bi zamanlar senin gibi düşünüyodum. ne aptalmışım! geçmişe dönme şansım olsaydı o günlerin her bi saniyesini dolu dolu yaşardım. benimde arkadaşım yok. ama annem babam var kardeşlerim var şu an ayrı şehirlerde olsakta.. ben şu an yaşıyorum ve biri vardı gitti hayatımdan iyi ki de gitmiş, şimdi benim hayatıma anlam veren biri var. bazı şeyler zamanla oluyo maalesef böyle ergen tripleriyle bi yere gelemiyosun. bişi istiyosan çabalaman gerekiyo, bazı zamanlar kimse sana yardım edemiyo herşey kafanda bitiyo. umarım sağlıklı düşünmeye başlarsın bi an önce..
 
Back
X