Off offf bir öğretmen olarak neler çekiyoruz bir bilseniz. Öğrenci ayrı kapris, veli ayrı kapris . Sanıyorlar ki öğretmen taştan. Sabrından, sinirinden, duygularından söz edilemez bile . Bazen sınıfta tırnaklarım ellerimi yumruk yapmaktan kendi etime geçmiş oluyor. Dersin başından beri konuşuyor. Gözüne bakıyorum, ses tonumu değiştirerek ders anlatıyorum tık yok. Bir de anlamdım sanıyor konuştuğunu . En sonunda uyarıyorum.Bir daha konuşursanız yerinizi değiştiririm..içinde şiddet yok, taciz yok, kaba kuvvet yok. Dersin akışı diğer öğrencilerin hakkı için en kibar uyarı..Öğrenci hemen savunmaya geçiyor biz konuşmadık ki.Görüyorum konuştuğunuzu çocuklar neden yalan söylüyorsun . Konuşmadık hocam, sadece birşey sordum. İşte o an Allahım ya sabır diyorum . Sonumuz hayır olsun diyorum . Ha bir de ertesi gün müdür çağırıyor . Veli şikayete gelmiş. Neden? Yerinizi değiştiririm diye tehdit etmişim . İşte o an içimden eğitim sistemine de, öğretmenleri el kadar bebelerin elinde oyuncak haline getirenlere de diye başlayan güzel özdeyişler sıralıyorum.
Size gelince sayın öğrenci kardeşim. Haklısın. Ne haddine çocuğu yaşında birine yerini değiştiririm demek. Hele bağırmak . Hemen şikayet edin. Zaten biz bütün öğretmenler aslında öğrencilerin iyi birer insan olması ileride iyi bir meslek sahibi olması için uğraşmıyoruz. Hele kız öğrenciler özellikle meslek sahibi olmasın ki evlenince nasılsa kocaları onlara hayatlarında işitmedikleri hakaretleri edip, bağırmak nasıl olur gösterecekleri için önceden prova yapıyoruz.