- 17 Nisan 2012
- 30.410
- 65.394
- 598
- Konu Sahibi Janet Jak Esim
- #1
Dert mi bilmiyorum ama içimde tarif edemedigim bir hüzün var. Kayinvalidemdeyim. Eşim daha gelmedi. Oturup konuşuyorduk vakit çabuk geçiyordu ama haliyle uyudular ve ben tek başıma odada oturuyorum.
Bir hüzün kapladı işte. Çünkü eşim hep gece geliyor. Çok şükür Rabbim başka dert vermesin. Ama o kadar özeniyorum ki erkenden evde olan insanlara. Paylasacaklari o kadar çok şey oluyor ki.
Allah var ne kadar geç de gelse yorgun da gelse alıp beni götürüyor bi yerlere. Gidiyoruz çok şükür, bazen yetişirsek gece sinema seanslarina da yetişebiliyoruz. Ya alışveriş? Aslında hiç önemli değil. Ama tek başıma tonlarca para bile harcasam eşimle beraber aldigimiz bir çorap kadar zevk vermiyor, vermez de zaten.
Yani aslında eşim yanimdayken bile özlüyorum onu. Bu hüzünlü bir şey değil tabiki, o da bana aynı şeyleri duyuyor
Tek sorun bizim hayatımızın gece başlaması. Gece uyumak içindir. Gündüz de gezebilsek keşke. Kendi işi olduğu için ayda bir izin yapabiliyor. Sırf bu yüzden izin günümüz beraber geçsin diye akraba ziyareti dahi yapamıyoruz ki kalabalık bir aileyiz.
Şehir dışına gitsem yine tek gidiyorum yani arkadaşlarımla, yurt dışı meselem var ağustosta gidebilirim ona bile tek gidebilirim, eşim gelemiyor. Ne biliyim kızlar. Çok dert değil belki size göre. Çok şükür, yuvasına sahip çıkıyor, adam gibi adamdır. Allahım sasirtmasin, yorgun gelse bile evi ben temizlerim, yemek yapma ben yaparım, sofrani ben önüne getiririm diyecek kadar adamdır çok şükür . Ama şu içimdeki tarif edilemez hüzün varya o yakıyor beni işte..
Ahh sadece anlatmak belki de aynı durumda olanlarla ya da fikri olanlarla dertleşmek istedim. Bilemiyorum ki...
Bir hüzün kapladı işte. Çünkü eşim hep gece geliyor. Çok şükür Rabbim başka dert vermesin. Ama o kadar özeniyorum ki erkenden evde olan insanlara. Paylasacaklari o kadar çok şey oluyor ki.
Allah var ne kadar geç de gelse yorgun da gelse alıp beni götürüyor bi yerlere. Gidiyoruz çok şükür, bazen yetişirsek gece sinema seanslarina da yetişebiliyoruz. Ya alışveriş? Aslında hiç önemli değil. Ama tek başıma tonlarca para bile harcasam eşimle beraber aldigimiz bir çorap kadar zevk vermiyor, vermez de zaten.
Yani aslında eşim yanimdayken bile özlüyorum onu. Bu hüzünlü bir şey değil tabiki, o da bana aynı şeyleri duyuyor
Tek sorun bizim hayatımızın gece başlaması. Gece uyumak içindir. Gündüz de gezebilsek keşke. Kendi işi olduğu için ayda bir izin yapabiliyor. Sırf bu yüzden izin günümüz beraber geçsin diye akraba ziyareti dahi yapamıyoruz ki kalabalık bir aileyiz.
Şehir dışına gitsem yine tek gidiyorum yani arkadaşlarımla, yurt dışı meselem var ağustosta gidebilirim ona bile tek gidebilirim, eşim gelemiyor. Ne biliyim kızlar. Çok dert değil belki size göre. Çok şükür, yuvasına sahip çıkıyor, adam gibi adamdır. Allahım sasirtmasin, yorgun gelse bile evi ben temizlerim, yemek yapma ben yaparım, sofrani ben önüne getiririm diyecek kadar adamdır çok şükür . Ama şu içimdeki tarif edilemez hüzün varya o yakıyor beni işte..
Ahh sadece anlatmak belki de aynı durumda olanlarla ya da fikri olanlarla dertleşmek istedim. Bilemiyorum ki...