- 15 Temmuz 2020
- 3.485
- En iyi cevaplar
- 2
- 6.357
- 108
- 31
- Konu Sahibi gulrecelim
- #1
Merhaba herkese. Çooook dertliyim destan yazabilirim :) okuyanlara yardımcı olmak isteyenlere teşekkür ederim. Konuyu gece açacaktım ağlamaktan gözlerim bulanık görüyordu anca nasip oldu :)
27 yaşında, 11 aylık evli, atanamamış bir öğretmenim. Her konuda oldukça yeteneksizim.
Dün eşim için poğaça yaptım. Pişirirken mutfağı toplayayım dedim tencereleri in içleri berbattı. Porçöz kaynattım. Her yer o kadar dağınık ki elim değdi tüm porçöz halıya döküldü. Siyah halıda turuncu izler oluştu. O esnada poğaçalar yandı. Etraf pislikten dağınıklıktan görünmüyor. Ruhum sıkışıyor ama beceremiyorum ne ev düzenini ne temizliği nede evliliği. Sinirlerim yıprandı artık sürekli ağlamak istiyorum.
Güya pattime bir yerde çalışıyorum. 11/18 arası. Eve geldiğimde bitik oluyorum. Zar zor tek çeşit yemek yapıp yığılıyorum olduğum yere . Aldığım parada para değil. Evde çok bunalmıştım 1 ay çalışayım derken ev eksikleri işte annele günü hediyesi, kendime alışveriş şimdide kurban parası derken ayrılamadım, ne zaman ayrılacağım da muallak. işten de nefret ediyorum. 10.40 ta yataktan kendimi kazıyıp zar zor gidiyorum. Her gün aynı tekrar, her gün pis ve dağınık bir ev. Atanamadım ders çalışamıyorum, ev rezalet, iyi bir iş sahibi olamadım. Ailemle aram bozuk. Özellikle annemle eskiden kalan şeyler çok canımı yakıyor. Annem çok iyi bir insan çok iyi bir anne ama ben ona layık bir evlat asla olamadım. Asla memnun edemedim. Tel kardeşim var oda bana en büyük düşman daha bu yaşında gözünü miras ve para bulamış. Halam ve babannemle birlik oldu arkamdan yapmadıklarını bırakmadılar. Hala devam eve gelme diyor bana :) sebebi yok inanın hiç muhattap olmadım sildim onuda ama insanın canı acıyor nihayetinde kardeş. Arkadaş desen evlendiğim için geldiğim bu şehirde tek arkadaşım yok. Sosyallik sıfır. İçimden gelmiyor. Komşularımı, eşimin kuzenlerini davet edemiyorum ev o kadar kötü ki. Temizlesem 6 ay sürer galiba. Allah'tan eşim toparlıyor azıcık.
Elimin yattığı bir becerim bile yok. Hiçbir ibadetini yapamıyorum bitkinlik ve miskinlikten. Gece sürekli yemek yemek istiyorum 8 kilo almışım şimdiden gören hamil sanıyor. Neden sürekli yemek istiyorum bunu da anlamadım. Bebeğim olursa olsun belki bir renklilik gelir hayatım canlanır azıcık dedim, oda nasip olmadı henüz. Gerçi olsa bakabileceğime dair hiç inancım yo o sebepten 9 aydır eşimin ısrarlarına rağman doktora gitmiyorum. Kendime bakamıyorum daha bebek bir de . Ot gibi derler ya o aynen benim yaşantım. Hayatta ki en büyük şansım biricik eşim. Hep arkamda ama oda bunalacak.
Ben nasıl düzelir nasıl normal ev hanımı kadınlar gibi olurum. Neden bu kadar tembelim. Benim evim ne zaman derli toplu olacak, ne zaman düzgün bir işin olacak
27 yaşında, 11 aylık evli, atanamamış bir öğretmenim. Her konuda oldukça yeteneksizim.
Dün eşim için poğaça yaptım. Pişirirken mutfağı toplayayım dedim tencereleri in içleri berbattı. Porçöz kaynattım. Her yer o kadar dağınık ki elim değdi tüm porçöz halıya döküldü. Siyah halıda turuncu izler oluştu. O esnada poğaçalar yandı. Etraf pislikten dağınıklıktan görünmüyor. Ruhum sıkışıyor ama beceremiyorum ne ev düzenini ne temizliği nede evliliği. Sinirlerim yıprandı artık sürekli ağlamak istiyorum.
Güya pattime bir yerde çalışıyorum. 11/18 arası. Eve geldiğimde bitik oluyorum. Zar zor tek çeşit yemek yapıp yığılıyorum olduğum yere . Aldığım parada para değil. Evde çok bunalmıştım 1 ay çalışayım derken ev eksikleri işte annele günü hediyesi, kendime alışveriş şimdide kurban parası derken ayrılamadım, ne zaman ayrılacağım da muallak. işten de nefret ediyorum. 10.40 ta yataktan kendimi kazıyıp zar zor gidiyorum. Her gün aynı tekrar, her gün pis ve dağınık bir ev. Atanamadım ders çalışamıyorum, ev rezalet, iyi bir iş sahibi olamadım. Ailemle aram bozuk. Özellikle annemle eskiden kalan şeyler çok canımı yakıyor. Annem çok iyi bir insan çok iyi bir anne ama ben ona layık bir evlat asla olamadım. Asla memnun edemedim. Tel kardeşim var oda bana en büyük düşman daha bu yaşında gözünü miras ve para bulamış. Halam ve babannemle birlik oldu arkamdan yapmadıklarını bırakmadılar. Hala devam eve gelme diyor bana :) sebebi yok inanın hiç muhattap olmadım sildim onuda ama insanın canı acıyor nihayetinde kardeş. Arkadaş desen evlendiğim için geldiğim bu şehirde tek arkadaşım yok. Sosyallik sıfır. İçimden gelmiyor. Komşularımı, eşimin kuzenlerini davet edemiyorum ev o kadar kötü ki. Temizlesem 6 ay sürer galiba. Allah'tan eşim toparlıyor azıcık.
Elimin yattığı bir becerim bile yok. Hiçbir ibadetini yapamıyorum bitkinlik ve miskinlikten. Gece sürekli yemek yemek istiyorum 8 kilo almışım şimdiden gören hamil sanıyor. Neden sürekli yemek istiyorum bunu da anlamadım. Bebeğim olursa olsun belki bir renklilik gelir hayatım canlanır azıcık dedim, oda nasip olmadı henüz. Gerçi olsa bakabileceğime dair hiç inancım yo o sebepten 9 aydır eşimin ısrarlarına rağman doktora gitmiyorum. Kendime bakamıyorum daha bebek bir de . Ot gibi derler ya o aynen benim yaşantım. Hayatta ki en büyük şansım biricik eşim. Hep arkamda ama oda bunalacak.
Ben nasıl düzelir nasıl normal ev hanımı kadınlar gibi olurum. Neden bu kadar tembelim. Benim evim ne zaman derli toplu olacak, ne zaman düzgün bir işin olacak
çocuk için daha gençsiniz, üzülmeyin hem de daha yeni evlisiniz, ben sizin yerinizde olsam işten çıkar kpss çalışırdım, yemek yapmada ve temizlikte eşiniz de yardımcı oluyormuş zaten üzülmeyin, annenize gelince size neden sinirli anlayamadım 
