Hiçbir yere yakışmıyorum

Zahmet olmazsa

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
12 Temmuz 2020
269
570
33
Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zira 🙄 kendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
 
Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor.
Tam anlamadim ben. Ne konuda sizi asagliyorlar ?
Insanlar ile iletisime gecerken gülec olmaya dikkat edin. Kiyafetlerinize önem verin. Ve dik durarak yürüyün.
Iletisim becerinizi gelistirmeye calisin. Size biri laf söyledigi an sizde kendinizi savunun.
 
Ne kadar onemli cocukken cocuga ona oz guven asilamak takdir etmek,ah canim benim sen cok guzel bir annesin evladina yet evine yet birilerinden takdir bekleme sen oyle bir evlat yetistir ki annen baban kendi eksiklerini gorsun..

Bana ne alinmadiysa cocuklarima aldim,bana nasil davranilmadiysa onlara iyi davrandim,bazen arkadas bazen anne ,simdi annem diyor ki sen cok iyi bir annesin senin yarin kadar olamamisim bu bana yeter..
 
İlk yazdığınızda çok haklısınız bende bazen ortamlarda bunu düşünüyorum .Bu insanların içinde olmak zaman kaybı.Bu ülkede Akademisyenlerin bile eşya ,statü,mekan vs.yaristirdigini düşünürsek evdeki kadınların bu söylemlerden öteye gidememesi çok normal
 
Son zeka boyla alakalı değildi
Boy uzun olunca çok mu büyük bir halt oluyor
Eşinizde çocuğunuzda şanslı
Ailenizi de af edin
Bu iğleşmeniz içi çok önemli
 
Aslında kendinizi sevmişsiniz ama farkında değilsiniz . Sadece çevre tarafından olumsuz yönde manipülenmişsiniz. Büyük ihtimalle bu durum sosyal ortamlarda hareketlerinize yansıyor. Bu konuda yardım alarak aşabilirsiniz. Emin ol insanlar ciddiye alacak kadar mükemmel değiller.
 
Aileniz size kendinizi değersiz hissettirmiş. Bunun sebebi sizin değersiz olmanız değil, ailenizin size gereken değeri vermemesi aslında. Çocukluğumuzda yaşadıklarımız ve aile ortamındaki şartlarımız her ne kadar aradan seneler geçse de hatta kendi ayaklarımızın üzerinde durup uzaklaşsak da yakamıza yapışıyor, karakterimize siniyor.

Tek çaresi psikolojik tedavi almak bence.
 
Tam anlamadim ben. Ne konuda sizi asagliyorlar ?
Insanlar ile iletisime gecerken gülec olmaya dikkat edin. Kiyafetlerinize önem verin. Ve dik durarak yürüyün.
Iletisim becerinizi gelistirmeye calisin. Size biri laf söyledigi an sizde kendinizi savunun.
Size şöyle söyleyeyim otobüste yanına oturduğum kadın sen evlenme çok ezilirsin demişti paranı da iyi yere koy kaptırma demişti. Elimde para yoktu. Kadınla konuşmadım bile yüzüme baktı ve bunları söyledi. Eşimin bayan bekar kuzeni nasıl bebek bakmam gerektiğini anlatıyor bana. Bunlar gibi şeyler
 
Herkes her seyi yapamaz bir sey yapamadiginizda yapmaya calisin bu sizin eksikliginiz degil bunu bilin.ben müdür oldum,1000 kisiyi yonettim annem insanlarin yaninda surekli hala o beceremez,yapamaz der durur.kendini insan gercekten oyle saniyor.sizi en iyi ben anlarim.ailenizi de suclamayin.onlar da oyle gormusler farkinda olmadiklari icin size de yapmislar.siz farkindasiniz evlatlariniza yapmayin.asiri korumaci olmayin.ailenizin size yaptiklarini yapmayin.cunku eninde sonunda ailemize benziyoruz.terapi imkaniniz varsa alin ve uzulmeyin.
 
Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin.
İnsana bir tablo gibi yada biblo gibi muamele yapmakta ne bileyim..
Simdi bizim milettimizin mantigi sudur.Gazete'de resmin buyuk cikarsa kimse alt sutunda seninle ilgili yazilmis olan haberi okumaz.İyi mi kotu mu kimse umursamaz cunku okuyan ve arastiran bir toplum degiliz cogu zaman.
Budur bu milletin kulturu.Senin yaptiginin 10/1'ini yapan belediye hoprlorune anons veriyor.Cok iyiyim,cok yetenekliyim Seklinde.
Resmin buyuk olacak canım..Politik olarak dogru anlayis olarak yanlis ama calisiyor.
 
Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zira 🙄 kendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
Psikiyatri psikolog...
 
İnsana bir tablo gibi yada biblo gibi muamele yapmakta ne bileyim..
Simdi bizim milettimizin mantigi sudur.Gazete'de resmin buyuk cikarsa kimse alt sutunda seninle yazilmis olan haberi okumaz.İyi mi kotu mu kimse umursamaz cunku okuyan ve arastiran bir toplum degiliz cogu zaman.
Budur bu milletin kulturu.Senin yaptiginin 10/1'ini yapan belediye hoprlorune anons veriyor.Cok iyim,cok yetenekliyim Seklinde.
Resmin buyuk olacak canım..Politik dogruluk dogru anlayis olarak yanlis ama calisiyor.
Evet dediğinizin doğru olduğunu adım gibi biliyorum. Reklam. Herkes kendi reklamını çok iyi yapıyor. Ama yapamıyorum işte ben
 
Bazı kişilerin yanında bana da laf çarpanlar oluyor. Şöyle giyin, toplum içine gir, bilmem ne yap... Dedikodu ve gösteriş yapılan yerde niye durayım? Yeni gelin gibi niye giyineyim? Nasıl rahat edersem öyle giyinirim. Tabi bunları yüzüne söyleyemeyip canım istemiyor diye kenara çekiliyorum. Umurumda da değil sülalemin ne düşündüğü. Dışarıdan başkası deyince bana dokunuyor sadece. Benim özgüven kaybım da ailesel kaynaklıydı. Arada ailem laf söyleyince sizin eserinizim demek istiyorum açık açık ama işte. Kendim bir şeyler yapmalıyım. Geçmişi düzeltemem artık.

Özgüven için psikoloğa giderdim. Ve dik durmak da özgüveni yerine getirirmiş. Onu da deneyin. Ne güzel mesleğiniz de var. Açılmaya yavaş yavaş orada başlarsanız akrabalarda da devamı gelir.
 
Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zira 🙄 kendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
bence hic bir yere yakismiyorum diye uzulmek yerine o insanin size o lafi soyleyecek haddi nereden bulduguna odaklanin. uzulmek yerine siz de laf yapistirin bir tane.
 
Back
X