Geçen c.tesi ablamla konuşuyoruz cafedeyiz... Dedi ki bi adamakıllı insan evladı çıkmadı kıymetini bilecek!
Dedim ki beni arıyor o , niye bulamıyorum seni diyor , neredesin diyor... Çok yakınımda bazen hissediyorum... Beni bul artık dediğimde içine sızım düşüyor ..Bulacak, az kaldı ..Beni gördüğünde işte sensin o aradığım diyecek dedim...
Ve Pazar günü olanlar ;
Sabah ajansa gittim ,görüşmem iyi geçti ,çekimdi vs ... Akşama doğru da otobüse bindim (bi sonrakini bekleyeceğim derken anlık kararla)
Nereden bindi ,bilmiyorum bile... Farkettiğimde gözleri direk üzerimdeydi ... Yüzüme bakıyordu, öyle ki telefonumun ön kamerasını açıp bi anormallik mi var diye baktım... Sonra ona ters ters baktım ve yön değiştirdim... Bu kez kalabalıktan rahatsızlık duymaya başladım.. Ve yanımdaki adama çatık kaşlarımla bi bakış uçurdum uzak dur dercesine ve o an gördüğüm şey, beni göz hapsine alan adam ,bana rahatsızlık verene ters ters gözünü dikmiş bakıyordu... Otobüsün yoğun kalabalığı ve yorgunluğum asabiyetimi arttırmıştı ve bi anlık hareketle orta kapıya ilerledim... Yanımdaydı beni göz hapsine alan ve öyle bi güven vardı ki ... Ben ona yaklaştıkça hissettiğim şey, tamamlandığımdı... Sanki diğer yarım oydu da, kavuşmuştum ona... Onun bakışlarını hissediyordum hiç ayırmadı gözlerini bi an bile... İnanmayacaksınız belki o an herşey durdu sanki ve kalp atışlarını bile duydum o an garipti...
Telefonumun titremesiyle irkildim... Ve bana gelen mesaja yanıt verdim... Bi de faceye baktım ,çıktım hemen...
Çok geçmedi ,indi ...O gidince kendimi kötü hissettim, peşinden inesim geldi sanki zincirliydim ona...
Yoluma devam ettim eve gittim ...Yorgunluk kahvesi yaptım kendime ,haberlere bakıyorum ... Bildirim geldi, faceden arkadaş eklemiş biri beni ...
Oydu ...
Çok sevinmiş,şaşırmıştım... KAbul ettim ,attığı mesajları görüntüledim...
-Merhaba, böyle birşey yaptığım ve rahatsızlık verdiğim için özür dilerim. Ama ilk kez başıma böyle birşey geliyor ve ben sizi gördüğüm anda tamamlanmışlık hissine kapıldım. Evli misiniz,hayatınızda biri var mı vs kim olduğunuza dair en ufak bi fikrim yok... Ama İzin verirseniz size kendimi tanıtmak isterim...
Bu nasıl bişey dedim kendi kendime... PAzartesi-salı-çarşamba-perşembe ve cuma ... Şimdi düşünüyorum ki, iyi ki o otobüse binmişim...
Arabası olmasına rağmen , o gün otobüse binmesi tesadüf değildi...
Bizi biraraya bi getiren var...
Çünkü biz ;
Bi dönem aynı okulu ve yıllardır yakın mahalleyi paylaşıyormuşuz zaten...
O benden habersiz beni ararken, ben nerdesin bul beni artık derken kimbilir kaç kere yanımızdan geçtik gittik, belki aynı cafede oturup birşeyler içtik...
Sürükleniyorum...Ki mantık insanı ben!
En ufak bi art niyet sezmiyorum ,bi yakınlaşma çabası yok ... Ciddiyetli konular üzerinde konuşuyor, ailesini anlatıyor,bana karşı ailesinin olacak tutumunu anlatıyor...
Geleceğe yönelik sürekli ...
Eğer içinde en ufak bi soru işareti oluşursa kim olduğumla ilgili bu beni üzer diye kimlik fotokopisini verdi, istediğin kadar araştırabilirsin dedi...
Buna benzer şeyler ve inceliğini kesinlikle söylemedim bile... Daha çok şey var, emek ve çaba gibi... Saygı gibi...
Eğer mantığa aykırı bişeyler varsa beni uyandırın nolur... Üzülmekten korkuyorum üzmeyecek dese de içimdeki ses...
